Η αποκρυπτογράφηση των μηνυμάτων από τα μεγάλα, ογκώδη και πρωτοφανή συλλαλητήρια για την εθνική τραγωδία των Τεμπών, συνιστά στοίχημα επιβίωσης για το πολιτικό σύστημα. Για το “σύστημα” γενικώς…
Μια θυμωμένη κοινωνία, σηκώθηκε από τον καναπέ χωρίς να την παρακινήσει κανένα κόμμα. Και, δυστυχώς για την ισορροπία της Δημοκρατίας, χωρίς να περιμένει τίποτα από κανένα κόμμα.
Η πλήρης απογοήτευση για το πολιτικό σύστημα και τη λειτουργία των Θεσμών, κυρίως για τη Δικαιοσύνη και τις εξοργιστικές αρρυθμίες της, ανατροφοτεί τον αντισυστημισμό. Και όπως μας έχει δείξει με εκκωφαντικό τρόπο και πολλαπλά παραδείγματα η Ιστορία, τίποτα το καλό δεν προϊδεάζει μια τέτοια, άβολη πραγματικότητα, για το εθνικό μέλλον.
Κάποιοι ενσωματωμένοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, μετέφρασαν το μήνυμα των συλλαλητηρίων ως αίτημα της κοινωνίας για… αξιολόγηση στο Δημόσιο. Όπως το είχε περιγράψει τόσο εύστοχα στο ποίημα του, “Όσο μπορείς”, ο Κωνσταντίνος Καβάφης…
“Κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς. Μην την εξευτελίζεις”. Η… δυσκολία κατανόησης των μηνυμάτων μιας θυμωμένης κοινωνίας, είναι εύλογη και αναμενόμενη, από όσους ζουν… στον κόσμο τους.
Του Νίκου Φυλάγγελου
