Του Κυριάκου Βελισσάριου
Το θλιβερό κατάντημα στο ποιοτικό επίπεδο της πολιτικής ηγεσίας της εποχής μας, που οδηγεί τον πλανήτη σε ιστορικά αδιέξοδα, επιβεβαιώνεται κατά τρόπο τραγικό στην υποδοχή και διαχείριση της είδησης ότι η Γερμανία επανεξοπλίζεται, για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με ένα πρόγραμμα-μαμούθ 100 δισεκατομμυρίων ευρώ για το 2022, και με το 2% του ΑΕΠ της σε ετήσια βάση για τα χρόνια που έρχονται.
Η Γερμανία δεν είχε επανεξοπλιστεί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Για τους λόγους που καταλαβαίνουμε όλοι. Δεν της επετράπη να επανεξοπλιστεί. Και στη πορεία του χρόνου, οι ηγεσίες της είχαν τη συναίσθηση της ιστορικής και ηθικής ντροπής, να μην ξυπνούν αποκρουστικές μνήμες του αμαρτωλού παρελθόντος τους.
Η Γερμανία έπνιξε στο αίμα την ανθρωπότητα, δυο φορές που της δόθηκε η ευκαιρία να αισθανθεί ισχυρή, μέσα σε ελάχιστα χρόνια. Σήμερα επανεξοπλίζεται, και η υπόλοιπη ανθρωπότητα παρακολουθεί αδιάφορη, αν όχι… χειροκροτώντας με ενθουσιασμό.
Οι δε ενσωματωμένοι, με δημόσιο λόγο και βουλιμική αγωνία να φανούν αρεστοί διατυπώνουν ύμνους για τη σχετική απόφαση του Όλαφ Σολτς.
Κανείς δεν απαντάει στο ερώτημα που θέτει η ίδια η Ιστορία και το… ποινικό μητρώο του συγκεκριμένου έθνους. Η Γερμανία επανεξοπλίζεται για να αμυνθεί ή για να… επιτεθεί;
