Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές η κατάσταση έχει ως εξής: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τρέχει μόνος του. Τερματίζει πρώτος τον πολιτικό μαραθώνιο στο Καλλιμάρμαρο, ενώ οι άλλοι σέρνουν τα πόδια τους, ασθμαίνοντες και διψασμένοι, στο Πικέρμι, στον Γέρακα και στην Αγία Παρασκευή!
Οι αντίπαλοί του ποτέ δεν μπήκαν στην κούρσα, ούτε στις πρώτες εκλογές ούτε στις δεύτερες. Με ΛΟΑΤΚΙ γλώσσα «η ορατότητά τους είναι περιορισμένη». Βλέπουν τον προπορευόμενο με τα κιάλια. Κρυφός πόθος και στρατηγική του κ. Μητσοτάκη είναι η απόλυτη κυριαρχία 170 εδρών σε μια πεντακομματική Βουλή που θα του επιτρέψει να είναι και κυβέρνηση και μείζων αντιπολίτευση και ελάσσων αντιπολίτευση. Ολα!
Μακιαβελική τακτική
Προσπαθεί να το κρύψει αλλάζοντας στις στάσεις τις αφίσες με το πρόσωπό του, στις οποίες ζητεί από τους πολίτες «ισχυρή εντολή για σταθερή κυβέρνηση» αντί της «ισχυρής αυτοδυναμίας», που ήταν το αρχικό του σύνθημα. Οσο όμως και αν προσπαθεί να κρύψει τον απώτερο εκλογικό στόχο του, για τους λίγους που ασχολούνται σε αυτές τις «βαρετές εκλογές» αυτός είναι ξεκάθαρος.
Αφού «ξεπάστρεψε» τον ΣΥΡΙΖΑ με τη βοήθεια του Κατρούγκαλου και της Φωτίου λίγο πριν από τις προηγούμενες εκλογές, τώρα το σχέδιό του είναι να «πετάξει» έξω από τη Βουλή όσο το δυνατόν περισσότερα μικρά κόμματα, με πρώτα τη ΝΙΚΗ, την οποία αποκαλεί διαρκώς «κομματίδιο», και την Ελληνική Λύση. Δεν χρειάζεται ο ίδιος να «λερώσει» και πολύ τα χέρια του, αρκεί να ζητεί τη «συμπίεσή» τους, λες και η κάλπη είναι κάδος σκουπιδιών. Τη δουλειά την κάνουν μια χαρά για λογαριασμό του εκείνοι που απέκλεισε ως «ναζί μαχαιροβγάλτες» στον πρώτο γύρο και μερικοί άλλοι καλής πίστεως αφελείς.
Στα αριστερά επίσης δεν χρειάζεται να κάνει και πολλά, όλοι εργάζονται αντικειμενικά για το σχέδιό του, συνειδητά ή ασυνείδητα. Το ΚΚΕ που επιτίθεται τώρα στην Πλεύση Ελευθερίας, ενώ δεν το έκανε στον πρώτο γύρο, οι εξεγερθέντες στο κόμμα της Ζωής που αποκλείστηκαν από τα ψηφοδέλτια και βεβαίως στο μέτρο του δυνατού το MέΡΑΣ25.
Μεταξύ μας δεν βλέπω τίποτε το περίεργο στο σχέδιο του πρωθυπουργού. Η πολιτική από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν πάντοτε μακιαβελική και ελάχιστα ηθική. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Το αυτό ισχύει και για τους κομμουνιστές.
Η επόμενη μέρα
Η μεν Ν.Δ. έχει μια χρυσή ευκαιρία να ηγηθεί μιας πεντακομματικής Βουλής 170 εδρών, γνωρίζοντας ότι την επόμενη μέρα πρέπει να ανοίξει θέματα επώδυνου συμβιβασμού με την Τουρκία στο Αιγαίο. Διά της απεμπολήσεως του κυριαρχικού δικαιώματος της επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια και διά της εναρμονίσεως των θαλάσσιων και των εναέριων συνόρων μας στα 6 μίλια.
Γνωρίζει ότι πρέπει να ανοίξει ζήτημα άρσης μονιμότητας του προσωπικού του ΕΣΥ, μετατροπής των συμβάσεών του σε ιδιωτικού δικαίου και «μετάταξης» αυτού του προσωπικού στους ιδιώτες που θα μπουν στα νοσοκομεία για την παροχή υπηρεσιών υγείας. Ερώτημα είναι αν η μετάταξη θα γίνει με μισθολόγιο ΕΣΥ ή με ατομικές συμβάσεις ιδιωτικού τομέα. Γνωρίζει ότι πρέπει να αλλάξει το Σύνταγμα (άρθρα 16, 17, 24, 106) με στόχο την απόσυρση του κράτους από την οικονομία και την πλήρη υποκατάστασή του από τον ιδιωτικό τομέα.
