Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου
Η πατρίδα μας είναι μια ευλογημένη χώρα! Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν έχει μόνο «ήλιο», «θάλασσα» και ξενοιασιά για τουρίστες. Διαθέτει πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές (ορυκτό πλούτο), μεσογειακό κλίμα ιδανικό για ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, μορφολογικό έδαφος που προσφέρεται για καλλιέργεια μεγάλης ποικιλίας αγροτικών, και όχι μόνο, προϊόντων, ιδιαίτερων και ξεχωριστών! Η αξιοποίηση κάθε μοναδικού πλεονεκτήματος προς όφελος των πολιτών και η διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος για την ανάπτυξη της χώρας θα έπρεπε να αποτελεί μονόδρομο για τις όποιες κυβερνήσεις!
Με γνώμονα όλα τα παραπάνω, και φυσικά κρίνοντας από το αποτέλεσμα και την εξέλιξη των γεγονότων, η πρόωρη απόφαση απολιγνιτοποίησης της Ελλάδας – παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη, τα κοιτάσματα του οποίου, εκτός πολλών άλλων, βρίσκονται ακόμη σε μεγάλη ποσότητα, αποδεικνύεται εσφαλμένη. Ειδικά τώρα που οι εισαγωγές φυσικού αερίου και πετρελαίου εκτοξεύτηκαν στα ύψη (και δεν συμβαίνει μόνο από τον πόλεμο στην Ουκρανία…). Αυτή είναι η προίκα της πατρίδας μας, αυτή πρέπει να εκμεταλλευτούμε! Μια βιαστική όσο και ασύμφορη απόφαση (ενεργειακά αποθέματα μειώθηκαν, θέσεις εργασίας χάθηκαν, επαρχιακές πόλεις άρχισαν να αντιμετωπίζουν ζητήματα βιωσιμότητας κλπ) που πάρθηκε υπό την πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για …«περιβαλλοντικούς λόγους», και υιοθετήθηκε από τις κυβερνήσεις της χώρας (ΝΔ, ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) αδόκιμα, υπό την «γκιλοτίνα» των προστίμων για τους ρύπους(!) Χωρίς πραγματικές διαπραγματεύσεις, απουσία διορατικότητας για το άμεσο μέλλον, χωρίς βιώσιμο σχέδιο και εναλλακτικές λύσεις για την επόμενη μέρα!
Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειες αποτελούν την βέλτιστη επιλογή και η χώρα μας, «δόξα τω Θεό» και από ήλιο «λούζεται» την μεγαλύτερη περίοδο του χρόνου (φωτοβολταϊκά) και από ανέμους δεν έχει να ζηλέψει κανέναν (αιολική ενέργεια/σε ηπειρωτικό αλλά κυρίως σε νησιωτικό χώρο). Το αποτύπωμα όμως οφείλει να είναι τέτοιο που να μην επηρεάζεται κάθε μικροκλίμα, να μην αλλοιώνεται κάθε τόπος (όχι μόνο αισθητικά αλλά και περιβαλλοντικά – τοξικά υπολείμματα μετά την πάροδο χρήσης κ.α.) και γενικότερα τα προσδοκώμενα πλεονεκτήματα να μην «γεννούν» νέα προβλήματα.
Για κανένα λόγο καλλιεργήσιμες εκτάσεις κρίσιμες για τον πρωτογενή τομέα, απαραίτητες για την κάλυψη των αναγκών, καταρχήν, του ντόπιου πληθυσμού, δεν θα πρέπει να παραχωρούνται για ανάπτυξη φωτοβολταϊκών πάρκων. Στο ίδιο μήκος κύματος, αιολικά πάρκα θα πρέπει να δημιουργούνται σε περιβάλλοντες χώρους τέτοιους που να μην παραμορφώνονται περιοχές ξεχωριστού κάλους ή να απειλούνται προστατευμένες περιοχές (πχ NATURA), να μην αναπτύσσονται κοντά σε κατοικημένες περιοχές ή σε κατοικήσιμα νησιά. Στην εθνική κυριαρχία υπάρχουν πολλά ακατοίκητα νησιά και βραχονησίδες που μπορούν να αξιοποιηθούν, να μετατραπούν σε παραγωγικές δομές και να αποτρέψουν, παράλληλα, κάθε ενδεχόμενο αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων, που έτσι κι αλλιώς κατέχουμε. Μπορεί το κόστος να είναι μεγαλύτερο, όμως η απόσβεση θα είναι άμεση και πολυεπίπεδη, χωρίς να προκαλούνται καινούρια προβλήματα!
Αν μη τι άλλο, βλέπουμε πως η κάθε χώρα το μόνο που κοιτάει είναι το συμφέρον της. Αν λοιπόν δεν αναπτύξει και δεν εκμεταλλευτεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει όχι μόνο δεν θα καταφέρει να ανταπεξέλθει σε περιόδους κρίσεων (ειδικές περιστάσεις) αλλά πάντα θα είναι εξαρτημένη και υποχείριο συμφερόντων άλλων κρατών και καταστάσεων! Αυτό δεν χρειάζεται και «πολύ μυαλό» για να γίνει κατανοητό (ελπίζω…). Οπότε αν μπορεί να το επεξεργαστεί ο «κοινός νους», μόνο δεύτερους συλλογισμούς μπορεί κάποιος να κάνει για ποιο λόγο/ους συνέβη ή συμβαίνει. Κι αυτοί μπορεί είναι είτε λόγω ανεπάρκειας, είτε λόγω… («ο νοών νοείτω και ουαί τω ανοήτω»). Ο χρόνος και η ιστορία θα δείξει!
