Του Κυριάκου Βελισσάριου
Δεν αλλάζει η Ευρώπη μας, δυστυχώς. Πολύ μακριά από τις συντεταγμένες της εποχής, πολύ μακριά από τις προτεραιότητες των κοινωνιών που καλείται να προάγει στην ευημερία.
Μπροστά και στον τρόμο των Ταλιμπάν, η Ευρώπη επιβεβαιώνει ότι βρίσκεται σε… λήθαργο. Συσκέψεις επί συσκέψεων, Σύνοδοι, ατέρμονες συζητήσεις, διαπραγματεύσεις και ζυμώσεις. Χωρίς το ειδικό βάρος και χωρίς τα πρόσωπα κύρους στην ηγεσία της, που θα επέτρεπαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση να καλύψει το κενό που αφήνουν σε επίπεδο παγκόσμιας ηγεσίας, τα… παρατράγουδα των επιλογών της διακυβέρνησης Μπάιντεν στις ΗΠΑ.
Πολύ κρίμα. Για όσους συνεχίζουμε να πιστεύουμε στον μονόδρομο προόδου που συνιστά για τους λαούς μας η προοπτική των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Μια πολιτική Ένωση, όχι άθροισμα οικονομικών συμφερόντων και γραφειοκρατίας.
