Του Νίκου Φυλάγγελου
Ο Αντώνης Σαμαράς κουβαλάει πλεόνασμα από φορτίσεις, ως αποτέλεσμα της μακράς και πολυτάραχης πολιτικής διαδρομής του. Στον πρώην πρωθυπουργό ωστόσο, δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει κάποιος ότι, ειδικά στα εθνικά θέματα, αντιλαμβάνεται με πληρότητα τον σφυγμό της κοινωνικής ψυχολογίας.
Καμία έκπληξη λοιπόν για το γεγονός ότι, την ομιλία του στο 14ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, σχολίασαν αρνητικά, έως ειρωνικά, με αναρτήσεις στα social media, εκπρόσωποι της παρέας της… φεγγαρόπετρας. Πληθωρισμός από ασημαντότητες, με πολιτική και ιδεολογική αναφορά τον τυχοδιωκτισμό, που μετακινούνται από κομματικό σχηματισμό σε κομματικό σχηματισμό, ανάλογα με το ποιός μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντά τους.
Οι ακραίοι “περαστικοί”, που τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να μας πείσουν ότι έγιναν… Νέα Δημοκρατία, την παράταξη δηλαδή την οποία πολέμησαν με λύσσα τα προηγούμενα πολλά χρόνια της ζωής.
“Ορφανά” της περιόδου Σημίτη, τους λένε αρκετοί. Αποστόλους του εθνικού μαρασμού, τους περιγράφουν άλλοι. Προσωπικότητες συρρικνωμένης κοινωνικής απήχησης, που δεν θα ενοχλούνταν αν η Ελλάδα “τα έβρισκε με την Τουρκία”, για να γίνει… εξοχικό του καθεστώτος της Άγκυρας.
Εκείνοι που πονούν για την Ουκρανία, περισσότερο από όσο αγωνιούν για την Ελλάδα. Εκείνοι που ακόμη ψάχνουν τη σημαία την οποία… πήρε ο αέρας στα Ίμια, τότε που ο λατρεμένος τους, Κώστας Σημίτης, έβαψε γκρίζο το Αιγαίο, για τις γενιές και τις πολιτικές ηγεσίες που ακολούθησαν.
Για να μην παρεξηγούμαστε. Τη σημαία την ψάχνουν για να την αφήσουν στον… βυθό της θάλασσας. Στην καλύτερη περίπτωση για να τη βάψουν στα χρώματα της ουκρανικής σημαίας.
