Προσωπογραφίες
Γράφει ο… Kingmaker
Από το μακρινό 1985 και την Αναθεώρηση του Συντάγματος που εμπνεύστηκε και… υλοποίησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, το πολίτευμά μας έγινε αμιγώς πρωθυπουργοκεντρικό.
Το Μέγαρο Μαξίμου καθιερώθηκε ως πυρήνας της εξουσίας, με τους συνεργάτες του εκάστοτε ενοίκου του, να είναι περισσότερο ισχυροί από τους υπουργούς οι οποίοι συμμετείχαν στα κυβερνητικά σχήματα.
Με όρους αμερικανικής πολιτικής πραγματικότητας, ο επικεφαλής του Μεγάρου Μαξίμου θα είχε ρόλο… Προσωπάρχη. Ισχυρότερος όλων των άλλων κομιστών της εξουσίας, με την εξαίρεση του εκάστοτε Πρωθυπουργού. Κάτι φυσικά που τέμνεται απόλυτα με την προσωπικότητα του Προσωπάρχη.
Ο Γιώργος Μυλωνάκης, τον οποίο επιστράτευσε στο Μέγαρο Μαξίμου ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στον ανασχηματισμό της κυβέρνησής του, που ακολούθησε το «άβολο» για τη Νέα Δημοκρατία αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, προκειμένου να στείλει μήνυμα επανεκκίνησης, αλλά και κατανόησης της δυσαρέσκειας των πολιτών, θεωρείται άνθρωπος «ειδικών αποστολών».
Λες και… τις έχει στο αίμα του, καθώς την τελευταία δεκαετία, από τον πρόλογο της σχέσης του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, στα δύσκολα πρώιμα χρόνια των Μνημονίων, και στη συνέχεια στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και την πρωθυπουργία, κλήθηκε πολλές φορές να… καθαρίσει για λάθη και παραλείψεις άλλων.
Όσοι γνωρίζουν τη δομή σκέψης του Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά και την ανθρωπογεωγραφία της Νέας Δημοκρατίας, δεν είχαν καμία αμφιβολία ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα επέλεγε να τον φέρει δίπλα του, στο Μέγαρο Μαξίμου, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο για την κυβέρνηση.
Στα δύσκολα… Μυλωνάκης.
Ο… νέος «Γρηγόρης Δημητριάδης» που έψαχνε ο Μητσοτάκης
Από το καλοκαίρι των υποκλοπών και την απομάκρυνση του Γρηγόρη Δημητριάδη από το Μέγαρο Μαξίμου, η «καρδιά» της κυβερνητικής μηχανής έδειχνε να λειτουργεί με… αρρυθμίες.
Ο Γρηγόρης Δημητριάδης ήταν ο καλύτερος «αντ’ αυτού» του Κυριάκου Μητσοτάκη, «σκουπίζοντας» προβλήματα που προέκυπταν στην κυβερνητική καθημερινότητα, και λειτουργώντας… αποτρεπτικά για τη γιγάντωση άλλων, λόγω και του σύνθετου «δικτύου» ανθρώπων με αναφορά τον ίδιο, στην κυβέρνηση αλλά και τον κομματικό μηχανισμό.
Το δίδυμο Παπασταύρου-Μπρατάκου δεν δικαίωσε τις αντίστοιχες προσδοκίες του Κυριάκου Μητσοτάκη, με κορυφαία απογοήτευση το… αυτογκόλ που τους οδήγησε αμφότερους σε παραίτηση και εκπαραθύρωση από το Μέγαρο Μαξίμου.
Με τον Γιώργο Μυλωνάκη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκτιμά ότι θα έχει… το κεφάλι του ήσυχο. Ειδικά σε μια εποχή κατά την οποία η πολιτική ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας και του ίδιου του Πρωθυπουργού δοκιμάζεται, μετά τις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου.
