Ομιλία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην εκδήλωση του Υπουργείου Υγείας για την απονομή των πρώτων τιμητικών βραβείων για το Εθνικό Σύστημα Υγείας
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι στην κυβέρνηση και στη Βουλή, κυρίες και κύριοι, αγαπητοί μου γιατροί, νοσηλευτές, στελέχη του υγειονομικού προσωπικού,
Σήμερα, πράγματι, η εκδήλωση αυτή την οποία οργανώνει το Υπουργείο Υγείας είναι αφιερωμένη σε εσάς. Είναι το ελάχιστο ευχαριστώ το οποίο μπορούμε να σας πούμε ως πολιτεία για όλα όσα έχετε προσφέρει στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και, κυρίως, για την υπέρβαση ψυχής την οποία καταθέσατε κατά τη διάρκεια αυτής της πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης την οποία κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε τα τελευταία δυόμισι, τρία χρόνια, ουσιαστικά.
Θυμάμαι όταν βρέθηκα στα τέλη Ιανουαρίου του 2020 στο Νταβός, στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, τότε ακόμα κανείς δεν μιλούσε για αυτόν το νέο αναπνευστικό ιό ο οποίος είχε κάνει την εμφάνισή του στην Κίνα. Υπήρχε ένα πάνελ όλο κι όλο το οποίο αναφερόταν στην πιθανότητα να βρεθούμε αντιμέτωποι με κάποια πανδημία.
Έξι εβδομάδες αργότερα, στις 10 Μαρτίου αν δεν κάνω λάθος, πήραμε την απόφαση ουσιαστικά να κλείσουμε τη χώρα, βρισκόμενοι αντιμέτωποι με μία πανδημία, με μία κρίση δημόσιας υγείας όμοια της οποίας δεν είχαμε συναντήσει ξανά και για την οποία πρακτικά κανένα εθνικό σύστημα υγείας στον κόσμο δεν ήταν έτοιμο.
Και βέβαια, καθώς έβλεπα το βίντεο θυμήθηκα πολλές δύσκολες στιγμές από την αρχή αυτής της μεγάλης περιπέτειας, όταν γνωρίζαμε πολύ λίγα γι’ αυτόν τον ιό. Πώς κάναμε μεγάλο αγώνα με την τότε ηγεσία του Υπουργείου Υγείας και του ΕΟΔΥ, στην αρχή να προμηθευτούμε τα απαραίτητα: μάσκες, προστατευτικό υλικό, στη συνέχεια διαγνωστικά τεστ. Τι σήμαινε πραγματικά η τεράστια προσπάθεια να μετατρέψουμε το Εθνικό Σύστημα Υγείας σε ένα εθνικό σύστημα το οποίο θα αφιέρωνε ένα μεγάλο κομμάτι των δυνατοτήτων του στην αντιμετώπιση αυτής της πανδημίας.
Νομίζω το περιέγραψε πολύ καλά η Μίνα Γκάγκα, δίνοντας το παράδειγμα του δικού της νοσοκομείου, του «Σωτηρία». Το ίδιο, όμως, έγινε σε ολόκληρη τη χώρα.
Θυμάμαι πολύ βιωματικά τις καθημερινές συσκέψεις τις οποίες κάναμε τότε με την παρακολούθηση της επιδημιολογικής εικόνας της χώρας. Ειδικά μετά το πρώτο κύμα, όπου είχαμε καταφέρει -πιστεύω πολύ αποτελεσματικά- να ελέγξουμε την έξαρση του πρώτου κύματος, κερδίζοντας βέβαια χρόνο για να ενισχύσουμε το Εθνικό Σύστημα Υγείας στην επόμενη φάση, προσθέτοντας πάρα πολύ γρήγορα κρεβάτια εντατικής θεραπείας, προσλαμβάνοντας γιατρούς, αυξάνοντας τον εξοπλισμό τον οποίο χρειαζόταν το ΕΣΥ, εκπαιδεύοντας καλύτερα το προσωπικό.
Και καθώς τώρα πια αυτός ο κύκλος κλείνει, μπορούμε να κάνουμε πιστεύω έναν ψύχραιμο απολογισμό του τι κάναμε καλά, ποιες αδυναμίες επισημάναμε, για να μπορέσουμε μαζί -θα το τονίσω και πάλι- να οικοδομήσουμε την επόμενη μέρα του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Αλλά, όπως είπε και ο Υπουργός και η Αναπληρώτρια Υπουργός, επενδύσεις σε υποδομές γίνονται και θα γίνουν ακόμα περισσότερες. Ενδεικτικά θέλω να σας θυμίσω ότι ο προϋπολογισμός για την υγεία φέτος, οι πόροι που διαθέτουμε, είναι 5,2 δισεκατομμύρια ευρώ όταν το 2019 ήταν 3,8 δισεκατομμύρια ευρώ.
Αν δείτε πόσο ήταν το υγειονομικό προσωπικό το 2019, ήταν λίγο λιγότερο από 100.000, σήμερα είναι 108.000. Και αν προσθέσετε σε αυτό και τα χρηματοδοτικά εργαλεία τα οποία έχουμε στην διάθεσή μας από το Ταμείο Ανάκαμψης, από το ΕΣΠΑ, από τον κρατικό προϋπολογισμό, έχουμε σήμερα τη δυνατότητα να προχωρήσουμε σε σημαντικές παρεμβάσεις στις υποδομές του Εθνικού Συστήματος Υγείας, δίνοντας προτεραιότητα στα κέντρα υγείας και στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών.
Όλα αυτά είναι έργα τα οποία ήδη δρομολογούνται και οι πολίτες, αλλά και οι γιατροί, οι νοσηλευτές, θα δουν τα αποτελέσματα από αυτές τις παρεμβάσεις πάρα πολύ σύντομα.
