Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Παρακολούθησα με προσοχή χθες την ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε στην ΕΡΑ, στην εξαιρετική συνάδελφο Ευαγγελία Μπαλτατζή, ο ευρωβουλευτής και υποψήφιος για την προεδρία του ΚΙΝ.ΑΛ. Νίκος Ανδρουλάκης.
Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον διεκδικητή του θώκου της Φώφης Γεννηματά προ διετίας σε μία κλειστή ημερίδα που διοργάνωσε το Δίκτυο για τη Μεταρρύθμιση της Αννας Διαμαντοπούλου στο ξενοδοχείο «Olympic Royal» και μου είχε κάνει εξαιρετική εντύπωση.
Είχε μιλήσει για την πορεία της Ενωσης και έδειχνε απελευθερωμένος, «λυμένος», καμία σχέση με τη δημόσια εικόνα του στις τηλεοράσεις, όπου συνήθως εμφανίζεται σφιγμένος, «σαν να έχει καταπιεί λοστάρι», που λέει και η νεολαία. Πήρα το θάρρος μάλιστα και τον ρώτησα στο τέλος της ημερίδας γιατί δημοσίως είναι τόσο «κλειστός», και η ειλικρίνεια με την οποία μου απάντησε με εξέπληξε: «Καμιά φορά έχω άγχος γιατί η μητέρα μου είναι πολύ αυστηρή!» απάντησε με το χαρακτηριστικό κρητικό ηχόχρωμα στη φωνή του. Για τους δικούς μου κώδικες αυτή η απάντηση, ο σεβασμός στην οικογένεια και στους γεννήτορές μας, ήταν εξόχως ενδιαφέρουσα. Έδειχνε άνθρωπο με αρχές. Από τότε δεν έτυχε να μιλήσουμε ξανά. Σήμερα ο Ανδρουλάκης φιλοδοξεί να ηγηθεί ενός πολιτικού χώρου του οποίου, μέσω της Νεολαίας της οποίας χρημάτισε γραμματέας, αποτελεί γέννημα θρέμμα.
Τα ερωτήματα δύο: Καλός είναι, για πρώτος κάνει; Ποιον συμφέρει η εκλογή του; Τη Ν.Δ. ή τον ΣΥΡΙΖΑ; Ξεκινώ από το δεύτερο: Στην πολιτική δεν μπορείς να κάνεις τέτοιους υπολογισμούς και τέτοιους σχεδιασμούς. Τους βλέπει ο Θεός από ψηλά και γελάει. Ο Αλέξης Τσίπρας, όπως έχει αποκαλυφθεί στο διαδίκτυο, υποτίμησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη και παρενέβη ευθέως στην εκλογή της Ν.Δ. υπέρ του! Έδωσε ευλογία σε δύο επιχειρηματίες που είχαν ποντάρει τότε στον Απόστολο Τζιτζικώστα να ρίξουν το βάρος τους στην εκλογή του «εύκολου», όπως τον θεωρούσε, Κυριάκου. Για την ιστορική ακρίβεια, οι επιχειρηματίες ρώτησαν το περιβάλλον του «τι να κάνουμε στον δεύτερο γύρο;» και έλαβαν ισχυρή σύσταση υπέρ… Μητσοτάκη.
Για να ενισχυθεί περαιτέρω, μάλιστα, η υποψηφιότητα του «εύκολου» Κυριάκου της «οικογενειοκρατίας», κυκλοφόρησε η «Αυγή» παραμονή της εκλογής αρχηγού της Ν.Δ. με προβοκατόρικο άρθρο υπέρ του Ευαγγέλου Μεϊμαράκη, γεγονός που ενόχλησε σφόδρα τους ψηφοφόρους της παράταξης. Τα λοιπά είναι γνωστά: Ο «άχαστος» έχασε με οκτώ μονάδες τις εκλογές από εκείνον που οι δικοί του αποκαλούσαν υποτιμητικώς με το χαϊδευτικόν «Κούλης». Και του πήρε σχεδόν δύο χρόνια να ξεπεράσει το «πένθος» της ήττας από κάποιον που θεωρούσε του χεριού του. Τώρα, με την εκλογή του νέου προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ., το οποίο θα είναι η επίζηλος νύφη του πολιτικού συστήματος την επαύριον της εκλογής με απλή αναλογική, διαβάζουμε αντίστοιχους υπολογισμούς. Οτι το Μαξίμου επιθυμεί πρωτευόντως την εκλογή Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. και δευτερευόντως του Λοβέρδου, τυχόν εκλογή του οποίου «καίει» αυθωρεί και παραχρήμα τα όνειρα Τσίπρα για κυβέρνηση μειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝ.ΑΛ. Διαβάζουμε επίσης ότι ο Τσίπρας δεν επιθυμεί Ανδρουλάκη επειδή θα αποκτήσει αντίπαλο από τη γενιά του, που ενδεχομένως να πλαγιοκοπήσει την Αριστερά. Με την όποια πείρα έχω τόσα χρόνια στην παρατήρηση του δημοσίου βίου, υποστηρίζω ότι όλα είναι σχετικά.