Οι σχέσεις σεβασμού με τα «γαλάζια» στελέχη
Στα συγκριτικά πλεονεκτήματα του Γιώργου Μυλωνάκη καταγράφεται η αδιαμεσολάβητη επαφή του με τα «γαλάζια» στελέχη, σ επίπεδο Κοινοβουλευτικής Ομάδας, κομματικού μηχανισμού αλλά και στην Αυτοδιοίκηση και σε φορείς και συλλόγους.
Ο Γιώργος Μυλωνάκης εδραίωσε τα προηγούμενα χρόνια μια σχέση εμπιστοσύνης με την «ψυχή» της Κεντροδεξιάς, λειτουργώντας σε αρκετές περιπτώσεις ως… εναλλακτικό ισοδύναμο στα πολιτικά ανοίγματα του Κυριάκου Μητσοτάκη και τον εμπλουτισμό της κυβερνητικής λειτουργίας με πρόσωπα προερχόμενα από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ αλλά και από το Ποτάμι.
Ο Γιώργος Μυλωνάκης ήταν… πάντα εκεί, για όλους τους «γαλάζιους». Λειτουργώντας σε πλείστες περιπτώσεις ως… αμορτισέρ, ώστε να εξωτερικεύουν τα γαλάζια στελέχη τα παρόπονά τους, και τα όποια προβλήματα να επιλύονται ενδο-οικογενειακά, ώστε να μην παίρνουν διαστάσεις
Με τον Γιώργο Μυλωνάκη συνομιλούν, με όρους εμπιστοσύνης, όλες οι «φυλές» της Κεντροδεξιάς. Μια παράμετρος απολύτως απαραίτητη για τον σχεδιασμό του Κυριάκου Μητσοτάκη για πολιτική ανάκαμψη της Νέας Δημοκρατίας, μετά το αρνητικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Το ρίσκο της μετακίνησής του από τη Βουλή
Από τη στιγμή που ο Γιώργος Μυλωνάκης δεν μπορούσε να… κλωνοποιηθεί, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κλήθηκε να πάρει μια δύσκολη απόφαση, η οποία εμπεριέχει δεδομένο και κοστολογημένο ρίσκο.
Η απόσυρση Μυλωνάκη από τη Βουλή έρχεται σε μια δύσκολη συγκυρία για την κυβερνητική πλειοψηφία, λόγω της γκρίνιας και της «λευκής απεργίας» των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας οι οποίοι δεν αξιοποιήθηκαν ούτε αυτή τη φορά σε κάποιο κυβερνητικό πόστο.
Από την άλλη ωστόσο, ο Πρωθυπουργός έκρινε αναγκαία την ενίσχυση του Μεγάρου Μαξίμου, ώστε να υπερβεί αρρυθμίες και στρεβλώσεις στη λειτουργία του το προηγούμενο διάστημα.
Και να επιχειρήσει μια επανεκκίνηση στη λειτουργία και την παραγωγή του κυβερνητικού έργου, μετά το «δύσκολο» αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου.
Τα δύσκολα χρόνια των απολύσεων στην κυβέρνηση Σαμαρά
Η προσθήκη του Γιώργου Μυλωνάκη στο επιτελείο των στενών συνεργατών του Κυριάκου Μητσοτάκη ήρθε στα χρόνια της μεγάλης οργής.
Στην εποχή των Μνημονίων, τότε που η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά με συγκυβερνήτη τον Ευάγγελο Βενιζέλο, κλήθηκε να πάρει δύσκολες και κοινωνικά επώδυνες αποφάσεις.
Οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και το λουκέτο σε δημόσιες υπηρεσίες ήταν μια από τις πιο οριακές στιγμές εκείνης της περιόδου, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να είναι ο αρμόδιος Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
Με την τεχνοκρατική επάρκειά του, αλλά και το πολιτικό αισθητήριό του, ο Γιώργος Μυλωνάκης… απέτρεψε τα χειρότερα. Και έτσι, με απτές αποδείξεις της υπεραξίας του, «κλείδωσε» μια θέση δίπλα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, στα… λιγότερο δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν. Στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και στην πρωθυπουργία.
