Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου
Το 2020 δεν θα μας λείψει… Το 2021, που ακολουθεί, όμως δεν θα έρθει ως παρθενογένεση!
Θα συνεχίσουμε να ζούμε στους ρυθμούς του covid-19 και των εμβολιασμών, στην απομόνωση και στην αποξένωση, στην οικονομική κρίση της αγοράς και στην τηλε-οργάνωση της κοινωνίας.
Ομοίως, η χώρα μας θα συνεχίσει να βρίσκεται σε αυτή τη γεωγραφική γωνιά του κόσμου. Με τις αναμενόμενες προκλήσεις λόγω γεωστρατηγικού, και όχι μόνο, ενδιαφέροντος. Εξελίξεις που καλούμαστε να δρομολογήσουμε και όχι να ακολουθήσουμε, αν θέλουμε να διατηρήσουμε εθνική κυριαρχία, εθνικά δικαιώματα και να αποκομίσουμε οφέλη για το εθνικό συμφέρον της πατρίδας μας. Όλα αυτά με δεδομένο την γειτνίαση με μια χώρα όπως την Τουρκία, σήμερα, του Ερντογάν.
Με επίσης δεδομένο την μετεξέλιξη των παγκόσμιων ισορροπιών. Την «πολυπολικότητα» (όρος του κ. Κων/νου Γρίβα) όπως αυτή διαμορφώνεται, από το νέο ρόλο που ψάχνουν να διαδραματίσουν στον πλανήτη οι Η.Π.Α. (σίγουρα όχι αυτόν του πλανητάρχη), η Κίνα, η Ρωσία αλλά και χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία ή και η Τουρκία. Τις νέες συμμαχίες που δημιουργούνται και τους σκοπούς που επιδιώκονται, όχι με μοναδικά κριτήρια τη γεωγραφική θέση ή το μέγεθος των χωρών-κρατών αλλά και παράγοντες όπως τα ενεργειακά τους αποθέματα, το θρήσκευμα ή την φιλοδοξία να αποτελέσουν μέλη του νέου, «εν δυνάμει», ισχυρού τόξου.
Η Ελλάδα σε αυτό το παιχνίδι κυριαρχίας, ένα σύγχρονο “Game of Thrones”, δεν πρέπει να μείνει ουραγός και έρμαιο των εξελίξεων. Οι συγκυρίες έχουν δημιουργήσει «τον χώρο» (όρος του κ. Σταύρου Λυγερού) για να δράσει και να επιλέξει πρωταγωνιστικό ρόλο ή ρόλο κομπάρσου (με τα ανάλογα, κέρδη ή ζημία, αποτελέσματα). Κυρίως λόγω γεωγραφικής θέσης αλλά και αναγκαστικά από αντίδραση στη …δράση της Τουρκίας.
Φωνές επομένως όπως αυτή του κ. Άγγελου Συρίγου ή του κ. Κωνσταντίνου Φίλη (φιλοκυβερνητικές) είναι καλό που προβάλλονται και ακούγονται δημοσίως.
Επειδή όμως η εθνική στρατηγική είναι υπόθεση όλων (όπως και τα εθνικά συμφέροντα που διακυβεύονται) καλό θα είναι τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα αυτά της πρώτης γραμμής, να μην αποσιωπούν φωνές όπως αυτές των κ. Ιωάννη Μάζη, κ. Κωνσταντίνου Γρίβα, κ. Γιώργου Φίλη, κ. Σάββα Καλεντερίδη, κ. Σταύρου Λυγερού, κ. Παντελή Σαββίδη (και αρκετών άλλων φυσικά) που έχουν εμπεριστατωμένη άποψη και η γνώμη τους βαρύνουσα σημασία. Ελλήνων που αποδεδειγμένα ενδιαφέρονται για το κοινό καλό όλων των Ελλήνων. Με παραστάσεις, βιώματα αλλά και γνώσεις τέτοιες που να τους επιτρέπει να εκφέρουν άποψη, γνώμη, συμβουλή. Αξιοποιήσιμη από την ελληνική διπλωματία ως ένα επιπλέον εφόδιο σε μια μακρά και χρονοβόρα διαδικασία διαπραγμάτευσης. Στην οποία αργά ή γρήγορα θα κληθούμε να συμμετέχουμε. Ειδικά όταν οι παρεμβολές από το εξωτερικό, με το πρόσχημα της στήριξης, κρύβουν άλλες, επικίνδυνες και υστερόβουλες, επιδιώξεις!
Η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση οφείλει να ακούει αυτούς τους ανθρώπους, απενοχοποιημένα. Χωρίς εμμονές.
Τα διαπιστευτήρια αυτών των ανθρώπων, οι θέσεις που παίρνουν, οι οδηγίες, οι συμβουλές και οι λύσεις που προτείνουν, είναι ικανά να αποτελέσουν ανάχωμα σε ενδεχόμενα, μελλοντικά, και μη αναστρέψιμα λάθη.
Ή αναστρέψιμα αλλά με ανυπολόγιστο εθνικό κόστος… καθώς «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται»!
Το παγκόσμιο περιβάλλον και τα συμφέροντα μεταβάλλονται. Η ιστορία διδάσκει. Τίποτα δεν χαρίζεται. Με σύνεση, αρετή και τόλμη κερδίζεται!
Υ.Γ.: Ακόμη κι αν οι απόψεις των προαναφερθέντων καθηγητών – αναλυτών δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης, οι Έλληνες δεν έχουμε δικαιολογία να μην τις γνωρίζουμε. Στην σημερινή εποχή της διαδικτυακής, ταχύτατης και άμεσης ενημέρωσης! – Τα βιογραφικά τους είναι εύκολα προσβάσιμα από τον καθένα.
