Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Ο πλέον διαδεδομένος θρύλος της ελληνικής πολιτικής ζωής είναι ότι η ελληνική επιχειρηματική ελίτ αντιπαθεί τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Ότι δεν τον θεωρεί «δικό» της, μολονότι προέρχεται από τη μεγάλη φιλελεύθερη κεντροδεξιά σχολή σκέψης.
Οι κατά καιρούς επισημάνσεις του, ότι «ο πλούτος συγκεντρώνεται παγκοσμίως σε λίγους», ότι «η υπερσυσσώρευση ισχύος σε λίγα ιδιωτικά χέρια είναι λάθος», ότι «είναι όνειρο θερινής νυκτός η προοπτική ηρεμίας και ομαλότητας με αποκλεισμούς και στέρηση της ελπίδας από τους πολλούς» και ότι «το αφήγημα της Δύσης χάνει την ηθική του υπεροχή με τις διακρίσεις που κάνει μέσα στον πόλεμο», -λέγεται ότι- ενοχλούσαν και ενοχλούν την ελληνική αστική επιχειρηματική τάξη (τον τίτλο «αστική» μόνο λίγες πατριωτικές επιχειρηματικές οικογένειές μας τον αξίζουν). Η αλήθεια είναι πως πριν από τον πόλεμο αυτές οι θέσεις δεν ήταν ιδιαιτέρως δημοφιλείς στον κόσμο της βιομηχανίας, στον κόσμο της ναυτιλίας και τον κόσμο της ενημέρωσης στην πατρίδα μας. Ακόμη δεν είναι. Σιγά σιγά σπάει όμως η σκληρή «κρούστα».
Κορυφαίοι Ελληνες επιχειρηματίες, που μετείχαν με ενθουσιασμό στην αρχή του πολέμου στον διαγωνισμό φιλοαμερικανισμού και υπερακόντιζαν στον δημόσιο διάλογο τα επιχειρήματα της Δύσης κατά της Ρωσίας, σήμερα προβληματίζονται σοβαρά για τις συνέπειες ενός παρατεταμένου πολέμου και ακούνε προσεκτικά τι λέει ο πρώην πρωθυπουργός. Το «γιατί», απλό: Οι δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας απειλούν ευθέως τις επιχειρήσεις τους!
Με την απόφαση για το εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο, στη λήψη της οποίας μετείχε η κυβέρνηση Μητσοτάκη ενθουσιωδώς, η Ελλάς κατάφερε κάτι που πάλευαν χρόνια να επιτύχουν εις βάρος μας οι Γερμανοί! Δεκάδες πλοία μας υπέστειλαν την ελληνική σημαία για να μπορούν να συνεχίσουν να μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο με σημαίες άλλων χωρών χωρίς να κινδυνεύουν από τις κυρώσεις. Εκ-πλη-κτι-κό!
Φαίνεται πως ακόμη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός κατάλαβε πως δυσαρέστησε φανατικούς υποστηρικτές του, και στη συνέντευξη Τύπου αμέσως μετά τη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών είπε ανερυθρίαστα προς τους Ελληνες εφοπλιστές ότι «μπορούν να διακινούν ρωσικό πετρέλαιο προς τρίτες χώρες, αρκεί να τα έχουν καλά με τη συνείδησή τους»! (Συγγνώμη για το «ανερυθρίαστα», πρόεδρε, αλλά, αν οποιοσδήποτε κοινός θνητός στην Ελλάδα επιχειρηματολογούσε υπέρ της διακίνησης ρωσικού πετρελαίου, τα γνωστά φιλελέ troll θα τον αποκαλούσαν χυδαία «πουτινάκι». Ενώ για τη ναυτιλία μας ποιος τολμά;)
Η ναυτιλία έχει πρόβλημα επίσης με την ιρανική περιπλοκή, που θέτει σε μεγάλο κίνδυνο τα ελληνικά τάνκερ τα οποία διέρχονται το Σουέζ. Δεν πρόκειται να κλείσει το Σουέζ για τις άλλες ναυτιλίες του κόσμου. Οι Ρώσοι το χρησιμοποιούν για να σπάσουν το εμπάργκο μέσω Ινδίας και να θησαυρίζουν, άρα οι σύμμαχοί τους Ιρανοί δεν θα τους δημιουργήσουν πρόβλημα. Μπορεί να κλείσει όμως για τη δική μας ναυτιλία επ’ αόριστον, μετά την κατάσχεση στο φορτίο του ιρανικού πετρελαίου. Αφήστε που το Ιράν διύλιζε τα καύσιμά του στην Ελλάδα – άλλη ζημιά αυτή.
