Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Μία από τις βασικές προεκλογικές εξαγγελίες της «κεντροδεξιάς» Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη, στο πλαίσιο -υποτίθεται- της επαναφοράς του δόγματος «νόμος και τάξη» που πρεσβεύουν όλες οι σοβαρές πολιτικές παρατάξεις του αστικού κόσμου, ήταν η κατάργηση του νόμου Παρασκευόπουλου. Και, παράλληλα, η δημιουργία νέων σωφρονιστικών καταστημάτων, με αυστηρότερες προδιαγραφές για επικίνδυνους κακοποιούς.
Επρόκειτο, δυστυχώς, για ακόμα μία συνειδητή επιχείρηση εξαπάτησης των ψηφοφόρων. Ο νόμος Παρασκευόπουλου, που προέβλεπε αθρόες αποφυλακίσεις βαρυποινιτών και «άδειες αναψυχής», σαν αυτήν που δόθηκε πρόσφατα στον ισοβίτη Αλκέτ Ριζάι, καταργήθηκε στα χαρτιά, οι περισσότερες ευνοϊκές διατάξεις του όμως εξακολουθούν να εφαρμόζονται και, φυσικά, οι νέες φυλακές «τύπου Γ» ουδέποτε κατασκευάστηκαν, δύο χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από την παρούσα κυβέρνηση.
Σήμερα, η ίδια κυβέρνηση έρχεται να επικηρύξει τα ανθρωποειδή που δολοφόνησαν εν ψυχρώ μια 20χρονη μητέρα δίπλα στο ηλικίας 11 μηνών μωρό της και, ουσιαστικά, παραδέχεται την αδυναμία της αλλά και τις ευθύνες της, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι πρόκειται για παλαιούς γνώριμους των ελληνικών φυλακών, σεσημασμένους κακούργους που, άγνωστο πώς, κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Σε οποιαδήποτε ευνομούμενη κοινωνία, μαζί με την επικήρυξη των φονιάδων θα επικηρύσσονταν ταυτόχρονα, με διπλάσιο ποσό, και αυτοί που τους άφησαν ελεύθερους. Επίορκοι δημόσιοι και κρατικοί λειτουργοί, που χρηματίστηκαν για να διευκολύνουν την αποφυλάκιση σύγχρονων κανιβάλων. Γιατροί που χορήγησαν πλαστά πιστοποιητικά υγείας. Διευθυντές φυλακών που έκαναν τα «στραβά μάτια»…
Και αν, βεβαίως, αποδειχθεί ότι τα κτήνη αυτά έχουν στο παρελθόν καταδικαστεί και «φιλοξενηθεί» σε ελληνικά σωφρονιστικά ιδρύματα, από τα οποία αποφοίτησαν εσχάτως με «μεταπτυχιακό», θα ζητείτο η κεφαλή του σημερινού υπουργού Δικαιοσύνης επί πίνακι.
Ο Παρασκευόπουλος, του ΣΥΡΙΖΑ, είχε ένα -ας το πούμε έτσι- ελαφρυντικό: Ο άνθρωπος για κοινωνικός λειτουργός ήταν φτιαγμένος, από αυτούς που βλέπουμε κάποιες φορές σε αμερικανικές ταινίες να στέκονται στο πλευρό των πάσης φύσεως παραβατικών. Με τους παρανόμους συγκινείται και δευτερευόντως με τη νομοταγή πλειοψηφία, που υποφέρει από τη δράση τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, ένα κόμμα, κατά δήλωσή του, «εξ αριστερών αντισυστημικό», που διόρισε υπουργούς Παιδείας αθέους και συμπλεγματικούς με την έννοια της «αριστείας», επόμενο ήταν να επιλέξει για υπουργό Δικαιοσύνης τον «προοδευτικό κοινωνικό λειτουργό», συμπαραστάτη των παραβατικών και των «κατατρεγμένων», παρά οποιονδήποτε νορμάλ εγγυητή της έννομης τάξης και των δικαιωμάτων της σιωπηρής νομοταγούς πλειοψηφίας.
Ο Παρασκευόπουλος βρέθηκε αντιμέτωπος με το υπαρκτό και φλέγον πρόβλημα που κληρονόμησε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, το οποίο είχε να κάνει με την αδιανόητη -για σύγχρονο κράτος- συμφόρηση των ελληνικών φυλακών.
Μάλλον επειδή δυσκολευόταν να σκεφτεί άλλη λύση, όπως, π.χ., η άμεση ανέγερση νέων σωφρονιστικών ιδρυμάτων (στήνονται προσωρινά, μέσα σε λίγες εβδομάδες, ως λύση ανάγκης) ή η επέκταση του θεσμού της «ηλεκτρονικής επιτήρησης» προφυλακισμένων υποδίκων και πρωτόδικα καταδικασμένων, που δεν αποτελούν «δημόσιο κίνδυνο», αποφάσισε να τις εκκενώσει!
Θεωρώντας ότι όλοι οι τρόφιμοι των ελληνικών φυλακών έχουν το δικαίωμα της «πρόωρης επανένταξης», υιοθέτησε μια ομολογουμένως… δραστική μέθοδο: Διέταξε την «οριζόντια» μείωση έκτισης των ποινών και άδειασε τα κελιά, ανεξαρτήτως του ποιοι βρίσκονταν μέσα. Δεν τον ενδιέφερε αν ο κρατούμενος ήταν ψυχάκιας δολοφόνος, βιαστής, τρομοκράτης, παιδόφιλος και πάει λέγοντας. Και, επιπλέον, εισήγαγε τον θεσμό της γρήγορης αποφυλάκισης για… λόγους υγείας, που οδήγησε σε βιομηχανία πλαστών ιατρικών πιστοποιητικών.
