Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Στις 10 Ιουνίου του τρέχοντος έτους ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε ότι πρότεινε στον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο να εκπροσωπήσει την Ελληνική Δημοκρατία σε επταμελή επιτροπή σοφών στο Συμβούλιο της Ευρώπης, η οποία θα έχει ως αντικείμενο τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες υπό το φως των δεδομένων που προέκυψαν μετά τον πόλεμο της Ουκρανίας.
Η τοποθέτηση συνοδεύτηκε από κολακευτικά σχόλια του πρωθυπουργού για τον κύριο Βενιζέλο, αλλά και από ευχαριστήριους λόγους του κυρίου Βενιζέλου προς τον πρωθυπουργό.
Στις 22 Ιουλίου του τρέχοντος έτους και πριν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου εκφωνήσει τον γνωστό λόγο με τον οποίο συνέστησε σε όλους να μη σχολιάζουν τις δικαστικές αποφάσεις, ο κύριος Βενιζέλος με άρθρο του στην εφημερίδα «Τα Νέα» επέκρινε το βούλευμα που εξέδωσαν τα μέλη του Δικαστικού Συμβουλίου για την υπόθεση της Novartis ως παράνομο.
Στις 26 Ιουλίου του τρέχοντος έτους, έναν μήνα και κάτι μετά την τιμητική αυτή προσφορά της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας προς τον κύριο Βενιζέλο, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκανε κάτι ασυνήθιστο για τα πολιτικά μας έθιμα: Παρουσίασε εν μέσω καύσωνα στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών το νέο του βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη υπό τον τίτλο «Εκδοχές πολέμου». Τέτοια εποχή δεν παρουσιάζονται βιβλία ποτέ. Τα βιβλία βρίσκονται ήδη στις παραλίες! Το βιβλίο αυτό -για όσους το διάβασαν- παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά επιχειρεί να τοποθετήσει τον εαυτό του στο υπό διαμόρφωση νέο πολιτικό σύστημα.
Εμφανίζει τον εαυτό του ως τον εγγυητή της φιλελεύθερης δημοκρατίας στη μετά Μητσοτάκη εποχή, ως βασικό εκφραστή των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων (αφού αρνήθηκε στον Σόιμπλε το Grexit), ενώ επικρίνει στοχευμένα τον Κυριάκο Μητσοτάκη επειδή καταψήφισε το πρώτο Μνημόνιο (σε αντίθεση με την Ντόρα Μπακογιάννη) και τον Γιώργο Παπανδρέου επειδή άργησε να καταλάβει το βάθος της κρίσης του 2009. Την οποία, μάλιστα, υπερκομματικά δεν αποδίδει σε μία κυβέρνηση, αλλά τη χρεώνει σε ολόκληρη τη Μεταπολίτευση. Περιττεύει δε να επισημάνουμε ότι στο βιβλίο αυτό, που αποτελεί διήγησή του σε γνωστό δημοσιογράφο και συνιστά -σύμφωνα με αναγνώστες του- επίδειξη της γνωστής αυταρέσκειας του κορυφαίου πολιτικού, ο κύριος Βενιζέλος δίνει ρεσιτάλ αντι-ρωσικής υστερίας.
Προχθές, τέλος, 8 Αυγούστου, ο κύριος Βενιζέλος έκανε το μεγάλο άλμα: Μόλις 51 λεπτά μετά τη μετάδοση του διαγγέλματος του κυρίου Μητσοτάκη από όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς, έδωσε σε χρόνο-ρεκόρ στη δημοσιότητα μακροσκελή δήλωσή του με την οποία, πρώτον, αμφισβητούσε την άποψη Μητσοτάκη για τη νομιμότητα της υποκλοπής Ανδρουλάκη, δεύτερον, ήγειρε θέμα παράνομης πράξης της υποκλοπής, σύμφωνα με το άρθρο 19 του Συντάγματος περί απορρήτου των επικοινωνιών, τρίτον, έθεσε ζήτημα ποινικής ευθύνης για τα μη πολιτικά πρόσωπα που ενέκριναν την υποκλοπή, όπως ο διοικητής της ΕΥΠ κύριος Κοντολέων και η εισαγγελέας κυρία Βλάχου, και, τέταρτον, με επιδέξιο τρόπο έβαλε στο τραπέζι ζήτημα ποινικών ευθυνών για τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Η συγκεκριμένη αποστροφή από τη δήλωσή του δεν χωρά παρερμηνείες.
