Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Ο ενθουσιασμός της άγνοιας… Πόσες φορές δεν ακούσαμε από τα ΜΜΕ αυτές τις μέρες, για τον “ιστορικό” χαρακτήρα της επανεκλογής Μακρόν στην Προεδρία της Γαλλίας, για πρώτη φορά μετά από δυο δεκαετίες.
Τα πράγματα… δεν είναι ακριβώς έτσι. Από το 2002 μέχρι και σήμερα, ο Εμμανουέλ Μακρόν έγινε ο μόνος ο οποίος κέρδισε μια δεύτερη προεδρική θητεία, όχι όμως επειδή οι προηγούμενοι μπορούσαν και… δεν τα κατάφεραν.
Το 2002, ο Ζακ Σιράκ κέρδισε τη δεύτερη θητεία του, απέναντι στον Ζαν-Μαρί Λεπέν, και το 2007… δεν μπορούσε να είναι υποψήφιος.
Ο Νικολά Σαρκοζί κέρδισε τις εκλογές του 2007, και το 2012 ηττήθηκε στις κάλπες από τον Φρανσουά Ολάντ.
Το 2017, ο Φρανσουά Ολάντ δεν ήταν υποψήφιος. Αποσύρθηκε υπέρ του… προστατευόμενού του, Εμμανουέλ Μακρόν.
Ο Σιράκ δεν είχε δικαίωμα, ο Ολάντ επέλεξε να μην το ασκήσει, μονάχα ο Νικολά Σαρκοζί λοιπόν, αυτή την τελευταία 20ετία, θα μπορούσε να κερδίσει μια δεύτερη θητεία στην Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας και δεν τα κατάφερε, καθώς οι πολίτες τον αποδοκίμασαν στην κάλπη.
Αυτά περί “ιστορικότητας” της επανεκλογής Μακρόν, για να καταλαβαινόμαστε.
