Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου
Σε μια απλουστευμένη εκδοχή για ορισμένους ή ουτοπία για άλλους,… σύνορα δεν θα έπρεπε να υπάρχουν πουθενά στον πλανήτη. «Πολίτες του κόσμου» όλοι, ο καθένας μας θα έπρεπε να κυκλοφορεί ελεύθερα παντού, να ζει όπως θέλει, ίσως και να μπορεί να κάνει ότι θέλει… Και κάπου εκεί γυρίζουμε στην προϊστορία, στους «νόμους της φύσης» (όπου επικρατεί ο νόμος του δυνατού), στη σύγκρουση «ελευθεριών», «δικαιωμάτων», ορίων (ή όχι) κλπ. Ρεαλιστικά όμως η κοινωνικοποίηση (από τη στιγμή που δεν βιώνουμε μόνοι μας την ζωή αυτή) επέφερε κανόνες, νόμους, σύνορα. 2022 πλέον σήμερα και ο άνθρωπος δεν έλαβε μαθήματα ζωής από το πλούσιο παρελθόν του. Τα συμφέροντα ποτέ δεν έπαψαν να υπάρχουν.
Όσες «δημοκρατίες» κι αν εφαρμόστηκαν στην ανθρώπινη ιστορία περιελάμβαναν αίτια και αφορμές για ισχυροποίηση εξουσίας, προσάρτηση εδαφών, καταδυνάστευση λαών και εθνών, σφετερισμό πλουτοπαραγωγικών πόρων, εκμετάλλευση περιοχών, στρατηγικής, γεωπολιτικής και γεωγραφικής σημασίας. Εισβολές και κατοχές!
Ποιος πιστεύει ειλικρινά ότι το ΔΙΚΑΙΟ είναι ΕΝΑ…! Σε ολόκληρο τον πλανήτη;
Θα σπεύσουν όλοι οι ισχυροί του «δυτικού κόσμου» να καταδικάσουν μια επικείμενη (ή όχι) εισβολή ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία (και «ΟΡΘΩΣ»). Μαζί τους «όλοι» εμείς οι απλοί, «καθημερινοί», πολίτες του «πολιτισμένου» κόσμου (και πολύ σωστά θα κάνουμε).
Τι κάναμε, «ΟΛΟΙ» όμως λίγο πριν…;
Στο Κόσοβο; Στην Κύπρο; Στην Παλαιστίνη; (Ο …παρελθοντικός χρόνος, στα όρια τις ειρωνείας…)
Αντίστοιχα, τι συνέβη στην εισβολή Χουσεΐν στο Κουβέιτ; Σε πόσες άλλες «εισβολές» ο «δυτικός κόσμος» έδρασε και σε πόσες άλλες …ΔΕΝ;
Γιατί…; Αυτό το ΓΙΑΤΙ θα μας κυνηγάει σε αυτόν τον κόσμο!
Σε κάθε πόλεμο που έγινε, σε κάθε έναν που ΔΕΝ έγινε, σε κάθε ανθρώπινη ζωή που χάνεται σε κάθε ανθρώπινη ζωή που θα χαθεί, από πόλεμο, από πείνα, από προβλήματα υγείας (που θα έπρεπε να είχαν λυθεί αλλά δεν συμφέρει η λύση τους…), …από την ανθρώπινη βουλιμία! Ανθρώπινο ον, επιβιώνοντας με τους νόμους της φύσης… σε μια «πολιτισμένη κοινωνία κρατών»!
Χωρίς τέλος…
