Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
-«Θα προλάβει να κατεβεί στις εκλογές ως αρχηγός κόμματος ο Νίκος Ανδρουλάκης;», «Αν σας βρίσκεται κανένας υποψήφιος, στείλτε τον στη Χαρ. Τρικούπη, έχουν έλλειψη».
Αστειάκια που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες. στις παρέες των νοσταλγών του κάποτε κραταιού ΠΑΣΟΚ.
Ο πέμπτος – μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου – επικεφαλής του, τείνει να είναι και ο τελευταίος. Μια νέα εκλογική αποτυχία θα το καταστήσει αχρείαστο.
Πέρυσι τέτοιο καιρό κάποιοι έκλειναν τα μάτια στις πολιτικές ανεπάρκειες Ανδρουλάκη και έδειχναν την – δημοσκοπικά – ανοδική τροχιά του ΠΑΣΟΚ, από την εκλογή του.
Εφέτος παρακολουθούν με θλίψη ότι αυτή η τροχιά υποκύπτει στο νόμο της πολιτικής βαρύτητας και τείνει προς τη γείωση της.
Σ αυτές τις περιπτώσεις οι οιωνοσκόποι στης δημόσιας σφαίρας, εντοπίζουν σε πρόσωπα τους συμβολισμούς που δρουν τροχιοδεικτικά.
Για το σημερινό ΠΑΣΟΚ αυτό το πρόσωπο είναι ο Ηλίας Λιβάνης.
Αναπνέει από τη γέννησή του το οξυγόνο της Δημοκρατικής παράταξης- στις ζωογόνες και τις τοξικές εποχές του- και κατανόησε την ελληνική πολιτική ως γιος του θρυλικού Αντώνη Λιβάνη και εκδότης.
Οι – μάλλον αντανακλαστικές παρά υπολογισμένες – εμφανίσεις του στο κέντρο της πολιτικής, ήταν βαρόμετρο πορείας του ΠΑΣΟΚ.
Το 2015 ο Ηλίας απέδωσε απλά την κατολίσθηση του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και υπηρέτησαν οικογενειακά οι Λιβάνηδες.
-«Με την οικογένεια Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ με συνδέουν πολύχρονοι προσωπικοί και οικογενειακοί δεσμοί. Όμως, ο Γιώργος Παπανδρέου έφερε στην Ελλάδα την τρόικα και το ΠΑΣΟΚ συμμετείχε σε όλες τις κυβερνήσεις που εφάρμοσαν τα διαδοχικά μνημόνια, προδίδοντας τις θεμελιώδεις αρχές του πατριωτικού, δημοκρατικού και σοσιαλιστικού κινήματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου».
Ήταν δεν ήταν απλώς δήλωση ένταξης στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συμπύκνωση των λόγων που έκαναν τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να περνούν σαν τους Ανατολικογερμανούς στην άλλη πλευρά του Βερολίνου, όταν έπεσε το Τείχος
Στις 17 Ιανουαρίου 2015 στην παραδοσιακή σύναξη των φυλών του ΠΑΣΟΚ στο πατρικό του Λιβάνη ,για τη γιορτή του πιο πιστού φίλου του Ανδρέα Παπανδρέου, έλαμπε ένα νέο πρόσωπο: ο Αλέξης Τσίπρας.
Όλοι κατάλαβαν ότι ήλθε καινούργιος σερίφης στην στην πολύβουη πόλη της Παράταξης .
Η σχέση του Ηλία με τους Συριζαίους, εν τέλει έληξε με εκατέρωθεν παράπονα.
Η επιστροφή του πράσινου ήλιου στη μαρκίζα της Χαρ. Τρικούπη λειτούργησε για τον Λιβάνη ως κίνητρο παλιννόστησης.
Η πληροφορία ότι θα πολιτευθεί με τον Ανδρουλάκη λειτούργησε ως εγγύηση επιστροφής στις ρίζες, αμβλύνοντας τις ενστάσεις για την αφασία της <σέχτας της Θράκης>, που κατέλαβε το κόμμα.
Η έγκυρη υπογραφή του Βασ. Σκουρή στο iEidiseis.gr αλλάζει την εικόνα: ο Λιβάνης αποσύρεται- και οι συμβολισμοί αίρονται.
Ο Ανδρουλάκης μένει με τη Λάσπα.
