Ακόμη και ο εμβληματικός και χαρισματικός Μπαράκ Ομπάμα είχε αναγνωρίσει ότι ο Μπιλ Κλίντον διατηρούσε μια επικοινωνιακή υπεραξία την οποία η Αμερική δεν είχε ξαναζήσει από την εποχή του Κάμελοτ των Κένεντι.
Ο “προφήτης της Αλλαγής” περιέγραφε τον νικητή του πρεσβύτερου Μπους ως τον καλύτερο “διαμορφωτή μηνυμάτων”, με την κατάλληλη κωδικοποίηση των ιδεών που στη συνέχεια… μπόλιαζε στο μυαλό και την καρδιά της αμερικανικής κοινωνίας.
Με την ομιλία του στο Συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος στο Σικάγο, ο Μπιλ Κλίντον ανέλαβε το δύσκολο εγχείρημα να πείσει τη “σιωπηλή πλειοψηφία” να σηκωθεί από τον καναπέ για να στηρίξει την Κάμαλα Χάρις στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου. Ένα εγχείρημα κάθε άλλο παρά εύκολο.
Την ίδια στιγμή, εξομολογήθηκε ότι ενδεχομένως αυτή ήταν η τελευταία “μάχιμη” παρουσία του σε Συνέδριο των Δημοκρατικών. Ο χρόνος τρέχει και επιβαρύνει τη δημόσια εικόνα του.
Ο τελευταίος χορός ενός σπάνιου πολιτικού φαινομένου.
Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
