Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 20 Ιουλίου 2024
Η εναρμόνιση κοινωνικών προτεραιοτήτων και πολιτικής ηγεσίας, συνιστά την αποτελεσματικότερη βαλβίδα ασφαλείας, για την ομαλή διέλευση μιας χώρας σε ένα μέλλον σε διαρκή κίνηση και δεκτικό σε ανατροφοδοτούμενες αλλαγές και ανατροπές.
Στον δυτικό κόσμο, στον οποίο ζούμε και ανήκουμε και εμείς, η εποχή της ιστορικά αδιαπραγμάτευτης ευμάρειας, που ακολούθησε την πρόοδο των τεχνολογιών και της επιστήμης, δεν λειτούργησε προωθητικά για να αφήσουμε πίσω μας παθογένειες, στρεβλώσεις και… αρνητικές εκδοχές του εαυτού μας.
Στην Ελλάδα, οι διαρκείς και ανατροφοδοτούμενες κρίσεις των τελευταίων 15 ετών, άφησαν βαρύ και δυσανάλογο αποτύπωμα στον εθνικό κορμό. Η κοινωνία απογοητεύτηκε και αποξενώθηκε. Το πολιτικό σύστημα σταμάτησε να παράγει ιδέες και διαδρομές προόδου. Η χώρα σταμάτησε να αγκαλιάζει την εξέλιξη.
Η ηχηρή αποστασιοποίηση των πολιτών από τις κάλπες, όπως καταγράφηκε με οδυνηρό τρόπο στις πρόσφατες ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, προσφέρει υλικό για σκέψη, προβληματισμό και… μελαγχολία. Τίποτα θετικό δεν προδιαγράφει για το μέλλον η αποκρουστική θεώρηση του πολιτικού συστήματος, σε συνθήκες εδραιωμένης και αδιατάρακτης Δημοκρατίας.
Στην επεξηγηματική μεθοδολογία της ερμηνείας αυτής της παγιωμένης πραγματικότητας, ξεχωρίζει αναπόφευκτα το… χάσμα το οποίο έχει διαμορφωθεί ανάμεσα στους πολίτες, ενεργούς ή αποστασιοποιημένους, και τους πολιτικούς.
Η κοινωνία μας, όπως κάθε κοινωνία αναζητεί απαντήσεις στα προβλήματα και τις αγωνίες μας. Το πολιτικό σύστημα ωστόσο, λόγω της ενδογενούς ανεπάρκειάς του, δυσκολεύεται, και σε πολλές περιπτώσεις αδυνατεί να καταλάβει τις ερωτήσεις που επιτακτικά θέτει η κοινωνία. Και όσο δεν τις καταλαβαίνει, δεν μπορεί να τις απαντήσει. Και όσο οι ερωτήσεις μένουν αναπάντητες, η απόσταση μεγαλώνει και η φθορά επιδεινώνεται.
Σε αναζήτηση ηγεσίας με ιστορική συνείδηση και εθνική συναίσθηση. Στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Είπαμε να ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς, αλλά… όχι και τόσο πολύ.
