Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 17 Αυγούστου 2024
Η παράσταση του δράματος κάθε ανείπωτης τραγωδίας που συνοδεύει την επέλαση μιας πύρινης λαίλαπας, έχει πολυδιάστατη αφετηρία και παραμέτρους.
Η συνήθης κομματική αντιπαράθεση, η απόδοση πολιτικών και επιχειρησιακών ευθυνών, η σύγκριση με το παρελθόν, ο επιμερισμός των αστοχιών που επιδείνωσαν την κατάσταση, η πόλωση κα η φόρτιση. Και μετά… ξεχνιόμαστε.
Στον γενετικό κώδικα του ανθρώπου, η προσδοκία της προόδου που συνοδεύει το ανατροφοδοτικό συναίσθημα της ελπίδας, υπερισχύει αυτονόητα του φόβου. Πολλές φορές μάλιστα, η μεθοδολογία της υπεράσπισης του αύριο, υπαγορεύει και υπονοεί υποσυνείδητα την περιθωριοποίηση τέτοιων δύσκολων και άβολων εικόνων και αναμνήσεων.
Κάπως έτσι, πορευόμαστε από τη μια τραγωδία στην άλλη, με τη μακαριότητα του αναπόφευκτου. Και με την ανάγκη να αναζητούμε, να βρίσκουμε και να υποστηρίζουμε παθιασμένα δικαιολογίες.
Μια κομβικής σημασίας παράμετρος που υποτιμάται στην εξίσωση της δημόσιας συζήτησης μετά από μια καταστροφική πυρκαγιά, αφορά τις βιωματικές και επώδυνες συνέπειες που συνοδεύουν την καταστροφή του περιβάλλοντος. Ενός περιβάλλοντος που μας φιλοξενεί, για να μην ξεχνιόμαστε, ως συγκυριακούς διαχειριστές του.
Η Αττική, αυτόνομη, αυτάρκης αλλά και με συσσωρευμένα φορτία περιβαλλοντικής αποσυναρμολόγησης, δεν έχει τα περιθώρια να χάνει διαρκώς τόσες εφεδρείες οξυγόνου. Και να βάζουμε σε… μηχανική υποστήριξη την ίδια τη ζωή μας, το μέλλον που υπονομεύουμε, σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία η ανθρώπινη ανορθογραφία η οποία προσδιορίστηκε ως κλιματική αλλαγή, έχει αλλάξει… πίστα, και έχει επιδεινωθεί σε κλιματική κρίση.
Οι γενιές μας, με χειροπιαστή τη σκανδαλιστική υποβάθμιση της ποιότητας του πολιτικού δυναμικού και κάθε είδους ηγεσίας που θα μπορούσε να εμπνεύσει, να δράσει, να υπερβεί τις τρέχουσες παθογένειες, έχουμε αποδείξει ότι με τις κρίσεις… δεν τα πηγαίνουμε καλά. Γι’ αυτό και η μια κρίση δίνει τη σκυτάλη στην άλλη, με ανατροφοδοτούμενο περιεχόμενο και δυναμική.
Καληνύχτα και… καλή μας τύχη.