«Συνεπώς» λέει ο κύριος Βενιζέλος «ως προς το συγκεκριμένο και ομολογημένο συμβάν οφείλουν να κινηθούν αμέσως τα αρμόδια όργανα της ποινικής Δικαιοσύνης που δεν έχουν να περιμένουν καμιά κοινοβουλευτική διαδικασία ως προς την ποινική ευθύνη προσώπων που δεν εμπίπτουν στο άρθρο 86 του Συντάγματος». Δηλαδή, ο κύριος Βενιζέλος ανοίγει θέμα άρθρου 86 του Συντάγματος για τον πολιτικό προϊστάμενο της ΕΥΠ πρωθυπουργό, το οποίο εξαρτά από την κοινοβουλευτική διαδικασία!
Και το κερασάκι στην τούρτα: Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, με την εισαγωγή στις δηλώσεις του, τόνισε καταφερόμενος κατά του κυρίου Μητσοτάκη ότι «ένα ολόκληρο μοντέλο συγκεντρωτικής άσκησης της εξουσίας φτάνει με πολύ θόρυβο στα όριά του, καθώς το μείγμα αίσθησης της παντοδυναμίας και ακραίας ακρισίας απέβη ανεξέλεγκτο». Αυτά τόνισε ο ανακηρυχθείς… σοφός, με απόφαση του κυρίου Μητσοτάκη, Ευάγγελος Βενιζέλος. Η τοποθέτηση αυτή του κυρίου Βενιζέλου είχε ως αποτέλεσμα να διαγραφεί το όνομά του, όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω, από τη λίστα των εκλεκτών του κυρίου Μητσοτάκη.
Εκλεκτούς με τους οποίους κατά καιρούς συναντάται μυστικά και ζητά τη γνώμη τους, όπως αποκάλυψε προ μηνός η «Καθημερινή». Ακόμη και ο υπουργός Ανάπτυξης Αδωνις Γεωργιάδης με δυσκολία τον υπερασπίστηκε σε εμφάνισή του σε τηλεοπτική εκπομπή, λέγοντας πως η ανάλυσή του αυτή «δεν είναι για τα σκουπίδια, αλλά δεν την αποδέχομαι κιόλας».
Για να απαντήσει μάλιστα ο κύριος Γεωργιάδης στο επιχείρημα του κυρίου Βενιζέλου ότι η υποκλοπή του κινητού του κυρίου Ανδρουλάκη ακόμη και για λόγους εθνικής ασφάλειας είναι παράνομη, έφτασε στο σημείο να επικαλεστεί τις υποκλοπές που γίνονταν με εισαγγελική διάταξη στο σύνολο των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Χρυσής Αυγής αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα!
Για να δικαιολογήσει δηλαδή η Νέα Δημοκρατία τη νομιμότητα της υποκλοπής Ανδρουλάκη έφτασε στο σημείο να επικαλείται τη νομιμότητα των υποκλοπών για τη Χρυσή Αυγή. Η ενόχληση στο Μέγαρο Μαξίμου έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε (μετά τις διαρροές -που δεν διαψεύστηκαν- ότι τις ομιλίες της Προέδρου της Δημοκρατίας τις γράφει ο λογογράφος του πρωθυπουργού) χθες συνέβη και το εξής καταπληκτικό: Η κυρία Σακελλαροπούλου, με δήλωσή της για το θέμα των υποκλοπών, απάντησε ευθέως στα επιχειρήματα του κυρίου Βενιζέλου για την παραβίαση των άρθρων του Συντάγματος με την υποκλοπή Ανδρουλάκη και έβαλε «πλάτη» στον ίδιο τον πρωθυπουργό! Ως εκπρόσωπος Τύπου του πρωθυπουργού!
