Του Νίκου Φυλάγγελου
Δεν περίμενε φυσικά κανείς από ένα πολιτικό σύστημα κατώτερο των περιστάσεων, να αντιληφθεί εγκαίρως το πρόβλημα. Πόσο μάλλον, να το αντιμετωπίσει αποτελεσματικά, με όρους σύνθεσης και συναίνεσης.
Οι πλειστηριασμοί σπιτιών θα είναι το κυρίαρχο ζήτημα των επόμενων μηνών για την ελληνική κοινωνία, κάτι που σημαίνει ότι θα επηρεάσει καθοριστικά την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών. Όχι μόνο στις… διπλές κάλπες της άνοιξης και του καλοκαιριού, αλλά και σε εκείνες που θα στηθούν πιθανότατα εκ νέου το καλοκαίρι του 2024, μαζί με τις ευρωεκλογές, ώστε να… λήξει η εκκρεμότητα διαμόρφωσης μιας καινούριας πολιτικής κυριαρχίας, εφόσον αυτή που θα προκύψει από τις φετινές κάλπες θα είναι θνησιγενής.
Πλειστηριασμοί. Απρόσωποι, άγαρμποι, συναισθηματικά βίαιοι, ηθικά απαξιωτικοί. Η προοπτική να χάσει το σπίτι του ένας πολίτης, όχι επειδή ήταν κακοπληρωτής, αλλά επειδή οι διαδοχικές κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας, και η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να διαμορφώσει συνθήκες διόρθωσης και αναίρεσης της ακραίας φτωχοποίησης της εποχής των Μνημονίων, τον κατέστησαν ευάλωτο. Στα όρια της αναιμικής επιβίωσης.
Η σχέση των Ελλήνων με την ιδιοκτησία, δηλαδή με την επιδίωξη να αφήσουν ένα σπίτι στα παιδιά τους, είναι βιωματική. Το ίδιο και η ψήφος….
