Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2022
Ένα έθνος περήφανο αλλά ταλαιπωρημένο. Το δικό μας. Μια λέξη, με εννοιολογικό πείσμα: Κρίση. Ανατροφοδοτούμενη κρίση, σύνθετη και πολυεπίπεδη, ανθεκτική στην αποφόρτιση του χρόνου, αυθάδης ως προς τα βαθύτερα αίτιά της, και την αναπότρεπτη αλλοίωση του γενετικού κώδικα της κοινωνίας μας.
Η γκρίζα σελίδα που άνοιξε για την Ελλάδα η εθνική τραγωδία των Μνημονίων, δεν γυρίζει, δεν κλείνει, δεν καθίσταται θλιβερό παρελθόν. Η εικόνα την οποία παρουσιάζει σήμερα η Ελλάδα, παραπέμπει σε “failed state”. Εικόνα επίμονης παρακμής, εικόνα βαθιάς φθοράς. Δεν προλάβαμε να κάνουμε το άλμα για το οποίο μας προέτρεπε ο Ελύτης, ώστε να προσπεράσουμε τη φθορά, και η φθορά έγινε συστατικό στοιχείο της εθνικής καθημερινότητας.
Η κοινωνία μας δείχνει να συμβιβάζεται με το «κακό ριζικό» μας. Απογοητεύεται και αποσύρεται από την ανάληψη ευθύνης για την αλλαγή υποδείγματος, αφήνοντας έτσι ακόμη μεγαλύτερο ζωτικό χώρο στα άκρα και τις ακρότητες που τα συνοδεύουν. Μια χώρα παραδομένη προ πολλού στον διχασμό, με το μίσος να κερδίζει έδαφος και να αλλοιώνει χαρακτήρες και νοοτροπίες.
Κρίση. Αξιών και προτεραιοτήτων. Κρίση ηθικής. Και πάνω από όλα, κρίση ηγεσίας, πεφωτισμένης και εμπνευσμένης, με την αυτοπεποίθηση του καθαρού αποτυπώματος και την επιμονή της ιστορικής συνείδησης, να σηκώσει ανάστημα στην παρακμή. Να εμπνεύσει τους πολίτες να εγκαταλείψουν την οικειοθελή περιθωριοποίησή τους. Να παρακινήσει την κοινωνία να ακολουθήσει ένα καινούριο εθνικό σενάριο.
Μεγάλοι Έλληνες. Κάποτε ήμασταν περήφανοι για εκείνους που μπορούσαμε να θαυμάζουμε, ή έστω να παραδεχόμαστε ως εξαιρέσεις που λειτουργούσαν ως συλλογική έμπνευση. Σήμερα, ακόμη και η έννοια της συλλογικής συνείδησης έχει υποχωρήσει, υπό το βάρος της ακραίας απογοήτευσης για τη συρρίκνωση του αποτυπώματος όσων αποκτούν δικαίωμα υπογραφής για να χαράξουν την εθνική πορεία προς το μέλλον.
Αμείλικτη η κρίση της Ιστορίας, στο αναπόφευκτο μέλλον. Ζοφερή η ετυμηγορία της κοινωνίας στο αβίωτο παρόν.
