Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Εκείνος ο πεισματάρης Μακεδόνας. Από την Πρώτη Σερρών. Με τη βαριά προφορά, που σε ανάγκαζε να προσπαθείς να καταλάβεις τι έλεγε, επειδή όσα έλεγε είχαν σημασία. Έγιναν Ιστορία.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως ιστορικός Εθνάρχης… τουλάχιστον του μισού ελληνικού λαού, ήταν ο ηγέτης που άκουσε τον Οδυσσέα Ελύτη. Έκανε ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά. Και με την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1974, μαζί με την αναίμακτη Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, απάλλαξε και το έθνος από το σαράκι της μοναρχίας, με το δημοψήφισμα και στη συνέχεια το Σύνταγμα που εμπνεύστηκαν ο ίδιος και ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, ένα από τα πλέον σύγχρονα και προοδευτικά στον πλανήτη, εκείνη την εποχή.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυσε τη Νέα Δημοκρατία. Την παράταξη, στον γενετικό κώδικα της οποίας ενεγράφη με ανεξίτηλη υπογραφή το ταυτοτικό αποτύπωμα του κομματικού σχηματισμού που απάλλαξε την Ελλάδα από τη μοναρχία.
Και αυτό το αποτύπωμα αντιστέκεται στη φθορά του χρόνου, ως υποσυνείδητη αξιακή κιβωτός, ανεξαρτήτως των συγκυριακών κομιστών της ηγεσίας της.
