Η πατρίδα ως… αλλεργία. Όπως και η ηθική

Οι μύθοι και οι… μετενσαρκώσεις τους… Ένα έθνος σαν το δικό μας, με φυσική και αυθόρμητη έλξη προς το συναίσθημα και την υπερβολή, είναι μάλλον αναπόφευκτο να υποκύπτει με ασυνήθιστη συχνότητα στη γοητεία των μυθευμάτων. Και των παρεξηγήσεων.

Υπό τη βαριά σκιά μιας από τις τελευταίες στιγμές εθνικής περηφάνειας, την επέτειο της Επανάστασης του 1821, στον δημόσιο βίο ξεκίνησαν και πάλι οι συνήθεις πομπώδεις αναλύσεις και συζητήσεις για την έννοια της πατρίδας, και την… αλλεργία που θα έπρεπε να μας προκαλεί.

Μια δημόσια σφαίρα παραδομένη προ πολλού κατά πλειοψηφία στον συμβιβασμό και τον «εξορθολογισμό» της ηττοπάθειας, ενίοτε και της συγκεκαλυμένης υποτέλειας.

Τα τελευταία χρόνια, με επίκεντρο την… επιδοτούμενη προώθηση της woke κουλτούρας, που στόχευσε στην αποσυναρμολόγηση των κοινωνιών και τη διάρρηξη των δεσμών που λειτουργούν ως συνεκτικά ισοδύναμα για κάθε έθνος και συλλογικότητα, η έννοια της πατρίδας απέκτησε… συζητήσιμο, αν όχι… επιλήψιμο χαρακτήρα.

Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με την έννοια της ηθικής, ως αξιακό πυρήνα για την αρμονική συμβίωση, συγκατοίκηση και συμπόρευση ανθρώπων διαφορετικής αφετηρίας και αναζητήσεων, στο πλαίσιο μιας συλλογικής κοινωνικής οντότητας.

Η ευκολία με την οποία… υποστέλλουμε σημαίες, συνιστά ταυτοτική επιβεβαίωσης της βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης παρακμής που έχει εγκατασταθεί στην εθνική διαδρομή, εδώ και σχεδόν δυο δεκαετίες, με αφετηρία την περίοδο της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων.

Ένας ανεξήγητος και ασυγχώρητος συμβιβασμός με τη φθορά, που δυσχεραίνει την αναγκαία «επιστροφή» της χώρας σε διαδρομές αξιοπρέπειας, αισιοδοξίας και προοπτικής.

Με ένα πολιτικό σύστημα κατώτερο των περιστάσεων, χαμηλής ποιότητας και αισθητικής, το οποίο έχει εξελιχθεί σε μεγάλο επιταχυντή της φθοράς και ανατροφοδότη της κρίσης. Και με Θεσμούς όπως τη Δικαιοσύνη, που έχουν τη διαχρονική υποχρέωση να λειτουργούν ως φύλακες της Δημοκρατίας, να έχουν απωλέσει τη σχέση εμπιστοσύνης τους με τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.

Του Μάνου Οικονομίδη

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 29 Μαρτίου 2025

 

Best Of

Το Μαξίμου προωθεί τον Θωμά Βαρβιτσιώτη απέναντι στον… Δένδια

  Οι δημοσκοπήσεις αλλά και το κλίμα που επικρατεί στην...

“Γαλάζιες” μουρμούρες για τον Δήμαρχο Βριλησσίων

Στο στόχαστρο κομματικών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας έχει βρεθεί...

Οι παροχές και το… φάντασμα του «πακέτου Σημίτη» του 2003

    Η σπουδή της κυβέρνησης να ανακοινώσει μέτρα στήριξης κοινωνικών...

Στέλλα Αργυρίου: Ανοίγουμε μια αγκαλιά που χωράει όλους τους πολίτες

Το όραμά της για μια ουσιαστική κοινωνική παρέμβαση, συμβατή...

Newsletter

spot_img

Δείτε επίσης...

Φυσικά, η Ιθάκη. Όσο μπορείς…

  Η ποίηση ως φτερούγισμα των λέξεων, προορισμένες να ταξιδέψουν...

Το Μαξίμου προωθεί τον Θωμά Βαρβιτσιώτη απέναντι στον… Δένδια

  Οι δημοσκοπήσεις αλλά και το κλίμα που επικρατεί στην...

Ένα κανονικό κορίτσι, που κλήθηκε να δώσει ακόμη μια (αχρείαστη) μάχη…

  Τέτοια μέρα, πριν από 14 χρόνια, κάπου... εκεί ψηλά,...

Οι προετοιμασίες πολέμου Ινδίας-Πακιστάν για το νερό που… τελειώνει

Το νερό… νεράκι   Κάθε φορά που δυο πυρηνικές δυνάμεις… φλερτάρουν...

Ο Ερντογάν στην Ιταλία για… δουλειές

  Η νέα επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στην Ιταλία και...
Μάνος Οικονομίδης
Μάνος Οικονομίδης
Ο Μάνος Οικονομίδης είναι δημοσιογράφος. Σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας

Φυσικά, η Ιθάκη. Όσο μπορείς…

  Η ποίηση ως φτερούγισμα των λέξεων, προορισμένες να ταξιδέψουν μακριά κάθε καρδιά. Η ποίηση ως ωδή στις ζωές που ονειρευτήκαμε, δεν ζήσαμε και κρατάμε μέσα...

Το Μαξίμου προωθεί τον Θωμά Βαρβιτσιώτη απέναντι στον… Δένδια

  Οι δημοσκοπήσεις αλλά και το κλίμα που επικρατεί στην κοινωνική βάση της Νέας Δημοκρατίας, επιβεβαιώνουν ότι, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεγε… αύριο να ανοίξει...

Ένα κανονικό κορίτσι, που κλήθηκε να δώσει ακόμη μια (αχρείαστη) μάχη…

  Τέτοια μέρα, πριν από 14 χρόνια, κάπου... εκεί ψηλά, η πριγκίπισσα του λαού έντυνε με δάκρυα χαράς το μονοπάτι ευτυχίας του πρωτότοκου γιου της. Ο...