Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Υπάρχουν ψέματα στην πολιτική που διορθώνονται και ψέματα που δεν διορθώνονται. Ψέματα των οποίων οι συνέπειες μπορεί να ανακληθούν σε βάθος χρόνου, γιατί από τη φύση τους δεν είναι μόνιμες, και ψέματα που μπορεί να προκαλέσουν ανεπανόρθωτο κόστος στα εθνικά μας συμφέροντα. Αυτές τις μέρες άφωνοι παρακολουθούμε το ράλι του ψέματος στο οποίο επιδίδονται δημοσίως τρεις υπουργοί: ο υπουργός Υποδομών Θεόδωρος Σκυλακάκης, ο υπουργός Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης και ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης. Ο πρώτος ανακοίνωσε προχθές ότι θα αυξηθούν τα τιμολόγια του νερού λόγω της λειψυδρίας και χθες βγήκε στον Σκάι να μας πει ότι δεν καταλάβαμε καλά, πλανηθήκαμε και πως λόγω της κρατικής ενίσχυσης ύψους 250 εκατ. ευρώ στις δημοτικές επιχειρήσεις η τιμή του νερού μπορεί και να… μειωθεί. Και σε κάθε περίπτωση, απεταξάμην τον Σατανά – τις αυξήσεις θα τις αποφασίζει στο μέλλον η ανεξάρτητος ρυθμιστική Αρχή υδάτων και όχι ο ίδιος ως υπουργός. Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης. Φαίνεται ότι τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της τα διορίζει κάποιος άλλος και όχι ο υπουργός. Αλλά εν πάση περιπτώσει, αυτό είναι ένα ψέμα για μια απόφαση που θα έχει προσωρινό κόστος. Δυνητικά μπορεί να ανακληθεί οποτεδήποτε.
Ο δεύτερος υπουργός, ο Κωστής Χατζηδάκης, βγήκε χθες στον Σκάι και μας ενημέρωσε ότι η Ελλάδα είναι παράδεισος επενδύσεων ξένων κολοσσών όπως η Pfizer, η Microsoft, η Volkswagen. Μεγαλύτερο ψέμα από αυτό δεν υπάρχει. Μερικές από τις επενδύσεις αυτές έχουν κολλήσει στα γρανάζια της κρατικής γραφειοκρατίας, ενώ κι αν όλες γίνονταν, οι θέσεις εργασίας που ανοίγουν είναι ελάχιστες. Ο ίδιος υπουργός μαζί με τον Ακη Σκέρτσο επιχειρηματολογεί σταθερά προ ημερών για το ύψος των μισθών και χαρακτήριζε fake news ελληνικές και διεθνείς έρευνες που λένε ότι έχουμε τα χάλια της Βουλγαρίας. Σε σημείο που να απορούμε σήμερα: Σε ποιο λαγούμι του Μεγάρου Μαξίμου έχει κρυφτεί ο κύριος Σκέρτσος μετά το δημοσίευμα των φιλικών προς τον κύριο Μητσοτάκη «Financial Times» που αποκαλύπτει με αριθμούς ότι μόλις που ξεπερνάμε τη Βουλγαρία και ότι σε λίγο καιρό θα πάρει κεφάλι από εμάς στο ύψος των μισθών. Αλλά και αυτά τα ψέματα που αφορούν χρήματα, αξίες (όπως και τα ψέματα για το επίδομα ανεργίας, η μείωση του οποίου εμφανίζεται ως… αύξηση) μπορεί αύριο να εξαφανιστούν. Οι μισθοί άλλοτε ανεβαίνουν, άλλοτε κατεβαίνουν, δεν είναι γραμμένο στις πλάκες του Μωυσέως ότι θα είναι για πάντα μικροί ή για πάντα υψηλοί. Και υπό αυτή την έννοια, τρόπος του λέγειν, και τα ψέματα του κυρίου Χατζηδάκη είναι συγχωρητέα. Υπάρχουν όμως και ψέματα που αφορούν τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνισμού μέσα στον ιστορικό χρόνο. Ψέματα που αφορούν την επικράτεια. Το έδαφος και τις θαλάσσιες ζώνες.
Οταν πάνω σε αυτά τα ψέματα εδράζονται μείζονες εθνικές υποχωρήσεις που επιφέρουν μόνιμα αποτελέσματα, τότε τα ψέματα αυτά είναι ασυγχώρητα. Και δυστυχώς τέτοια ψέματα λέει συνεχώς τελευταία χωρίς να ντρέπεται (αντιθέτως, ζητά και τον λόγο) ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης. Ο οποίος, αν θέλει να προστατέψει την υστεροφημία του ως συνταγματολόγος (ο καταστατικός μας χάρτης λέει συγκεκριμένα πράγματα για την προστασία της εθνικής κυριαρχίας), καλύτερα να επιστρέψει στο Μαξίμου και να αφήσει την υφυπουργό Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου να αναμετρηθεί με το κόστος των επερχόμενων επώδυνων εθνικών αποφάσεων.
