Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2022
Η κατανόηση των προτεραιοτήτων που ενστερνίζεται σε διαφορετικές συγκυρίες μια κοινωνία, δεν είναι ούτε αυτονόητο, ούτε εύκολο εγχείρημα, καθώς επηρεάζει και επηρεάζεται από πολυπαραγοντικές εξισώσεις.
Είναι ωστόσο αναγκαία συνθήκη επιβίωσης για το πολιτικό σύστημα, δηλαδή εκείνους που ενδιαφέρονται να εμπνεύσουν, να εκφράσουν και σε κάθε περίπτωση να έχουν δικαίωμα υπογραφής για τη διαμόρφωση του μέλλοντος της κοινωνίας αυτής.
Μισό βήμα πίσω και μια ψύχραιμη θέαση της «μεγάλης εικόνας», οδηγεί αναπόφευκτα σε φυσικά συμπεράσματα. Για πρώτη φορά μετά την εποχή των Μνημονίων, στην ελληνική κοινωνία επιστρέφει η οργή. Προλογικά σε επίπεδο εσωτερικής διαχείρισης του καθενός, που σταδιακά και εξελικτικά ωστόσο εκδηλώνεται και εξωτερικεύεται, με τοξικά αποτυπώματα.
Μέσα στα σπίτια, στις παρέες, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, ακόμη και στους δρόμους τους παραδοσιακά εγκλωβισμένους σε εκνευριστική κίνηση, καταγράφει κανείς ένταση, γκρίνια, θυμό, οργή.
Ο λαός μας άλλωστε δεν διακρίνεται για την ψυχραιμία και τη νηφαλιότητά του. Η υπεραξία του μέτρου και της μετριοπάθειας, μοιάζει να… ξεχάστηκε στη γνωστική κιβωτό κληρονομιάς που ταχυδρόμησε στο κοινό μέλλον της ανθρωπότητας η Αρχαία Αθήνα. Έκτοτε… σκοτωνόμαστε με τον εαυτό μας.
Η εμπειρία της εποχής των Μνημονίων, στο πρώιμο αλλά και ύστερο στάδιό τους, είναι εξαιρετικά διδακτική και ανησυχητική για όσα έρχονται. Η συσσώρευση οργής αναζητεί βουλιμικά βαλβίδες εκτόνωσης. Και αν στη διαδρομή αυτή, βρεθούν οι… πονηροί που θα την αξιοποιήσουν πολιτικά, η οργή γεννάει τέρατα.
Τα άκρα και οι ακρότητες που τα συνοδεύουν, από τις μοιραίες εκλογές του 2009 μέχρι και σήμερα, έχουν κερδίσει ζωτικό χώρο παρουσίας, παρέμβασης και δράσης στον δημόσιο βίο, σε κάθε έκφανσή του. Η πρώτη ύλη λοιπόν υπάρχει, έστω και ως… μεσοστάδιο.
Η ασυγχώρητη ανοχή στα άκρα επί μια δεκαετία, συνιστά πλέον εθνικό κίνδυνο. Η συνέχεια είναι μελαγχολικά προβλέψιμη. Και οι μάχες συνείδησης που έρχονται, θα καταγράψουν τους ασυγχώρητους απόντες…