Όσα δεν φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος. Ο Ανδρουλάκης δήλωσε χθες «υπερήφανος σοσιαλδημοκράτης» και ανέπτυξε την ατζέντα Μητσοτάκη υπέρ των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας προς στήριξιν των φτωχών. Εξέφρασε τον θαυμασμό του για τον στενό συνεργάτη του Κώστα Σημίτη Τάσο Γιαννίτση, ενώ έχει άριστες σχέσεις με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Αν τυχόν εκλεγεί, θα επικρατούν όμως πολιτικές συνθήκες στη χώρα τέτοιες, που να ευνοούν την κατάκτηση του στόχου του με ατζέντα εκσυγχρονισμού – που, όπως είπε, είναι το διψήφιο ποσοστό; Ή μήπως ο ευρύτερος χώρος του θα επιθυμεί λαϊκή σοσιαλιστική προσέγγιση και όχι τεχνοκρατική σοσιαλδημοκρατική; Και αν οι άνεμοι που φυσούν τον ρίξουν θέλει δεν θέλει στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ στη λογική των αντικυβερνητικών συμμαχιών; Και αν η ηλικία του ευνοεί την προσέγγιση με τον Τσίπρα αντί να την εμποδίζει;
Κανείς δεν μπορεί να υπογράψει στη Ν.Δ. σήμερα ότι τη συμφέρει στρατηγικά η εκλογή του Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Κανείς δεν μπορεί να υπογράψει ότι η εκλογή του προκαλεί πρόβλημα στον Τσίπρα. Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Οι συνθήκες θα μας το πουν. Εκτός από το δεύτερο ερώτημα, υπάρχει όμως και το αρχικό; Κάνει για πρώτος ο Νίκος Ανδρουλάκης στο ΚΙΝ.ΑΛ.; Υποκειμενικώς δεν δύναμαι να διατυπώσω άποψη.
Το τι ενέργεια κρύβει καθένας μας μέσα του είναι ζήτημα συγκυρίας να την εκδηλώσει. Αντικειμενικώς όμως υπάρχει πρόβλημα ανάλογο με αυτό που αντιμετώπισε το 2016 ο Απόστολος Τζιτζικώστας με τη Ν.Δ. Ο Ανδρουλάκης δεν είναι βουλευτής. Και το «χειρότερο» γι’ αυτόν: Θέλει να παραμείνει ευρωβουλευτής. Οπερ εστί μεθερμηνευόμενον, πρέπει να τροποποιηθεί, αν γίνεται, ο Κανονισμός της Βουλής για να λαμβάνει τον λόγο σε προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεις, Προϋπολογισμό, κυρώσεις διεθνών συμφωνιών κατ’ εξαίρεσιν και εάν γίνεται. Διότι με βάση τον Κανονισμό δεν το δικαιούται διότι δεν θα είναι πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδος.
Αυτό στην Ελλάδα των αρχηγικών κομμάτων είναι πρόβλημα. Αρχηγός εξωτερικού νοείται; Δυνατότης παρεμβάσεως στα εσωτερικά πράγματα ενώ θα είναι κλεισμένος στις ψηφοφορίες του Στρασβούργου νοείται; Δεν είναι στη δική μας αρμοδιότητα να πούμε αν νοείται ή δεν νοείται, αυτό θα το κρίνει το κυρίαρχο εκλογικό σώμα των ψηφοφόρων του ΚΙΝ.ΑΛ. Οχι εμείς.
Ωστόσο δημοσιογραφικώς έχουν ενδιαφέρον το πείραμα και τα επιχειρήματα που θα διατυπωθούν από αμφότερες τις πλευρές. Και αν εκλεγεί ο κύριος Ανδρουλάκης και δεν δύναται να τροποποιηθεί ο Κανονισμός της Βουλής, ποιος θα είναι άραγε ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδος του ΚΙΝ.ΑΛ.; Δεν πρέπει να το πει από την αρχή; Επαναλαμβάνω, σε καιρούς πονηρούς το θέμα που πραγματευόμαστε δεν αφορά ποιος θα εκλεγεί αρχηγός του ΚΙΝ.ΑΛ. Δικό τους θέμα αυτό.
Όμως σε καιρούς απλής αναλογικής και διαμόρφωσης νέας αρχιτεκτονικής του πολιτικού συστήματος είναι εξόχως ενδιαφέρουσα συνολικώς η κινητικότης που παρατηρείται σε όλο το πολιτικό μας τόξο, δημοκρατικό και αντιδημοκρατικό. Από την έκβασή της θα κριθεί αν θα επικρατήσει ευεργετική σταθερότης ή η περιπετειώδης αστάθεια στον τόπο. Οι αρχηγοί πρέπει να αντέξουν τους ρόλους.
