Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Αν εισέπραξα σωστά το κυβερνητικό αφήγημα, εκτός από τις «γενναιόδωρες παροχές», η μεγάλη είδηση της ΔΕΘ ήταν ότι ο Μητσοτάκης νιώθει τόσο ευτυχισμένος με τις επιδόσεις της κυβέρνησής του, ώστε στις επόμενες εκλογές θα καλέσει τον λαό να του δώσει αυτοδυναμία. Μόνος εναντίον όλων, άσπιλος, άχραντος και αμόλυντος, ζητά την εντολή για να δώσει τον ωραίο τον αγώνα στην Αγρια Δύση της Κολομβίας των Βαλκανίων. Και υπόσχεται μετά να φέρει τον Χρυσό Αιώνα του Περικλή.
Δεν ξέρω αν του σφύριξε την ιδέα ο…Ντάλτον της Θεσσαλίας, ο εξωγήινος του Υμηττού ή ο Αμερικανός παππούς που τον συμβουλεύει… αφιλοκερδώς. Θα τον συμβούλευα, όμως, να την ξανασκεφτεί. Το μανιφέστο της «αυτοδυναμίας», με την απλή αναλογική, μόνο θυμηδία προκαλεί.
Όμως, έχει κι ένα δίκιο ο Κυριάκος. Δεν θα χρειαστεί τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ. Αριστερή αξιωματική αντιπολίτευση που κοιμάται όρθια και, για να καταλάβει ποια από τις κυβερνητικές εξαγγελίες της ΔΕΘ δίνει πάσα στην πλουτοκρατία, πρέπει να διαβάσει τη δεξιά «δημοκρατία» δεν έχει καμία τύχη. Ούτε απέξω δεν βλέπει το Μέγαρο Μαξίμου. Και ο Μητσοτάκης, πράγματι, δεν έχει κανέναν λόγο να εμπλακεί σε κουβεντούλες με την… Ωραία Κοιμωμένη της Αριστεράς.
Φοβούμαι ωστόσο ότι το πρόβλημα του πρωθυπουργού δεν θα προέλθει από τον ΣΥΡΙΖΑ, που στις επόμενες εκλογές θα περιοριστεί πάλι στον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης με έναν αριθμό εδρών ανεπαρκή για να δημιουργήσει πλειοψηφικά κοινοβουλευτικά δεδομένα. Με τις σημερινές επιδόσεις και την πλήρη αδυναμία να εισπράξει τη φθορά της κυβέρνησης, η Αριστερά δεν θα αποτελέσει πρωταγωνιστή αποφάσεων. Το Κομμουνιστικό Κόμμα ζει στον αστερισμό της ναφθαλίνης και δεν «χαλιέται» καθόλου με τον Μητσοτάκη στην εξουσία. Ο Βαρουφάκης, εφόσον ξανακαθίσει σε βουλευτικά έδρανα, είναι τόσο αντιδραστικός και εγωπαθής που αμφιβάλλω αν θα θελήσει να ανταλλάξει έστω και ματιά με τον Τσίπρα. Το δε ΠΑΣΟΚ, με οποιαδήποτε ηγεσία, είναι πολύ πιο πιθανό, υπό την πίεση και των βαρόνων της ολιγαρχίας που το ελέγχουν, να προστρέξει στα πόδια του σημερινού πρωθυπουργού από το να συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το ζήτημα είναι, όμως, ότι ούτε στον Μητσοτάκη τα κουκιά βγαίνουν. Γιατί η μεγάλη τρύπα της Νέας Δημοκρατίας δεν βρίσκεται αριστερά της – δεξιά χάσκει.
Πρόκειται για το φάσμα της λεγόμενης «ψεκασμένης», σε αντιδιαστολή προφανώς με την «πεφωτισμένη» του Κυριάκου, Δεξιάς. Που εκτείνεται από τον φιλελεύθερο Τζήμερο μέχρι τον εξτρεμιστή Κασιδιάρη.
Ο «ψεκασμός», που τόσο χαριτωμένα επικαλούνται τα κυβερνητικά τρολ, δεν αφορά φυσικά μόνο το αντιεμβολιαστικό κίνημα. Γιατί αυτό δεν έχει απαραίτητα μόνο συντηρητικά χαρακτηριστικά. Αφορά την προσήλωση στις πατριωτικές αξίες, στην Ορθοδοξία, στην οικογένεια και γενικά ό,τι έχει να κάνει με την ιστορική ελληνική παράδοση. Ολα αυτά για ένα κόμμα όπως η Ν.Δ., που προάγει τη ΛΟΑΤΚΙ κουλτούρα, θεωρούνται αναχρονιστικά σε σημείο γραφικότητας. Για αυτό και οι συμπολίτες μας που διαδηλώνουν για τα Σκόπια αποκαλούνται ειρωνικά «Μακεδονομάχοι». Το σιχαίνεται αυτό το «ψεκασμένο» κοινό ο Κυριάκος, για αυτό και εμφανίζεται άκρως διχαστικός απέναντί του. Του έχουν εξηγήσει οι σύμβουλοί του ότι δεν πρέπει να περιμένει ούτε μία ψήφο από εκεί και έχει βαλθεί να στρέψει όλη την κοινωνία εναντίον του. Μόνο που το κοινό αυτό, αντί να μικραίνει, μεγαλώνει… Και στις επόμενες εκλογές της απλής αναλογικής θα καταγράψει αθροιστικά διψήφια επίδοση.