Την παράνοια του νόμου Παρασκευόπουλου δεν χρειάζεται να την αναλύσουμε. Πέτυχε μέσα σε έναν χρόνο την αποσυμφόρηση των φυλακών κατά περίπου 25% και γέμισε τη χώρα με εγκληματίες και επικίνδυνους κακοποιούς. Ενδεικτικά αναφέρω ότι στις αποφυλακίσεις βαρυποινιτών δεν συνιστούσε απαγορευτικό λόγο η προηγούμενη προσπάθεια απόδρασης. Στις ημέρες επίσης του Παρασκευόπουλου υπήρξε και «πρόνοια» για συντομότερη απόλυση των «φιλοξενούμενων» αλλοδαπών, όπως ο Αφγανός που είχε επιχειρήσει να βιάσει μια γυναίκα στην Κέρκυρα, αφέθηκε ελεύθερος και τελικά δολοφόνησε μια 19χρονη φοιτήτρια στη Γερμανία.
Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά. Το ερώτημα είναι, όμως, γιατί εξακολουθούν να εφαρμόζονται οι ευεργετικές για τους βαρυποινίτες πρόνοιες… Το απίθανο πρόσχημα που επικαλείται η σημερινή κυβέρνηση είναι ότι δεσμεύεται από το Σύνταγμα! Για αυτό ο Ποινικός Κώδικας, που τροποποιήθηκε προσφάτως, δεν μπορούσε να έχει «δυσμενέστερη αναδρομική ισχύ νόμου», και έτσι οι νέες διατάξεις, που δεν είναι δα και… δρακόντειες, θα εφαρμόζονται για τα εγκλήματα… από δω και στο εξής!
Μάλιστα… Προσωπικά, βρίσκω τη δικαιολογία αναίσχυντη και φτηνή επινόηση πολιτικάντηδων που λένε συνειδητά ψέματα στον ελληνικό λαό. Αφού υπήρχε συνταγματικό κώλυμα, πώς υπόσχονταν την άμεση κατάργηση του νόμου; Το ανακάλυψαν εκ των υστέρων; Αν οι σημερινοί αρμόδιοι το αγνοούσαν, δεν κάνουν για τη θέση τους. Αν δεν το αγνοούσαν, γιατί δεν το έβαλαν στις προτάσεις της Ν.Δ. για τη συνταγματική αναθεώρηση του 2019; Το δούλεμα λοιπόν πέφτει «ψιλό γαζί». Πιθανώς αναρωτιέστε, όμως, γιατί η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη «βάζει πλάτη» στο νομοθέτημα του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί, αγαπητοί μου, τα δύο κόμματα, παρότι σε άλλο ιδεολογικό μήκος κύματος, εμφορούνται από τις ίδιες ακριβώς αντιλήψεις περί «δικαιωματισμού». Και έχουν ταυτόσημη πολιτική ατζέντα απέναντι σε όλων των ειδών τις «μειονότητες», στις οποίες ασφαλώς εντάσσουν, εκτός από τους σεξουαλικά ιδιόρρυθμους ή τους λαθρομετανάστες, και τους… παραστρατημένους των φυλακών.
Σε αντίθεση όμως με τον εμμονικό Παρασκευόπουλο, που κατείχε ακαδημαϊκά διαπιστευτήρια «αριστερού διανοουμένου», ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης είναι ένας επαρχιακός γιατρός, με στενό ορίζοντα και μικρό διαμέτρημα, που είδε φως στην πολιτική και μπήκε ως υπασπιστής του Αβραμόπουλου. Στα θέματα της δικαιοσύνης είναι πασιφανές ότι έχει μαύρα μεσάνυχτα. Αγεται και φέρεται προσπαθώντας να εξυπηρετήσει καταστάσεις, αλλά αρκετές φορές τα κάνει θάλασσα (βλέπε νομοσχέδιο περί συνεπιμέλειας τέκνων). Δεν είχε, λοιπόν, κανείς την απαίτηση να βγάλει αυτός το φίδι από την τρύπα με τους βαρυποινίτες. Ο συγκεκριμένος κάνει απλά ό,τι του λένε από πάνω. Μια άλλη κυρία, καθ’ ύλην αρμόδια για το σωφρονιστικό σύστημα, σε διπλανό υπουργείο, που παριστάνει τη «στελεχάρα» της πρωθυπουργικής αυλής, ειδικεύεται, όπως της καταμαρτυρούν, όχι στην αποστολή της, αλλά στις απευθείας αναθέσεις. Επί των ημερών της πήρε άδεια αναψυχής ο πιο σκληρός Αλβανός ισοβίτης, ο Αλκέτ Ριζάι, που εντοπίστηκε τυχαία στη Λαμία παρέα με έναν πληρωμένο δολοφόνο και «τιμωρήθηκε» με… πρόστιμο επειδή δεν φορούσε μάσκα! Τι να περιμένει κανείς και από αυτήν;
Ελπίζω τουλάχιστον, αν ποτέ συλληφθούν τα καθάρματα των Γλυκών Νερών και αποδειχθεί ότι υπήρξαν τρόφιμοι των ελληνικών φυλακών, να γίνει έρευνα εις βάθος. Κάποιοι να πάνε αμέσως σπίτι τους και κάποιοι άλλοι, επίορκοι, να λογοδοτήσουν ενώπιον της Δικαιοσύνης. Ως ελάχιστη ένδειξη κυβερνητικής αυτογνωσίας. Αλλιώς, δεν έχουν νόημα ούτε οι επικηρύξεις ούτε τα κροκοδείλια δάκρυα…
