Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2024
Η πολυπαραγοντική εξίσωση των αιτιών που οδήγησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια ιστορικά απρόσμενη ως προς την έκτασή της, αλλαγή πολιτικής σελίδας, με ένα «κόκκινο κύμα» κυριαρχίας των Ρεπουμπλικανών, και προσωπικής δικαίωσης του Ντόναλντ Τραμπ, περιλαμβάνει και μια άβολη, αλλά αυταπόδεικτη και επαναλαμβανόμενη στην ιστορική διαδρομή των εθνών αλήθεια.
Οι κοινωνίες έχουν όρια. Είναι πρόθυμες να τα εμπλουτίσουν, να ενσωματώσουν την πρόοδο και την αλλαγή, να τα διευρύνουν. Δυσκολεύονται ωστόσο να παραμείνουν σιωπηλές, άβουλες και αμέτοχες, όταν εισπράττουν ως παραβίαση του πυρήνα της ταυτότητάς τους, επιθετικές «ατζέντες», οι οποίες δεν υπερασπίζονται την αρμονική συμβίωση, αλλά διεκδικούν τη συνθηκολόγηση με το περιθώριο, ακόμη και με το βαρύ τίμημα της διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής. Στο σημείο εκείνο «αφυπνίζονται».
Η woke agenda, η οποία… φορέθηκε άκριτα τα τελευταία χρόνια, ειδικά στον δυτικό πολιτισμό, που λόγω αξιακών αφετηριών και ηθικών αντοχών, έχει εκπαιδεύσει την ταυτότητα της ύπαρξής του στην αποδοχή και την ενθουσιώδη υποδοχή του καινούριου και του διαφορετικού, υπέπεσε στο αναπόφευκτο ολίσθημα της «ύβρεως». Εξελίχτηκε σε υστερική εμμονή εικόνων που ξενίζουν, αντί να υπερασπιστεί και να ενισχύσει το δικαιωματικό κίνημα. Στη βάση ηθικών και ιδεολογικών αναζητήσεων, όχι ως… εισοδηματική συμπεριφορά, αν κρίνουμε και από κραυγαλέες περιπτώσεις υποκρισίας δήθεν δικαιωματιστών στη χώρα μας, που περιφέρουν την άγνοιά τους, σε συνδυασμό με την απέχθειά τους προς το συνεκτικό συλλογικό υποκείμενο του κοινωνικού συμβολαίου αλληλέγγυας συμβίωσης, κάνοντας… καριέρες στον δημόσιο βίο. Και μάλιστα… προσοδοφόρες.
Η συντηρητική στροφή της σημαντικότερης Δημοκρατίας στον κόσμο, που στηρίζεται σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία ανοχής, διαφορετικότητας, ενσωμάτωσης και διαρκούς αναζήτησης της προόδου, με την εκλογή Τραμπ και την… παράδοση του συνόλου της πολιτικής εξουσίας στους Ρεπουμπλικανούς, το κόμμα του Αβραάμ Λίνκολν, έρχεται να φρενάρει την παγίωση της φθοράς.
Γιατί, η επιθετική υστερία με την οποία η woke agenda κατέληξε να επιβάλλεται στις σύγχρονες κοινωνίες, συνέβαλε στην αποσυναρμολόγηση της κοινωνικής συνοχής. Και έθνη χωρίς συνεκτικές κοινωνίες είναι καταδικασμένα στην παρακμή. Παρατημένα στο περιθώριο και τη λήθη της μνήμης…
