Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Γιάννης Σουλαδάκης είναι ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και «μαντρόσκυλο» της, fake, επιστροφής στις ιδρυτικές ράγες του που εκπροσωπεί η «σέχτα» του Νίκου Ανδρουλάκη.
Προκειμένου να απαντήσει το απάντησε στο ντουέτο Μητσοτάκης- Σκέρτσος ανέτρεξε στην «Καθημερινή» – υπερασπιζόμενος την, όψιμη, θέση του ΠΑΣΟΚ για το «πόσο λίγους φόρους πληρώνουν οι μερισματούχοι».
Καλώς τους κι ας άργησαν. Πριν από τις εκλογές δεν τα έλεγαν- για να μην τους κατηγορήσει ο Μητσοτάκης για συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα που το θηρίο της μητσοτακικής προπαγάνδας δείχνει τα δόντια του στα καλύτερα παιδιά τους, ανακάλυψαν την ταξική πολιτική του Νεομητακισμού.
Αφού ξέχασαν άλλες πλευρές του, όπως τις υποκλοπές. Δεν ενδιαφέρεται άλλο ο Ανδρουλάκης να «μπουν στη φυλακή», όσοι τον παρακολουθούσαν;
Ή μήπως το ανταλλάσσει με την επιχείρηση του Μητσοτάκη να τον χρίσει βασικό αντίπαλό του, για να αποδυναμώσει τον Τσίπρα; Παλιό το κόλπο.
Στην πορεία προς τις εκλογές της 21ης Μαΐου, αρκούσε η συγκατάνευση του Ανδρουλάκη στην προοπτική για προοδευτική κυβέρνηση- για να σβήσει το αστέρι του Μητσοτάκη. Δεν το έκανε .
Τώρα μπαίνει μαζί του σ ένα παιχνίδι συμπληρωματικών ρόλων για να περιοριστεί η εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ – με πρόσχημα να πάρει το ΠΑΣΟΚ τη θέση του στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αν δει κανείς με προσοχή τη συμπεριφορά Ανδρουλάκη προκύπτει ότι μετακινείται από τη θέση του διασπαστή της Δημοκρατικής Παράταξης, ως ενωμένης κυβερνώσας δύναμης, στη θέση του διασπαστή της ενωμένης αντιπολίτευσης στον Μητσοτάκη.
Αν το αποτέλεσμα του Μαΐου επικυρωθεί στις 25 Ιουνίου, τι είδους κυβέρνηση θα έχει η χώρα είναι προφανές.
Το ερώτημα είναι τι είδους αντιπολίτευση θα έχει.
Η διαφορά ρητορικής ανάμεσα στον Τσίπρα και τον Ανδρουλάκη είναι αποκαλυπτική για τις προθέσεις τους .
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κινείται σταθερά στο πνεύμα της αντιπολιτευτικής συσπείρωσης απέναντι την επελαύνουσα ΝΔ -που θα είναι χειρότερη από την πρώτη τετραετία της.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ φροντίζει ώστε η αντιπολίτευση στην επόμενη Βουλή να λειτουργεί με εσωτερικούς διαγκωνισμούς. Ότι πιο βολικό για τον Μητσοτάκη.
Αυτό ισοδυναμεί με προκαταβολική στήριξη στη Δεξιά, εν όψει δυο αναμετρήσεων που θα αμφισβητήσουν την κυριαρχία της την περίοδο 2023-24: στις εκλογές στην Αυτοδιοίκηση και τις Ευρωεκλογές.
Ο Ανδρουλάκης επιδιώκει καλύτερο ποσοστό για το κόμμα του. Θα ήταν εύλογο, αν δεν το εννοούσε ως αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν επιδιώκει να επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ όσοι διολίσθησαν προς τη ΝΔ, αλλά το αντίθετο: τους ακολουθεί.
Ο στόχος του είναι να μην παραμείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, όσοι έχουν μετακινηθεί από το ΠΑΣΟΚ.
Αν δεν το κάνει διατεταγμένα- για να διευκολύνει τον Μητσοτάκη-συνεχίζει να πλανάται. Αλλά στην πολιτική, «η έσχατη πλάνη έσται χείρων της πρώτης».