Ο Βελόπουλος, «ψεκασμένος» κι αυτός, θα μπει με τα τσαρούχια στη Βουλή – το λένε και όλες οι συστημικές δημοσκοπήσεις. Προϋποθέσεις υπάρχουν και για το κόμμα Τράγκα, το σχήμα Κρανιδιώτη – Τζήμερου, το κίνημα αντιεμβολιαστών του γιατρού Βόβολη, ενώ θα κάνει μεγάλο λάθος όποιος υποτιμήσει την κρυφή ψήφο διαμαρτυρίας προς το πρώην πρωτοπαλίκαρο της Χρυσής Αυγής.
Υπάρχουν ακόμη και άλλα πολιτικά σχήματα με διακριτά πατριωτικά χαρακτηριστικά, όπως το δυναμικό Κόμμα των Αγροτών και Κτηνοτρόφων (ΑΚΚΕΛ), το Κόμμα των Κυνηγών και των Ψαράδων, η Ελεύθερη Πατρίδα και άλλες πολιτικές οντότητες που αντλούν λόγο ύπαρξης από τη ραγδαία έκπτωση εθνικής συνείδησης που παρατηρείται στη χώρα. Όλοι αυτοί, αθροιστικά, στις επόμενες εκλογές, που θα γίνουν με απλή αναλογική προσφέροντας περιθώριο για «αντισυστημική ψήφο», να είστε απολύτως βέβαιοι ότι θα ξεπεράσουν με άνεση το 10%. Φυσικά, οι περισσότεροι θα μείνουν εκτός Βουλής. Αν όμως εμφανιστεί ξαφνικά στον αφρό του κύματος ένας «λευκός ιππότης», θα πάρει όλο το χαρτί για τις επόμενες εκλογές, που νομοτελειακά θα προκύψουν λόγω της ακυβερνησίας. Αν δηλαδή κάποιος, κατά προτίμηση new comer (παρότι υπάρχει και ένας παλιός που θα μπορούσε να ανταποκριθεί πανεύκολα σε αυτόν τον ρόλο…), έρθει και ενώσει όλο αυτό το «ψεκασμένο» δεξιό συνονθύλευμα με πειστικό περιτύλιγμα, η σημερινή Νέα Δημοκρατία θα αποκτήσει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Εκ δεξιών. Το υπόστρωμα υφίσταται και το έργο έχει ήδη παιχτεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που αντιστέκονται στον εθνομηδενισμό. Ενας Ελληνας Σαλβίνι είναι ο πραγματικός εφιάλτης του Μητσοτάκη, και όχι φυσικά ο ξεδοντιασμένος ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα, ο πρωθυπουργός υπόσχεται να συσπειρώσει τον κόσμο της Νέας Δημοκρατίας, ζητώντας αυτοδυναμία με το δίλημμα «Εμείς ή ο ΣΥΡΙΖΑ». Μόνο που το δίλημμα είναι ελάχιστα πειστικό, όταν σε κεντρικούς πολιτικούς τομείς (εθνικά θέματα, Μεταναστευτικό, «δικαιωματισμός», πράσινη ανάπτυξη, έννομη τάξη) η πολιτική των νεοφιλελευθέρων του Μητσοτάκη με τους ιμιτασιόν κομμουνιστές του Τσίπρα αποδείχτηκε σχεδόν ταυτόσημη. Ποιος θα τρέξει να συσπειρωθεί με τον Κυριάκο, αν στο μεταξύ αναδειχθεί μια άλλη Δεξιά, με καταγεγραμμένη εκλογική δύναμη και πατριωτικά χαρακτηριστικά;
Το σενάριο αυτό, βέβαια, προϋποθέτει ότι θα βρεθεί ο «λευκός ιππότης» που θα συμμαζέψει τα «ατάκτως ερριμμένα» της δεξιάς πολυκατοικίας. Και ότι θα φτάσουμε σε δεύτερες εκλογές. Γιατί μπορεί ξαφνικά, μετά το «σοκ» της απλής αναλογικής, να δούμε «μαζικές προσχωρήσεις» από άλλα κόμματα στη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη. Λίγο αφύσικο, θα μου πείτε, αλλά κι αυτό το έργο το έχει ξαναζήσει η χώρα. Αρκετοί, μάλιστα, απ’ ό,τι φαίνεται, το θυμούνται καλά…
