Η αποστροφή της Ντόρας Μπακογιάννη στο πλαίσιο της ομιλίας της στη Βουλή, για τη συνεπή μάχη της απέναντι στον λαϊκισμό, επαναφέρει στη συλλογική μνήμη τη μακρά και πρωταγωνιστική διαδρομή της στον δημόσιο βίο.
Η Ντόρα ατύχησε να μην γίνει πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας μετά τον Κώστα Καραμανλή, και στη συνέχεια πρωθυπουργός. Μαζί με τη Ντόρα όμως, ατύχησε… η Νέα Δημοκρατία και πάνω από όλα η χώρα. Η μεν Κεντροδεξιά μετατοπίστηκε σε ετεροβαρή ανοχή των άκρων και σε εκλογική συρρίκνωση, με την κοινωνική βάση της να μην έχει επανέλθει ποτέ στα προ του 2009 επίπεδα.
Η δε χώρα, εγκλωβίστηκε σε μια ωδή ακραίου λαϊκισμού την εποχή των Μνημονίων, που την καταδίκασε σε βαρύτερες συνέπειες και σε μεγαλύτερη χρονική διάρκεια αδιεξόδου εν μέσω της μνημονιακής καταστροφής.
Η Ντόρα, στο πλευρό του Κώστα Καραμανλή, πρώτη γυναίκα Δήμαρχος Αθηναίων και πρώτη γυναίκα Υπουργός Εξωτερικών, έδωσε διαρκή και συνεπή μάχη συνείδησης απέναντι στον λαϊκισμό. Απέναντι στα άκρα και τις ακρότητες που τα συνοδεύουν. Απέναντι στην υστερία και την… ευλύγιστη ηθική, όσων μετακινούνται τη μια μέρα στο κόμμα το οποίο εξύβριζαν την προηγούμενη.
Αυτή είναι η Ντόρα. Και παρόλο που η εθνική μάχη κατά της παρακμής του λαϊκισμού χάθηκε, αξίζει να της αναγνωρίσουμε ότι, μέχρι και σήμερα συνεχίζει να μην το βάζει κάτω.
Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
