Του Νίκου Φυλάγγελου
Στις Δημοκρατίες, τον τόνο τον δίνουν οι μειοψηφίες. Από το πώς συμπεριφέρονται και τα διακυβεύματα που υπερασπίζονται και διεκδικούν, μπορεί κανείς να καταλάβει… πόσο μακριά μπορεί να πάει το σύνολο, δηλαδή και η πλειοψηφία, με τα κατάλληλα ερεθίσματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά, τουλάχιστον όχι όσο ο Αλέξης Τσίπρας έχει μειοψηφίες σαν και εκείνη που εκφράζει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Η “Ομπρέλα”. Πόσο ατυχής περιγραφή. Εγωπαθής. Με μια ομπρέλα στο χέρι, συνήθως είσαι ο μόνος που… δεν βρέχεται, ενώ γύρω σου τα πάντα γίνονται μούσκεμα. Και πολλές φορές, την ομπρέλα την… παίρνει ο αέρας, με αποτέλεσμα να γίνεις τελικά μούσκεμα και ο ίδιος.
Οι ενστάσεις της ομάδας Τσακαλώτου στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνουν πόσο δύσκολο είναι να ξεριζωθούν οι νοοτροπίες του… 3%. Του κόμματος που βρισκόταν στο περιθώριο, μέχρι να το οδηγήσει ο Αλέξης Τσίπρας στην εξουσία.
Η “αστική αυτοπεποίθηση” του… περιθωρίου, για να θυμηθούμε και τη σχετική… επική ατάκα Τσακαλώτου σε “συστημική” συνέντευξή του. Το περιθώριο είναι καταδικασμένο να μην καταλαβαίνει ότι… είναι περιθώριο. Και στη διαδρομή της σχετικής κατανόησης, λειτουργεί ως…. βαρίδι.
Και από τα βαρίδια απαλλάσσεσαι. Αλλιώς, σε καθηλώνουν στον βυθό. Μαζί τους.