Εν προκειμένω, η κυβέρνηση αντιμετωπίζει σοβαρότατο δίλημμα: να ανακαλέσει την κατάσχεση του ιρανικού πετρελαίου και να δυσαρεστήσει τις ΗΠΑ ή να επιμείνει στην απόφασή της και να δυσαρεστήσει τους Ελληνες εφοπλιστές; Με τις ΗΠΑ ή με την ελληνική επιχειρηματική κοινότητα; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Δύσκολη εξίσωση για τον πρωθυπουργό. Η ναυτιλία ανησυχεί επίσης, διότι η παράταση του πολέμου, εκτός από τα δρομολόγια, αλλάζει και τον τρόπο μεταφοράς των φορτίων, και αυτό σας βεβαιώ δεν αρέσει σε κανέναν. Ηδη υποδέχεται με προβληματισμό πληροφορίες ότι στο μέλλον θα είναι απαραίτητη η συνοδεία πολεμικών πλοίων στα εμπορικά για να διασφαλίζεται η έγκαιρη παράδοση.
Και, τέλος, υπάρχει σοβαρότατος προβληματισμός από την παγκόσμια έκρηξη του πληθωρισμού και τη μείωση της κατανάλωσης, άρα και της ζήτησης, άρα και των παραγγελιών. Πέρα από τη ναυτιλία πρόβλημα, όμως, έχει και η βιομηχανία. Υπάρχουν βιομήχανοί μας που δεν έχουν πλέον ύπνο, καθώς, με την αλλαγή της τροφοδοσίας των επιχειρήσεών τους με «πανάκριβο» υγροποιημένο φυσικό αέριο, δεν είναι βέβαιοι για το πόσο έγκαιρα θα γίνονται οι παραδόσεις του μέσω «Ρεβυθούσας», και από εκεί μέσω δικτύου διανομής της ΔΕΣΦΑ.
Το αέριο μέσω αγωγού φθάνει πάντοτε στον αγοραστή, μέσω υγροποιημένου LNG, όμως όχι πάντοτε αν τυχόν το τιμόνι του καραβιού «κολλήσει» (η πιο απλή εκδοχή). Οσα σας περιγράφω πιο πάνω δεν είναι εκτιμήσεις, αλλά πληροφορίες για το τι ψιθυρίζουν τέσσερις κορυφαίοι Ελληνες επιχειρηματίες ιδιωτικώς. Σε κλειστό κύκλο. Χωρίς ακόμη να εκδηλώνονται, για να μην παρεξηγηθούν.
Και να μη συμπαθεί λοιπόν τον Καραμανλή η αγορά, άρχισε να τον ακούει ξανά, γιατί ο πόλεμος την πονάει και γιατί αυτά που λέει είναι «κοινή λογική». Γι’ αυτό και η έκκληση του πρώην πρωθυπουργού για τον «τερματισμό» του ακούστηκε σαν μουσική στα αυτιά της. Την επομένη, μάλιστα, της μετάδοσης της είδησης ότι στέλνουμε άρματα στην Ουκρανία και μπλεκόμαστε βαθύτερα στον πόλεμο.
