Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου
Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου έλαβε χώρα για πρώτη φορά το 1941 στην Κατοχή, μόλις ένα έτος από τη νικηφόρο επέλαση των ελληνικών στρατευμάτων, και δεν ήταν κάτι επιβεβλημένο, κατασκευασμένο άνωθεν. Τον εορτασμό καθιέρωσε αυθορμήτως ο ίδιος ο λαός. Τροφή για σκέψη από ορισμένους.
Φέτος γιορτάζουμε την επέτειο των 82 χρόνων τιμώντας τη μνήμη όσων αγωνίστηκαν για λευτεριά στα βουνά της Ηπείρου, της Αλβανίας αλλά και σε ολόκληρο το μέτωπο. Είναι αλήθεια πως, τέτοια μέρα κάθε χρόνο, περισσεύουν τα μεγάλα λόγια με αποτέλεσμα πολλές φορές να χάνεται το πραγματικό νόημα πίσω από κούφιες λέξεις, ενώ το μέγεθος του γεγονότος που τιμάμε σήμερα, της νίκης δηλαδή της Ελλάδας κατά της φασιστικής Ιταλίας και την πρωτοφανή σθεναρή αντίσταση κατά της ναζιστικής Γερμανίας, είναι από μόνο του τόσο μεγάλο που δε χρειάζεται κάτι άλλο για να αναδειχθεί.
Τα ιστορικά γεγονότα, για το πώς έφτασε η Ελλάδα να αναμειχθεί στον πόλεμο, λίγο έως πολύ γνωστά σε όλους. Από την άνοδο του φασισμού σε Ιταλία και Γερμανία (και σε πολλές άλλες χώρες), την ανοχή της Ευρώπης στις προσαρτήσεις Τσεχίας (στη Γερμανία) και Αλβανίας (στην Ιταλία), την εισβολή του Χίτλερ στην Πολωνία (01/09/1939), τις εύκολες κατακτήσεις Γαλλίας, Νορβηγίας, Βελγίου, Ολλανδίας από τις χιτλερικές δυνάμεις εντός μερικών εβδομάδων, τον τορπιλισμό της Έλλης από τους Ιταλούς στην Τήνο και τελικά το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου 1940 με το τελεσίγραφο του Ιταλού πρέσβη στον Μεταξά και την ιστορική φράση: «Ώστε λοιπόν έχουμε πόλεμο».
Η ηρωική άμυνα στα βουνά της Πίνδου, η αντεπίθεση στα βουνά της Ηπείρου και η προέλαση στην Αλβανία, η ελληνική επικράτηση έναντι των Ιταλών του Μουσολίνι, είναι η πρώτη νίκη σε ευρωπαϊκό έδαφος κατά χώρας του Άξονα. Έδειξε σε όλους πως οι Δυνάμεις του Άξονα δεν είναι ανίκητες, όπως πιστεύονταν ως τότε και αναπτέρωσε το ηθικό των λαών που συνέχιζαν να αντιστέκονται στη βαρβαρότητα. Αλλά και σε πρακτικό επίπεδο σύμφωνα με έγκυρους ιστορικούς ο πόλεμος στην Ελλάδα είχε επίπτωση στη γενικότερη πορεία του πολέμου στην Ευρώπη. Στην έκβαση και στο τελικό αποτέλεσμα.
Η 28η Οκτωβρίου 1940 συμπυκνώνει σε μία ιστορική στιγμή τις μνήμες, τα βιώματα και τις αξίες που προσδιορίζουν την εθνική μας ταυτότητα. Συμβολίζει την άρνηση στον ολοκληρωτισμό, την αντίσταση στην τυραννία, την διαχρονική υπεράσπιση της ελευθερίας και την εθνική αξιοπρέπεια. Το μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου είναι ξεκάθαρο: ο τόπος μας είναι μεγάλος στη δημιουργία, όταν ο λαός μας είναι μονιασμένος. Όταν διχάζεται, αυτός ο τόπος γίνεται μικρός και πολλαπλά ευάλωτος. Το μάθημα αυτό πρέπει να μεταφερθεί στις νέες γενιές. Οφείλουμε όλοι να γίνουμε κοινωνοί της αγάπης για την πατρίδα, της αλληλεγγύης στον συνάνθρωπο, του αγώνα για ελευθερία και δικαιοσύνη. Να μεταγγίσουμε το υψηλό φρόνημα των Ελλήνων προγόνων μας στα παιδιά μας και στις γενιές που θα ακολουθήσουν. Είναι πολύ περισσότερα αυτά που μας ενώνουν από εκείνα που μας χωρίζουν. Όλοι γνωρίζουν την ιστορική σημασία και τη δύναμη που πηγάζει από την εθνική ομόνοια των Ελλήνων. Η κοινωνική συνοχή αποτελεί προϋπόθεση για μεγαλειώδη εθνικά επιτεύγματα. Όποιος ασχολείται με τα κοινά και δεν το αντιλαμβάνεται, απλά δεν είναι ηγέτης! Αυτός είναι και ο λόγος που η διχόνοια γίνεται πρωτεύον στόχος σε κάθε είδους επιβουλή, από όπου κι αν αυτή προέρχεται. Το σημείο που επικεντρώνεται ο οποιοσδήποτε εχθρός, αντιλαμβανόμενος το αδύνατο σημείο μας!
Με συναισθήματα υπερηφάνειας για το χθες και αισιοδοξίας για το σήμερα και το αύριο, ας γιορτάσουμε και φέτος την 28η Οκτωβρίου και ας ανανεώσουμε την υπόσχεσή μας να παραμείνουμε όρθιοι στις επάλξεις του αγώνα για την ελευθερία και την εθνική ακεραιότητα. Λόγω του γεωγραφικού περιβάλλοντός μας και της ιδιαιτερότητας των γειτόνων μας ο εφησυχασμός δεν συγχωρείται. Έχοντας πάντα εξασφαλισμένα τα νώτα μας, μπορούμε να κάνουμε όνειρα για ανάπτυξη, ευημερία και πρόοδο!
Χρόνια Πολλά Έλληνες!
