Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Εννέα μήνες μετά τις εκλογές η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με μια άλλη αντιπολίτευση.
Μια αντιπολίτευση διάχυτη, χωρίς ίσως πολιτικό σκελετό, με αμφίβολες και συγκεχυμένες επιδιώξεις, με ένα μπέρδεμα ιδεών και στόχων.
Αλλά πάντως μια άλλη αντιπολίτευση.
Με έντονο το συγκινησιακό στοιχείο, όπως είδαμε στις εκδηλώσεις για τα Τέμπη. Με αντιφατικά προτάγματα και κυρίως με συγκρουόμενες αντιλήψεις. Σε ένα κλίμα ακατάπαυστου ηθικού πανικού.
Μια αντιπολίτευση που μπορεί να μη μετριέται στις δημοσκοπήσεις, να μην εμφανίζει διαχειριστικές ή άλλες φιλοδοξίες, να μην έχει κομματικό πρόσωπο ή πρόσημο αλλά λειτουργεί ως υφέρπουσα εστία αμφισβήτησης της κυβερνητικής πολιτικής.
Ως κανονική αντιπολίτευση δηλαδή κι ας είναι «άλλη».
Προφανώς οι αγρότες, οι φοιτητές και οι καθηγητές που εναντιώνονται στα μη κρατικά πανεπιστήμια, οι συγγενείς των θυμάτων ενός σιδηροδρομικού δυστυχήματος, οι αντίθετοι στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ιερείς και μη, δεν αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο. Ενδεχομένως δεν έχουν καν κοινά στοιχεία.
Συγκροτούν όμως αντικειμενικά ένα αντιπολιτευτικό μέτωπο. Του οποίου μπορεί η δράση να μην αποσταθεροποιεί την ηγεμονία της κυβέρνησης (προς το παρόν τουλάχιστον…) αλλά κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το μέλλον.
Οταν δηλαδή η κοινωνική συγκυρία θα επιβαρυνθεί με λιγότερο διαχειρίσιμες υποθέσεις, τις οποίες η κυβέρνηση (όπως κάθε κυβέρνηση) αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσει.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το άθροισμα αντιδράσεων, ακόμη και ετερόκλητων, είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε μια δημοκρατία. Ολες οι κυβερνήσεις το έχουν κάποια στιγμή υποστεί.
Η ικανότητά τους όμως έγκειται στη δυνατότητα να το αντιμετωπίσουν ή να το προσπεράσουν χωρίς σοβαρές ζημιές.
Απομένει να αποδειχθεί αν θα το καταφέρει η σημερινή κυβέρνηση. Δεν θα είναι εύκολο.
Μια αντιπολίτευση χωρίς πρόσωπο είναι ίσως μια αντιπολίτευση χωρίς συγκρότηση, χωρίς αφήγημα, χωρίς ηγεσία ή καθοδήγηση, χωρίς διάρκεια. Αλλά ταυτοχρόνως είναι ένας δύσκολος αντίπαλος με όρους παραδοσιακής πολιτικής.
Διότι όταν δεν έχει πρόσωπο δεν είναι εύκολο να τη διακρίνεις και να τη μετρήσεις. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχει.
Πιθανότατα αυτή η ιδιότυπη αναμέτρηση με την «άλλη αντιπολίτευση» να λήξει την ημέρα των ευρωεκλογών και να φύγουμε για διακοπές.
Είναι το καλό σενάριο για την κυβέρνηση και τη χώρα.
Διότι υπάρχει κι ένα κακό σενάριο, ακόμη και αν δεν έχουμε ακόμη πλήρη συναίσθηση της επικινδυνότητάς του.
