Του Νίκου Φυλάγγελου
Τα φώτα που σβήνουν στους δρόμους, τα ιστορικά μνημεία που… συσκοτίζονται, οι συστάσεις για περιορισμό της κατανάλωσης στο ρεύμα, στο νερό…
Κάπου… φρένο. Πόσο ακόμη θα πληρώνουν τόσο ακριβά οι Ευρωπαίοι πολίτες την ανεπάρκεια των κυβερνήσεών τους; Εκείνων των, μοιραίων και άβουλων, όπως θα τους περιέγραφε ο Βάρναλης, που εξελίχτηκαν σε… υπηρετικό προσωπικό των στρατηγικών επιδιώξεων της Αμερικής του Τζο Μπάιντεν στην ουκρανική κρίση, για έναν πόλεμο που… θα συνεχίζεται για πάντα, με τις συνέπειες, βαριές και πολυεπίπεδες να τις υφίστανται στην καθημερινότητά τους οι Ευρωπαίοι πολίτες.
Το κεκτημένο της ευδαιμονίας και της ευμάρειας, υπήρξε διαχρονικά ταυτοτικό στοιχείο της Δύσης. Με τις σημερινές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να θυμίζουν… ανέκδοτο ηγεσίας, η Ευρώπη μας κινδυνεύει να το χάσει, και η ποιότητα ζωής όλων μας να υποβαθμιστεί σε τριτοκοσμικό επίπεδο.
Οργή. Οργή που συσσωρεύεται. Αναζητεί εκτόνωση. Και φυσικά θα εκδηλωθεί στα… (άδεια) κεφάλια των κυβερνήσεων της ηπείρου μας.
