Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Μου δώσατε δύναμη με τα δεκάδες τηλέφωνα και τα μηνύματά σας για το χθεσινό σημείωμα με θέμα την κλεπτοκρατία.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα συνέχιζα σήμερα την ανάλυση. Διότι αυτό που συμβαίνει στο εσωτερικό του ελληνικού κράτους αυτή την εποχή δυστυχώς δεν έχει όμοιό του. Η σκανδαλώδης περίοδος Σημίτη… ωχριά. Οι προαγωγές στις Ενοπλες Δυνάμεις, στην ΕΛ.ΑΣ., στη Δικαιοσύνη, στην Εκκλησία, σε ελεγκτικούς μηχανισμούς, σε ΜΜΕ, παντού εξαρτώνται και από τη σύμφωνη γνώμη ολιγαρχών! Οχι από την κυβέρνηση μόνο.
Το τι σέβη υποβάλλονται αυτόν τον καιρό κάθε φορά που «ανοίγει» μια δημόσια θέση ανώτατου δικαστή, επιθεωρητή Αστυνομίας, ανώτερου αξιωματικού, μητροπολίτη, ακόμη και παρουσιαστή πρωινής εκπομπής δεν λέγεται. Είναι απίστευτο. Η έκταση της διάβρωσης του κράτους από ιδιωτικά συμφέροντα είναι ασύλληπτη. Δεν θα ήταν υπερβολή να επισημάνω ότι το κράτος, ο σκληρός πυρήνας της εξουσίας του, ιδιωτικοποιείται διαρκώς. «Παραδίδεται» με ψηλά τα χέρια σε ολιγάρχες. Παραδείγματα, κάθε μέρα!
Εξωτερική απειλή
Ωστόσο, οι εξελίξεις στον πόλεμο της Ουκρανίας και στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας είναι τόσο ραγδαίες και τόσο δραματικές, ώστε αυτό που θεωρώ εσωτερική απειλή για τη δημοκρατία μας υποχωρεί προσκαίρως μπροστά στη μείζονα εξωτερική απειλή για το έθνος μας. Απειλή που αφορά την εθνική μας ασφάλεια και ανεξαρτησία, την εδαφική μας ακεραιότητα, την ιστορική μας υπεροχή στην περιοχή του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου, τη βιωσιμότητα του εξωτερικού δημόσιου χρέους μας. Για να υπάρχει δημοκρατία, βλέπετε, ακόμη και αγορασμένη, πρέπει να υπάρχει επικράτεια. Επί του συγκεκριμένου, λοιπόν! Θα είμαι σχεδόν τηλεγραφικός.
Ο πόλεμος θα συνεχιστεί γιατί Αμερική, Πολωνία, Καναδάς, βαλτικές χώρες και Ελλάδα επιθυμούν να πάνε τον Πούτιν μέχρι τέλους. Τι σημαίνει αυτό απομένει να διευκρινιστεί. Αλλο μια Ρωσία με έναν πληγωμένο Πούτιν και άλλο μια Ρωσία χωρίς τον Πούτιν. Το χάος που θα επικρατήσει στη δεύτερη δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Δύσης. Τουναντίον, είναι επιβλαβές. Αντιθέτως με την πρώτη ομάδα κρατών, όλη η Ευρώπη (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία κ.λπ.) κατανοεί ότι ένας στριμωγμένος Πούτιν χωρίς οδό διαφυγής και χωρίς ένα αποτέλεσμα που θα αποτελεί «save face» για τον ίδιο στο εσωτερικό της ομοσπονδίας του είναι ένας λίαν επικίνδυνος Πούτιν. Ακόμη και για τακτικό πυρηνικό πόλεμο.
Η πιθανότης να υιοθετήσει το δόγμα «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» -ή, εναλλακτικά, «θα σας πάρω όλους μαζί μου»- είναι αυξημένη. Τις πρώτες συνέπειες της αδιαλλαξίας που επικρατεί τόσο στη Δύση όσο και στη Ρωσία τις πληρώνουμε ήδη. Οι τιμές του φυσικού αερίου πήγαν πάλι στον Θεό, ενώ το κόστος του δανεισμού μας εκτοξεύτηκε άνω του 5%. Στα Ελληνοτουρκικά δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Ο Ερντογάν έχει καταστήσει «προσωπική» τη διένεξη με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για λόγους που θα βρει ο ιστορικός του μέλλοντος. Του υποσχέθηκε κάτι ο ίδιος στον Βόσπορο και δεν το έκανε; Του έστειλε ως «μεσάζοντα» κανέναν συνταξιούχο πρέσβη και δεν τήρησε τις δεσμεύσεις του; Αγνωστον. Κανένας προκάτοχος του πρωθυπουργού δεν συνεπλάκη προσωπικώς με τον Ερντογάν. Με την Τουρκία, ναι, με αυτόν, όχι.
Ούτε ο Σημίτης ούτε ο Καραμανλής ούτε ο Παπανδρέου ούτε ο Σαμαράς ούτε ο Τσίπρας. Ωστόσο, αυτό είναι το έλασσον. Το μείζον είναι ότι το επεισόδιο έρχεται κάθε μέρα πιο κοντά. Είτε στα νησιά του βόρειου Αιγαίου είτε σε κάποια περιοχή που έχει «οριοθετηθεί» ως τουρκική με βάση το παράνομο μνημόνιο, ή σε κάποια βραχονησίδα.
Ο Τούρκος πρόεδρος, που όσο περνά ο καιρός απομακρύνεται από τη Δύση όλο και περισσότερο, έχει «απασφαλίσει». Τούτων δοθέντων, όλα όσα σχεδιάζουν το ελληνικό πολιτικό σύστημα και η μιντιαρχία μας για τις εκλογές και για τις συμμαχίες που θα οδηγήσουν σε συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας έπειτα από δεύτερες εκλογές είναι στον αέρα. Τα πρώτα πρόχειρα δεδομένα μας λένε ότι σε περίπτωση που επικρατεί η ίδια ατμόσφαιρα σε Ουκρανία – Αιγαίο όταν προκηρυχθούν οι κάλπες, οι επαναληπτικές εκλογές θα ισοδυναμούν με εθνική αυτοχειρία. Τα κόμματα θα πρέπει να συνεννοηθούν.
Ο Γιώργος Θεοτοκάς έγραφε στα «Τετράδια Ημερολογίου» του το 1940 ότι στον πόλεμο «αλλάζει δύο φορές μέσα στην ημέρα η όψη των πραγμάτων». Στην εποχή μας και στον πόλεμό «μας» η όψη αυτή αλλάζει πολύ περισσότερο. Γι’ αυτό πρέπει να προχωρούμε και να αναθεωρούμε. Καλή σας ημέρα.
