Προσωπογραφίες
Οικονομία
Γράφει η Iron Lady
Ο Γιάννης Στουρνάρας ήταν πάντα γεμάτος οξύμωρα. Ίσως αυτή ακριβώς η πτυχή του χαρακτήρα του να τον… έθρεφε περισσότερο. Τεχνοκράτης και ικανός, ευφυής, επέλεξε να ταυτιστεί με το αμαρτωλό σύστημα Σημίτη. Και τελικά, να διατηρήσει μεν μια διαχρονική χρησιμότητα για το «σύστημα», να αδυνατεί ωστόσο να υπερβεί τα αποκρουστικά συναισθήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας για οποιονδήποτε είχε την οποιαδήποτε σχέση με τον αποκαλούμενο από τον Κώστα Καραμανλή ως «αρχιερέα της διαφθοράς».
Η Τράπεζα της Ελλάδας, ως μια από τις σταθερές της χώρας, βοήθησε τον Γιάννη Στουρνάρα να… διορθώσει το προφίλ του τα τελευταία χρόνια. Και πάλι βέβαια, δεν θα μπορούσε να τον αποτρέψει από προσωπικά φάλτσα και αστοχίες, που θυμίζουν το άλλο, το βεβαρημένο παρελθόν του.
Η πρόσφατη δήλωσή του ότι θα χρειαστούν άλλα σαράντα χρόνια, για να διασφαλίσει η Ελλάδα την ευημερία της, ήρθε να θυμίσει ότι ο άνθρωπος… δεν αλλάζει, εφόσον δεν το επιθυμεί πραγματικά. Ή δεν ξέρει πως να το κάνει, πώς να πετύχει αυτή την τόσο αναγκαία αλλαγή.
Με το πολιτικό imperium του Κυριάκου Μητσοτάκη να συρρικνώνεται, την Κεντροαριστερά σε… παραζάλη, το πολιτικό σύστημα σε διαρκή κίνηση και μετατόπιση ισορροπιών, και την αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές να φαντάζει… ανέκδοτο, οι φιλοδοξίες του Γιάννη Στουρνάρα έφταναν μέχρι την επιλογή του ως επικεφαλής μιας «οικουμενικής» κυβέρνησης πολυκομματικής συνεργασίας.
Να γίνει, όχι ο επόμενος Λουκάς Παπαδήμος, η υστεροφημία του οποίου τσαλακώθηκε στα χρόνια της μνημονιακής αγριότητας, αλλά ο επόμενος Ξενοφών Ζολώτας. Μετά τη γενική κατακραυγή για τις πρόσφατες δηλώσεις του, μάλλον θα χρειαστεί ο ίδιος να περιμένει άλλα… σαράντα χρόνια.
Με τον Γιάννο, τον Σημίτη και… τα άλλα παιδιά (της διαπλοκής)
Ο Γιάννης Στουρνάρας βρέθηκε πάντοτε στην παρέα της… διαπλοκής, που στήθηκε γύρω από τον Κώστα Σημίτη και επηρέασε καθοριστικά το εθνικό μέλλον, οδηγώντας στην εθνική χρεοκοπία.
Δίπλα στον Κώστα Σημίτη, τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήθελε να βλέπει τον μελλοντικό διάδοχό του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, δίπλα στον Γιάννο Παπαντωνίου, πάλι και πάντα στο επιτελείο Σημίτη, δίπλα στον Λουκά Παπαδήμο.
Η διαδρομή του Γιάννη Στουρνάρα μοιάζει βγαλμένη από τα εγχειρίδια της ελίτ και του συστήματος. Εξ αντικειμένου και αναπόφευκτα δηλαδή, μακριά από την κοινωνία και τις ανάγκες των πολιτών. Μακριά και ξένος προς τις ανάγκες των πολλών.
Αυτές οι… κακές παρέες βοήθησαν τον Γιάννη Στουρνάρα να βρίσκεται στον αφρό. Να περιλαμβάνεται στις λίστες ενδιαφέροντος και επιλογής, για κρίσιμα και σημαντικά αξιώματα.
Εξ ου και η μοιραία θητεία στο υπουργείο Οικονομικών, την περίοδο των λεγόμενων «Σαμαροβενιζέλων». Με την κοινωνική αναλγησία Στουρνάρα να διευκολύνει την κοινωνική οργή και έκρηξη, και να οδηγεί στον καλπασμό του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα προς την εξουσία.
Τα «σκοτεινά χρόνια» της ένταξης στην ΟΝΕ
Η μετακίνηση της Ελλάδας στον πυρήνα της ευρωζώνης, θα μπορούσε να μνημονεύεται ως σημείο τομής στην Ιστορία, από τους… μελωδούς του μέλλοντος. Αντιθέτως το «σκοτεινό» παρασκήνιο, τα παζάρια, οι ζυμώσεις και ο ρόλος της Goldman Sachs, που άνοιξε το δρόμο για τη χρεοκοπία του 2010 στα χέρια και με την υπογραφή του τελευταίου των Παπανδρέου, έχουν παγιώσει μια αίσθηση ντροπής.
Ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, Γερμανός τότε Καγκελάριος, παραδέχτηκε στα χρόνια που ακολούθησαν ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ έγινε με παραποιημένα στοιχεία. Ότι η «ισχυρή οικονομία» για την οποία προπαγάνδιζε το καθεστώς Σημίτη και οι μιντιακοί… χορηγοί του ήταν μια παραμυθένια ονείρωξη. Ότι επρόκειτο για πολιτική απόφαση του γερμανικού κατεστημένου.
Ο Γιάννης Στουρνάρας… δεν κρύβει στο βιογραφικό του ότι έχει κεντρικό ρόλο σε εκείνες τις διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Σε εκείνες τις… σκοτεινές ζυμώσεις και ένα δυσώδες παρασκήνιο, που θα απασχολήσει τους ιστορικούς του μέλλοντος, από τη στιγμή που δεν απασχόλησε… τη Δικαιοσύνη.
Η άγαρμπη και βεβιασμένη ένταξη στην ΟΝΕ, που, για να μην ξεχνιόμαστε, οδήγησε στην άγαρμπη και βεβιασμένη φτωχοποίηση των μη προνομιούχων Ελλήνων, με τη σκανδαλώδη στρογγυλοποίηση της ισοτιμίας ευρώ-δραχμής.
Ο Πάγκαλος… τα είχε πει όλα
Για τον Γιάννη Στουρνάρα, πιθανότατα τα έχει πει όλα ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Ή τουλάχιστον μια ανεκδοτολογική αφήγηση που αποδίδεται στον Θεόδωρο Πάγκαλο ως πρωταγωνιστή και… γλωσσοπλάστη.
Σύμφωνα με τη σχετική ιστορία, σε εποχές αγωνιώδους αναζήτησης «τρίτης λύσης» στον χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, όταν το ΠΑΣΟΚ συρρικνωνόταν, ο Γιάννης Στουρνάρας συμμετείχε σε συνάξεις «ισχυρών», της πολιτικής και της οικονομικής εξουσίας, ως «πρόσωπο ενδιαφέροντος». Ως εκείνος τις προθέσεις αλλά και τις προοπτικές του οποίου διερευνούσαν οι συστημικοί… αγγελιαφόροι, για να διαπιστώσουν αν θα μπορούσε να ενσαρκώσει την αναζητούμενη «τρίτη λύση». Αν θα ολοκλήρωνε τον κατακερματισμό του πολιτικού συστήματος, για τον οποίο η διαπλοκή είχε ποντάρει στον «καταλληλότερό» της, Κώστα Σημίτη.
Σε εκείνη τη σύναξη, ο Θεόδωρος Πάγκαλος με τη γνωστή… αμεσότητα του λόγου του, φέρεται να ρώτησε ευθέως τον Γιάννη Στουρνάρα, αν επιθυμούσε να γίνει ηγέτης ή να παραμείνει… υπάλληλος. Εννοούσε φυσικά, υπάλληλος του συστήματος.
Η απάντηση του Γιάννη Στουρνάρα δεν έχει καταγραφεί ως συνέχεια της αφηγηματικής εξιστόρησης του περιστατικού. Η συνέχεια και η μελλοντική διαδρομή του ωστόσο έδειξαν ότι δεν έγινε… ηγέτης. Ίσως επειδή, τελικά, δεν μπορούσε.
Η… καθυστερημένη ειλικρίνεια
Ο κεντρικός τραπεζίτης μιας χώρας δεν μπορεί να έχει… περιθωριακό ρόλο. Ακόμη κι αν η χώρα αυτή είναι η δική μας. Η Ελλάδα της βαθιάς, σύνθετης, πολυεπίπεδης και ανατροφοδοτούμενης παρακμής. Η Ελλάδα στην οποία παγιώθηκε η φθορά. Η Ελλάδα των χαμένων αξιών και των συνειδήσεων σε αναστολή.
Ο Γιάννης Στουρνάρας, ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, αναγκάζεται να υπηρετήσει το υψηλό και αξιοπρεπές αξίωμά του, ακόμη και κόντρα σε όσα πίστευε όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Αρκετές φορές λοιπόν έρχεται σε αντιπαράθεση με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, και υπερασπίζεται θέσεις κοινής λογικής, τις οποίες ωστόσο αποδοκίμαζε στο παρελθόν, ή για τις οποίες αδιαφορούσε.
Μια… καθυστερημένη ειλικρίνεια. Ευκταία και ευπρόσδεκτη σε κάθε περίπτωση. Ακόμη και στα επιλογικά στάδια μιας δημόσιας διαδρομής.
