Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2024
Η κληρονομιά των ιδεών του Διαφωτισμού, που γενετικά υπερτερεί στα γονίδια των ευρωπαϊκών λαών, φλερτάρει ασυγχώρητα με ένα ιστορικά πρωτοφανές ρήγμα στην αυτονόητη συνέχιση της διαδρομής της.
Σε εποχές που παράγουν περισσότερη αβεβαιότητα από εκείνη την οποία μπορούν να καταναλώσουν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, και με ατροφικές πολιτικές ηγεσίες, οι οποίες αδυνατούν να εναρμονίσουν τον βηματισμό τους με τις καινούριες προτεραιότητες των πολιτών, πόσο μάλλον να τις εκφράσουν πολιτικά και ιδεολογικά, η γραφειοκρατία των Βρυξελλών εξελίσσεται σε ασύμμετρη απειλή για το μέλλον του εγχειρήματος της Ενωμένης Ευρώπης.
Στη βαριά σκιά του μεταναστευτικού, που επιδεινώνεται διαρκώς, λόγω της σκανδαλιστικής αδυναμίας της πολιτικής ηγεσίας της ηπείρου μας να διαβάσει «μεγάλες εικόνες», με οπτική στο μέλλον και άμεση επίδραση στο παρόν, το κεκτημένο της συναπόφασης για συμβίωση, που προσέφερε αδιασάλευτη υπεροχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση στα πρώτα χρόνια της δημιουργίας και της ενηλικίωσή της, φθίνει επικίνδυνα.
Η Ευρώπη πορεύτηκε στη μακρά διαδρομή της, ως δύναμη μετριοπάθειας και σύνεσης. Δύναμη ενσωμάτωσης καινούριων ρευμάτων και των ιδεών, και των ανθρώπων που τα εξέφραζαν και τα εικονοποιούσαν. Δύναμη ανοχής και συνοχής.
Η σημερινή Ευρώπη, καλύτερα η Ευρώπη των ανατροφοδοτούμενων κρίσεων των τελευταίων 15 ετών, στερείται των παραπάνω φυσικών πλεονεκτημάτων που ταυτοτικά τη συνόδευσαν στο παρελθόν.
Η έλλειψη αυτή, σε συνδυασμό με την τραγική, εξοργιστική και μοιραία υποβάθμιση της ποιοτικής αξίας των πολιτικών που ηγούνται της ηπείρου μας, στερεί από το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον το φως.
Η Ευρώπη μας μοιάζει να… μεταναστεύει από την κοινή λογική. Και κάθε φορά που η κοινή λογική υποχωρεί, προσφέρει ζωτικό χώρο στις υπερβολές, τις υστερίες και το μανιώδες πείσμα των άκρων. Τα άκρα και οι ακρότητες που τα συνοδεύουν, από το περιθώριο στον πυρήνα της πολιτικής πράξης.
