Του Νίκου Φυλάγγελου
Η συζήτηση περί Συνεπιμέλειας, που άνοιξε στην Ελλάδα με αφορμή την αναμόρφωση του οικογενειακού Δικαίου από την κυβέρνηση, ήρθε να επιβεβαιώσει το… κακό ριζικό του τόπου μας. Τη βαθιά παρακμή στην οποία σεργιανίζει η Ελλάδα. Το χαμηλό επίπεδο του πολιτικού συστήματος. Και την υποχώρηση των ΜΜΕ σε ρόλο… διασκεδαστή της κοινής γνώμης.
Συνεπιμέλεια δεν υπάρχει. Δεν αναφέρεται ούτε καν ως όρος στο επίμαχο νομοσχέδιο. Προτάσσεται η έννοια της γονικής μέριμνας, που ισχύει εδώ και χρόνια στα συναινετικά διαζύγια και επί της ουσίας… χλευάζει ευθέως την κοινή λογική, καθώς στην Ελλάδα είναι διαφορετική από την έννοια της επιμέλειας.
Στο εξωτερικό, στις προηγμένες χώρες της Ευρώπης και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο νομικός όρος είναι ενιαίος. Εκεί, έχει καθιερωθεί η Συνεπιμέλεια, με ίσο χρόνο ανατροφής και για τους δυο γονείς, και εναλλασσόμενη κατοικία. Στην Ελλάδα, επελέγη και πάλι η τριτοκοσμική αδιαφορία, για τα παιδιά που καταδικάζονται να μεγαλώνουν ορφανά από τον ένα γονέα.
Ενώ λοιπόν το νομοσχέδιο “σκοτώνει” και δεν προωθεί τη Συνεπιμέλεια, στα ΜΜΕ γίνεται λόγος για το “νομοσχέδιο περί Συνεπιμέλειας”. Και πολιτικοί, προφανώς μειωμένης αντίληψης και ενσυναίσθησης τοποθετούνται επικριτικά, επί ενός θέματος που το ίδιο το νομοσχέδιο φρόντισε εκ των προτέρων να ακυρώσει. Να απαγορεύσει στην πράξη. Γιατί, μπορεί η δουλειά να καταργήθηκε από τον Αβραάμ Λίνκολν, και οι άνθρωποι να θεωρούνται ίσοι, για τη σημερινή Ελλάδα ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι ανώτεροι και κατώτεροι. Ο ανώτερος γονέας, με τον οποίο διαμένει το παιδί μετά το διαζύγιο, και ο κατώτερος γονέας, που αντιμετωπίζεται από τον νόμο ως δεύτερης κατηγορίας άνθρωπος.
Η Ελλάδα της πτώσης και της παρακμής. Ένα failed state. Με την πρόοδο να ηττάται από τον σκοταδισμό. Καληνύχτα σας…