Ζημιά
Τα ψέματα του κυρίου υπουργού δεν είναι ένα και δύο. Πρόκειται για ολόκληρη ανθολογία! Κάθε φορά που η εφημερίδα μας αποκαλύπτει κάτι, ο υπουργός χωρίς να μας κατονομάζει ισχυρίζεται (Οικονομικός Ταχυδρόμος ΤV στη ΔΕΘ, Παραπολιτικά Fm) ότι βλάπτουμε το εθνικό συμφέρον και δημιουργούμε εθνικούς κινδύνους. Εμείς!
Εβαλαν και το γραφείο Τύπου του ΓΕΕΘΑ σε αυτή τη γραμμή. Αλλά εθνική ζημιά δύναται να προκαλέσει αυτός που ασκεί εξουσία, όχι εκείνος που ελέγχει την εξουσία. Ο κύριος Γεραπετρίτης εμμένει στο ψέμα ότι δεν ζητήσαμε άδεια από τους Τούρκους για να κάνουμε έρευνα για την πόντιση του καλωδίου στην Κάσο.
Απευθείας αίτηση στις τουρκικές Αρχές μπορεί να μην έκανε η Ελληνική Δημοκρατία, αλλά αίτηση αδείας διά του ιταλικού πλοίου το οποίο είναι μισθωμένο από την Ελληνική Δημοκρατία και επιχειρεί για λογαριασμό της υπέβαλε. Και όχι μία, αλλά δύο. Γι’ αυτό άλλωστε και μας ευχαρίστησε το τουρκικό υπουργείο Αμυνας με ανακοίνωσή του για την οποία ο υπουργός δεν λέει λέξη. Ας αφήσει λοιπόν τις στρεψοδικίες και τους δικολαβισμούς. Ο κύριος Γεραπετρίτης εμμένει επίσης στο ψέμα ότι το ιταλικό ερευνητικό ολοκλήρωσε τις έρευνες στα διεθνή ύδατα νοτίως της Κάσου και δεν εξεδιώχθη από τα πέντε τουρκικά πολεμικά πλοία, τα οποία προφανώς έσπευσαν να το περικυκλώσουν σε εφαρμογή… της Συμφωνίας Ειρήνης και Φιλίας Μητσοτάκη – Ερντογάν.
Τον διέψευσε με δύο άρθρα του στο Kreport και στα «Νέα» ο καθηγητής Χρήστος Ροζάκης, ο οποίος έχει ενημέρωση. Τον διαψεύδουν και οι ημερομηνίες της NAVTEX που εκδώσαμε για την έρευνα και δεν εξαντλήσαμε. Δεν καταλαβαίνω ειλικρινά! Αφού τον βγάζουν ψεύτη δημόσια έγγραφα και οι εξ απορρήτων συνεργάτες του πρωθυπουργού, γιατί επιμένει;
Μια μικρή έρευνα στις πρόσφατες συνεντεύξεις του κυρίου Γεραπετρίτη δείχνει δυστυχώς ότι το ψέμα είναι στρατηγική και όχι κάτι περιστασιακό. Ακόμα και για τη «Γαλάζια Πατρίδα» που θα διδάσκεται από την προσεχή Δευτέρα στα τουρκικά σχολεία, όταν ανέκυψε το θέμα τον Μάιο, το αμφισβήτησε ότι θα συμβεί, με τον ισχυρισμό ότι δεν έχουμε δει κάτι ακόμη. Θέλουμε να διευκρινίσουμε κάτι. Εμείς από αυτήν εδώ τη θέση δεν παραδίδουμε μαθήματα πατριωτισμού σε κανέναν. Δεν θεωρούμε τον εαυτό μας περισσότερο πατριώτη από κανέναν. Δεν αποδίδουμε δόλο σε κανέναν.
Ευχόμαστε να έχουμε άδικο και να κάνει το ιταλικό ερευνητικό που είναι πάλι στην περιοχή έρευνα στην ΑΟΖ μας και να μην περικυκλωθεί – εκδιωχθεί από τις τουρκικές φρεγάτες που είναι ήδη εκεί πάλι και καιροφυλακτούν. Αλλά μπορεί κανείς να ζημιώσει την πατρίδα από ασυγχώρητη αφέλεια που φθάνει τη βλακεία. Ο Ιωαννίδης δεν πίστευε ότι θα εισβάλουν οι Τούρκοι στην Κύπρο και ας είχε προειδοποιηθεί από τον Αγγλο πρέσβη πριν. Και όμως εισέβαλαν. Οι αυταπάτες στην εξωτερική πολιτική μπορούν να έχουν ανυπολόγιστο εθνικό κόστος και να επηρεάσουν τη ζωή του έθνους για πολλά χρόνια. Εδώ λοιπόν πρόκειται για τη χώρα. Δεν παίζουμε. Τα ψέματα τελειώνουν. Προσοχή! Το λέμε με συμπάθεια στους χειριστές.