Εάν μπορεί λοιπόν να «πετάξει» τον ακροδεξιό Βελόπουλο, τον «άσημο χριστιανό» Νατσιό και τη φασαριόζα πλην καταρτισμένη νομικώς Ζωή έξω από τη Βουλή για να έχει τις πλειοψηφίες που θέλει για το Σύνταγμα, το συνυποσχετικό Χάγης, τις μεταρρυθμίσεις στην Υγεία και στο κοινωνικό κράτος (καταργήσεις επιδομάτων), που θα σφραγίσουν τον κύκλο της Μεταπολίτευσης, γιατί να μην το κάνει; Λογικό!
Το ίδιο ισχύει και για το ΚΚΕ, που βλέπει από το 2012 τον ΣΥΡΙΖΑ να ηγεμονεύει διαρκώς στον χώρο της Αριστεράς. Τώρα που «ξεμπέρδεψε» μαζί του και τον έφερε στα μέτρα του (γι’ αυτό στις πρώτες εκλογές έριξε το βάρος εναντίον του και δευτερευόντως στη Ν.Δ.), γιατί να επιτρέψει στην Κωνσταντοπούλου την είσοδο στη Βουλή; Για να αποκτήσει συνεταίρο; Λογικό εκ μέρους του επίσης να θυμάται τη στάση της Ζωής στα Μνημόνια, λογικό να ξεχνά τη δική του στάση υπέρ του ευρώ και κατά της δραχμής στη σύσκεψη των αρχηγών το 2015.
Μια ηχηρή σιωπή
Κάπως έτσι φθάνουμε όμως στον τερματισμό και διαπιστώνουμε ότι σε αυτές τις εκλογές, πρώτες και δεύτερες, δεν συζητήθηκε τίποτε από όσα θα μάθουμε στις προγραμματικές δηλώσεις μετεκλογικώς.
* Αντί για τον συμβιβασμό στο Αιγαίο και για την εκτίναξη του δημόσιου χρέους στα 400 δισ. ευρώ (με 290 δισ. μπήκαμε στα Μνημόνια ), συζητήσαμε για μια «Δήμητρα» και για έναν Γεωργούλη.
* Αντί για την Υγεία και την τραγική έλλειψη ιδιωτικών επενδύσεων (αναγνωρίζει ότι δεν έγιναν επενδύσεις στο «Μακριά και αγαπημένοι» έως και ο Τζέφρι Πάιατ), συζητήσαμε για τους βουλευτές που «διέγραψε» ο Βελόπουλος και για την κυβέρνηση μειοψηφίας των ηττημένων (που περιέχεται στο Καινοτόμο Σύνταγμα Αλιβιζάτου – Γεραπετρίτη, αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ των τεμπέληδων, ύπνος βαθύς).
* Αντί για το περιεχόμενο της αναθεώρησης του Συντάγματος και για τον δύσκολο ενεργειακό χειμώνα (λείπει από την Ευρώπη ποσότητα φυσικού αερίου ίση με τη χωρητικότητα ενός Nord Stream και ενός EastMed), συζητήσαμε για τον Οζγκιούρ, τον Ζεϊμπέκ και τη Συνθήκη της Λωζάννης.
# Αντί να συζητήσουμε για την ύβρι της αγοράς που βάζει καπέλο στις τιμές για να έχει υπερκέρδη, παρακολουθήσαμε όλους τους αρχηγούς να «ανακρίνονται» μέχρι τελικής… πτώσεως από τις κυρίες Τσιμτσιλή, Μπάρκα, Καινούργιου, Σκορδά και Γερμανού και από τον αγαπητό Γρηγόρη Αρναούτογλου. Ο ένας μιλώντας για την ψυχολόγο του, ο άλλος για τα ταξίδια του, ο τρίτος για τη δασκάλα των γαλλικών στη Λαμία. Τι ωραία! Ετσι που ήρθαν τα πράγματα, είναι απολύτως λογικός ο επερχόμενος θρίαμβος του κ. Μητσοτάκη και μπράβο του. Δεν έκανε εκλογές, αλλά εκδρομή. Πλάκα στους αντιπάλους του στο TikTok. H N.Δ. ήλεγξε απολύτως την ατζέντα σε μια περίοδο που λόγω της εκλογικής νομοθεσίας η αντιπολίτευση είχε απεριόριστη πρόσβαση στα κανάλια, άρα το επιχείρημά της ότι η διαπλοκή στηρίζει τη Ν.Δ. είχε σχετική αξία.
Η πρόσβαση ωστόσο δεν έχει αξία αν δεν έχεις τι να πεις. Ο Μητσοτάκης είχε να πει, η Αριστερά και οι άλλοι όχι. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκμεταλλεύτηκε τόσο την ανυπαρξία πολιτικού λόγου της αντιπολίτευσης ώστε πέτυχε το ακατόρθωτο: Με τον άστεγο του Πειραιά εμφανίστηκε στην κοινή γνώμη ως «αριστερός». Με το θέμα του προξενείου της Κομοτηνής εμφανίστηκε ως «πασόκος ανδρεοπαπανδρεϊκός». Με το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου εμφανίστηκε χθες ως «μακεδονομάχος»! Περίπατο έκανε ο άνθρωπος, πρέπει να του πιστωθεί και να του αναγνωριστεί… Μεγάλο περίπατο.
