Γράφει η Κατερίνα Γαλανού
Υπάρχει μια σειρά επιμέρους αναλύσεων του εκλογικού αποτελέσματος οι οποίες θα ακολουθήσουν τις επόμενες μέρες, ώστε να σχηματοποιηθεί με ακρίβεια το πολιτικό περιβάλλον που διαμόρφωσε η κάλπη της 25ης Ιουνίου. Ωστόσο, η μεγάλη, κυρίαρχη εικόνα, είναι η ιστορική και στρατηγική νίκη της Νέας Δημοκρατίας, ή για την ακρίβεια της «νέας Ν.Δ» και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στρατηγική νίκη, η οποία θεμελιώθηκε προσωπικά από τον αρχηγό της ΝΔ με επιλογές και αποφάσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης, πέρα από το κομμάτι της αποτελεσματικότητας και της παραγωγής έργου.
Επιλογές, όπως η επιμονή του να μην οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές όταν βόλευε η συγκυρία, να μην αλλάξει τον εκλογικό νόμο και κυρίως, μετακινώντας προγραμματικά και «αισθητικά» τη ΝΔ εγγύτερα στο κέντρο. Η εμπέδωση της νέας ταυτότητας και φυσιογνωμίας της νέας Νέας Δημοκρατίας, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια μακρά και ισχυρή κυριαρχία της κεντροδεξιάς παράταξης, απουσία μάλιστα αντίθετου πόλου, καθώς ολοκληρώθηκε η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και επιβεβαιώθηκε η αδυναμία δυναμικότερης ανάκαμψης του ΠΑΣΟΚ.
Η είσοδος στη Βουλή μιας σειράς κομματιδίων τα οποία μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα «ξεφύτρωσαν» σχεδόν από το πουθενά στο δεξιό άκρο, εκλαμβάνεται εν πολλοίς ως μετακίνηση προς τα δεξιά και συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας.
Μια εξήγηση που μάλλον περιορίζει το φαινόμενο, τις αιτίες και τους λόγους για τους οποίους, κόμματα που εκφράζουν ακραίο ανορθολογισμό υπό διάφορες «σημαίες» και με την ταμπέλα του αντισυστημισμού, συγκεντρώνουν ένα τόσο μεγάλο ποσοστό.
Οι «Σπαρτιάτες» ως υποκατάστατο της Χρυσής Αυγής με το ναζιστικό υπόβαθρο, η σκοταδιστική «ΝΙΚΗ» τέκνο και των παραεκλησιαστικών οργανώσεων, η Ελληνική Λύση των αντιεμβολιαστών συγκεντρώνουν ποσοστό 13%
Αθροίζοντας και το ποσοστό της Πλεύσης Ελευθερίας, δημιουργείται μέσα στην Βουλή ένα «αντισυστημικό» μπλοκ με συνολική δύναμη εδρών, λίγο μικρότερη από τη δύναμη που θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι προφανές ότι το νέο κοινοβούλιο θα συνιστά ένα ναρκοπέδιο ανορθολογισμού, ακροτήτων, διαγωνισμού φαιδρότητας, εναντίωσης στις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας και αντίστασης σε κάθε επιχειρούμενη μεταρρύθμιση, τομή και βήμα μπροστά.
Η υποβάθμιση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, όπως και τα «αντισυστημικά» προσκόμματα που θα προκαλούνται στο κυβερνητικό έργο, είναι μαθηματικά προδιαγεγραμμένα από τη σύνθεση της οκτακομματικής Βουλής, τις διαθέσεις και την αμφίβολη ποιότητα των ηγεσιών και των βουλευτών τους.
Όμως ταυτόχρονα, η παρουσία τους στη Βουλή θα τραβήξει την «κουρτίνα» πίσω από την οποία κρύβονταν, θα αποκαλύψει τους πραγματικούς χορηγούς και θα οδηγήσει στη σταδιακή απονομιμοποίησή τους. Πόσο γρήγορα θα «νικηθεί» εντός Βουλής, ή πόσο θα υποβοηθηθεί η ταξιαρχία των σκοταδιστών, θα εξαρτηθεί κυρίως από τη στάση και τη συμπεριφορά που θα επιδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Σε ποια πλευρά θα σταθεί. Φέρων με τη δηλητηριώδη διχαστική τακτική του, το ολέθριο παίγνιο της απλής αναλογικής και την αποσύνθεσή του, βαρύτατη ευθύνη που ο εσμός των εθνικιστών, ψεκασμένων, θρησκόληπτων και – μακάρι να μην αποδειχθεί – «μοχλών» αντεθνικών στοχεύσεων, βρήκε ανοικτή την πόρτα της Βουλής ανοικτή.