Δεν θέλω να μιλήσω αναλυτικά σήμερα για το πώς οραματίζομαι την επόμενη μέρα του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Έχουμε πολλά να πούμε γι’ αυτό τις επόμενες εβδομάδες, καθώς θα αποτελέσει κεντρική μου πολιτική προτεραιότητα, εφόσον οι πολίτες μας εμπιστευτούν για μία δεύτερη τετραετία.
Πιστεύω ότι έχω και εγώ αποκτήσει, μέσα από τη σχεδόν καθημερινή μου τριβή εκείνες τις μέρες της πανδημίας, μία πολύ καλύτερη κατανόηση για το τι πρέπει να κάνουμε, έτσι ώστε να μπορούμε σε όλο το φάσμα της υγείας, ξεκινώντας από την πρόληψη και καταλήγοντας στη νοσοκομειακή θεραπεία, να παρέχουμε υπηρεσίες υγείας που δεν θα γιατρεύουν μόνο το περιστατικό στο νοσοκομείο -όπως πολλές φορές πιστεύουμε ότι πρέπει να συμβαίνει σε ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας- αλλά θα αντιμετωπίζουν την υγεία πολύ πιο ολιστικά, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του πολίτη, δίνοντας, όπως θα τόνιζα και πάλι, έμφαση στην πρόληψη και στην υγιεινή ζωή.
Θα τα πούμε λοιπόν αυτά με μεγάλη λεπτομέρεια καθώς θα ξεδιπλώσουμε και τον προγραμματικό μας λόγο τις επόμενες εβδομάδες.
Σήμερα, όμως, η μέρα ανήκει σε εσάς. Καταλαβαίνω ότι θα βραβευτούν πολλές και πολλοί εργαζόμενοι στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και πιστεύω ότι μέσα από αυτήν την σεμνή τελετή την οποία διοργανώνουμε σήμερα θέλουμε να τιμήσουμε κάθε μία και καθένα ξεχωριστά.
Αντιλαμβάνομαι ότι είναι πάντα δύσκολο να επιλέξει κανείς κάποιους από τους πολλούς διακριθέντες. Και εκ των πραγμάτων αυτές οι επιλογές έχουν πάντα και ένα σχετικό στοιχείο υποκειμενικότητας.
Θα ήθελα όμως, πράγματι, όλοι οι εργαζόμενοι στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, οι οποίοι έκαναν μία τεράστια υπέρβαση τα χρόνια της πανδημίας, να δουν τους εαυτούς τους στα πρόσωπα αυτών οι οποίοι βραβεύονται σήμερα.
Διότι πράγματι μαζί -και τονίζω το μαζί- καταφέραμε και πετύχαμε κάτι εξαιρετικό. Δεν θα σταθώ στις στατιστικές. Θα πω μόνο ότι όπως κι αν μετρήσει κανείς την απόδοσή μας κατά τη διάρκεια της πανδημίας, πρέπει να λάβει πάντα υπόψη του το γεγονός ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας έβγαινε από μία πολύ μεγάλη και παρατεταμένη κρίση υποχρηματοδότησης και τα καταφέραμε πολύ καλύτερα από ό,τι πολλοί θα πίστευαν.
Τουλάχιστον αυτό δείχνουν όλοι οι δείκτες της υπερβάλλουσας θνησιμότητας, που όλοι οι ειδικοί μάς υποδεικνύουν ότι είναι οι πιο κατάλληλοι για να μετρήσουμε τελικά την απόδοση ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας, όταν αντιμετωπίζει μία υγειονομική περιπέτεια όπως η πρόσφατη πανδημία.
Δεν θα μπορούσαμε, να το ξαναπώ, να τα είχαμε καταφέρει εάν δεν υπήρχε αυτή η υπερπροσπάθεια από τους εργαζόμενους του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Όσους πόρους κι αν είχαμε διαθέσει εσείς είστε αυτοί που κάνατε τη διαφορά.
Ο γιατρός ο οποίος τις πρώτες εβδομάδες της πανδημίας έμπαινε στο θάλαμο του ασθενούς χωρίς φόβο ή μάλλον με φόβο τον οποίον τον έκρυβε από τον ασθενή, μη γνωρίζοντας καν τι είναι αυτός ο ιός τον οποίον είχε να αντιμετωπίσει.
Εργαζόμενοι στο τεχνολογικό προσωπικό, στην καθαριότητα, άνθρωποι που δεν αμείβονται με ιδιαίτερα υψηλούς μισθούς, όλοι δούλεψαν σαν μία μεγάλη ομάδα υπό την καθοδήγηση δύο διαδοχικών ηγεσιών του Υπουργείου Υγείας, των Γενικών Γραμματέων, των ΥΠΕαρχών μας -θέλω να τους μνημονεύσω.
Δουλέψαμε σαν ομάδα, παραμερίσαμε διαφορές και καταφέραμε να πετύχουμε -θα το ξαναπώ- το καλύτερο δυνατό. Και, μαθαίνοντας από τα λάθη μας, προχωράμε μπροστά για να γίνουμε καλύτεροι. Αυτός είναι ο κεντρικός σκοπός μας και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα τον επιτελέσουμε.
Και πάλι, λοιπόν, θερμά συγχαρητήρια, όχι μόνο σε αυτούς οι οποίοι θα βραβευθούν σήμερα αλλά στον κάθε εργαζόμενο του Εθνικού Συστήματος Υγείας, ο οποίος αξίζει το δικό σας ξεχωριστό χειροκρότημα.
Σας ευχαριστώ πολύ.