Διότι, όταν η Πρόεδρος και υποτίθεται ρυθμιστής του πολιτεύματος -η οποία, σημειωτέον, δεν έχει επικοινωνήσει με τον κύριο Ανδρουλάκη- με τη δήλωσή της υπερασπίζεται την εξαίρεση του Συντάγματος για την παρακολούθηση πολιτών για λόγους εθνικής ασφάλειας και κάνει λόγο για «δύσκολες σταθμίσεις», προφανώς και τον πρωθυπουργό υπερασπίζεται. Οπως το ίδιο επίσης κάνει όταν αποπροσωποποιεί την υπόθεση των υποκλοπών, λέγοντας ότι είναι «πάνω από πρόσωπα και παρατάξεις». Το σέρβις στον δοκιμαζόμενο πρωθυπουργό είναι πλήρες.
Το ζήτημα όμως, εν προκειμένω, δεν είναι το μπλοκ Μητσοτάκη – Σακελλαροπούλου. Η Πρόεδρος ευεργετήθηκε άλλωστε από τον πρωθυπουργό, ο οποίος την επέλεξε για το αξίωμα, και πρέπει στις δύσκολες στιγμές του να του δείχνει την ευγνωμοσύνη της. Το πρόβλημα είναι ότι εδώ ο κύριος Βενιζέλος διαλύει και το αφήγημα Μητσοτάκη για το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, το οποίο υποστήριζε ότι χρειάζεται μεγάλο μέτωπο πολιτικών δυνάμεων εναντίον της Αριστεράς, επειδή αυτή παραβιάζει το κράτος δικαίου (ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατηγορεί τώρα και τη Νέα Δημοκρατία ότι παραβιάζει το κράτος δικαίου), αλλά διαλύει και το αφήγημα Σακελλαροπούλου ότι δεν πρέπει να σχολιάζονται οι δικαστικές αποφάσεις.
Ο κύριος Βενιζέλος με τη δήλωσή του επιτίθεται στην εισαγγελέα της ΕΥΠ και ζητά την έναρξη των διαδικασιών για την άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον της. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου αποχωρεί από το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και μπαίνει σφήνα μεταξύ του μπλοκ των φιλελεύθερων δυνάμεων Μητσοτάκη – Σακελλαροπούλου και λοιπά, και του μπλοκ σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων Τσίπρα – Ανδρουλάκη και λοιπά. Ονειρευόμενος προφανώς τον εαυτό του ως επικεφαλής μιας κυβέρνησης ειδικού σκοπού. Το λέει άλλωστε και στην κατακλείδα της δήλωσής του, όπου προεξοφλεί ότι οι πολίτες θέλουν μια άλλη κυβέρνηση, που να προτάσσει την υπεράσπιση της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Το μόνο που ξεχνά είναι ότι η πολιτική δεν είναι αριθμητική, ούτε μηχανική. Σε συνθήκες εθνικής κρίσης, ο πολιτικός που επιθυμεί να σταθεί στο μέσον της πολιτικής σκακιέρας και να διεκδικήσει εθνικό ρόλο πρέπει να έχει ακόμη ένα πλεονέκτημα: να τον αγαπά και να τον αποδέχεται ο λαός. Για λόγους που δεν είναι της στιγμής να εξηγηθούν, ο αγαπητός καθηγητής και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αν και με τη δήλωσή του μιλά στο όνομα των πολιτών, δεν διαθέτει αυτό το προνόμιο. Και πολύ δύσκολα θα το αποκτήσει. Ωστόσο, αυτό δεν του απαγορεύει να προσπαθήσει. Δεν τον ενθαρρύνουν οι πολλοί, τον ενθαρρύνουν όμως από το παρασκήνιο οι ολίγοι. Οι οποίοι στο παρελθόν πράγματι εξουσίαζαν τον τόπο. Οχι πια.
