Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Για όσους έχουν ασχοληθεί με την πολιτική επικοινωνία και τη διαχείριση της δημόσιας ταυτότητας ενός πολιτικού, ή έχουν “τρέξει” προεκλογική εκστρατεία, η έννοια της “τελευταίας φωνής στο δωμάτιο” έχει διαστάσεις… φετίχ.
Το τελευταίο πρόσωπο με το οποίο συνομιλεί κάποιος, προτού οριστικοποιήσει μια απόφασή του. Η τελευταία άποψη που ακούει. Το τελευταίο… debate, που μπορεί να αλλάξει τη ροή των γεγονότων.
Ο Τζο Μπάιντεν ανέβασε πρόσφατα στον προσωπικό λογαριασμό του στο Twitter μια φωτογραφία με την Κάμαλα Χάρις, προικίζοντάς την με αυτή ακριβώς την ιδιότητα. Της τελευταίας φωνής που ακούει, προτού πάρει μια μεγάλη απόφαση.
Και φυσικά, τη συνέκρινε με τον αντίστοιχο δικό του ρόλο, την εποχή της διακυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα, όταν ο ίδιος ήταν ο Αντιπρόεδρος του πιο φωτογενούς Προέδρου των ΗΠΑ από την εποχή του Κάμελοτ και των αδελφών Κένεντι.
Φυσικά, όλοι στην Αμερική γνωρίζουν ότι ο Μπαράκ Ομπάμα σεβόταν αλλά… δεν ακολουθούσε τις συμβουλές του Τζο Μπάιντεν. Η σημειολογία ωστόσο παραπέμπει αλλού. Στον Αντιπρόεδρο που… γίνεται Πρόεδρος. Στην προκειμένη περίπτωση… στην Αντιπρόεδρο.
