Η φετινή εορταστική περίοδος συνέπεσε με την παραφιλολογία και το παρασκήνιο για την επιλογή του προσώπου που θα προτείνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Με οφθαλμοφανή την ανάγκη να διορθωθεί η “αστοχία” της επιλογής της Κατερίνας Σακελλαρόπουλου, η οποία κατέβασε επίπεδο στον Θεσμό, καταγράφοντας τα μεγαλύτερα ποσοστά αμφισβήτησης σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο προκάτοχό της. Άβολο και ενοχλητικό, καθώς στο πρόσωπο της άλλοτε επικεφαλής του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έκρινε συνταγματικά τα εθνοκτόνα Μνημόνια, και αφαίρεσε από τις μελλοντικές γενεές των Ελλήνων την προοπτική να ζητήσουν επανορθώσεις, ακυρώθηκε η ιστορική πρόκληση της πρώτης γυναίκας Προέδρου της Δημοκρατίας.
Από τον Κωνσταντίνο Τασούλα και τον Παναγιώτη Πικραμμένο, μέχρι τον Γιάννη Στουρνάρα και τη Μαρία Δαμανάκη, τα ονόματα που ακούγονται δεν μπορούν να δώσουν λύση στο πρόβλημα. Δεν μπορούν να διορθώσουν την ανορθογραφία Σακελλαρόπουλου. Σε κάποιες περιπτώσεις ενδεχομένως και να την επιδεινώσουν, καθώς η ζημιά που θα προκαλέσουν θα λειτουργήσει σωρευτικά.
Από τη στιγμή που ο Κώστας Καραμανλής έχει εξαιρέσει τον εαυτό του από τη σχετική συζήτηση, παρόλο που η δική του παρουσία στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα θα λειτουργούσε θεραπευτικά για τον Θεσμό, και θα αποκαθιστούσε την αίγλη που του στέρησε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, άλλη επιλογή πλην του Ευάγγελου Βενιζέλου, δεν υπάρχει.
Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι ο μοναδικός με πολιτικό αποτύπωμα. Και δεν θα είναι διακοσμητικός. Για να σοβαρευτούμε, δηλαδή…
Του Νίκου Φυλάγγελου
