Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Προ καιρού παρακολούθησα το βίντεο μια δημόσιας συζήτησης, που οργάνωσε ο εκπρόσωπος του πνεύματος Τσάμπερλεν – Νταλαντιέ – Λογοθετόπουλου στην Ελλάδα, το ΕΛΙΑΜΕΠ, για το πώς θα χορτάσουμε το θηρίο του τουρκικού ισλαμοφασισμού, το οποίο, απ’ ό,τι φαίνεται, θέλει να ντερλικώσει τον άμπακο σε ψυχές, λαούς, εδάφη, χωρικά ύδατα, θαλάσσιες ζώνες.
Από τα βάθη της Ασίας και το Καραπάγ ως τη Λιβύη και από την Αλβανία ως την Κύπρο θέλουν να βάλουν πόδι -μέχρι το Ισραήλ θέλουν, κατά δήλωση Ερντογανικών, να καταστρέψουν-, ενώ απειλούν τη Γαλλία. Οποιαδήποτε ομοιότητα με το Γ΄ Ράιχ και τον Αδόλφο δεν είναι συμπτωματική. Η διαφορά είναι πως ο Αδόλφος δεν μισούσε ειδικά εμάς – μισούσε όλο τον κόσμο. Ο Ερντογάν απλά μισεί όσους δεν είναι μουσουλμάνοι και όσους μουσουλμάνους δεν αναγνωρίζουν ή και αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία του.
Ο τίτλος της συζήτησης ήταν πιασάρικος και με ερωτηματικό, για να αποπνέει τάχα ρεαλισμό και λογική: «Μας συμφέρει η Χάγη;» Τον συντονισμό και την εισαγωγή έκανε ο πρωθιερέας των πουρκουάδων, ο Λουκάς Τσούκαλης. Η σύνθεση, όμως, των εισηγητών ήταν μια έκφανση αδιόρατου ενδοτικού χιούμορ. Ο ένας ήταν το τεφαρίκι της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο Γιώργος Παπανδρέου, αυτός που χόρευε ζεϊμπεκιές στην Τουρκιά, ο πάλαι ποδηλάτης, δρομέας κωπηλάτης με το κολάν του Μπάτμαν. Αυτός που κωλοβάραγε οκτώ μήνες, από τον Οκτώβριο του 2009 ως τον Μάιο, χωρίς να παίρνει μέτρα και περιφερόταν μαζί με τον Παπαντωνίου, αυτόν με τη σάκα στους ώμους και τα μαρκαδοράκια, και μας στόλιζαν στους ξένους ως λαό διεφθαρμένο και τεμπέλη.
Η δεύτερη ήταν η Ντόρα Μπακογιάννη, που εμβριθώς έλεγε πως η τουκοϊσραηλινή σύγκρουση θα έχει τελειώσει σε λίγους μήνες. Ηταν τέλη Ιανουαρίου του 2009, όταν στο φόρουμ του Νταβός, μπροστά σε έναν εμβρόντητο Σιμόν Πέρες, ο Ερντογάν ξεκίνησε επίσημα τον ρόλο του ως νταβατζής των Παλαιστινίων, λέγοντας από το βήμα: «Εσείς ξέρετε πολύ καλά να σκοτώνετε. Ξέρω ότι σκοτώσατε μικρά παιδιά στις παραλίες. Μιλάμε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μιλάμε πραγματικά για φόνο». Και ο οργισμένος Πέρες τού απαντούσε επί 25 λεπτά, πριν ο Ερντογάν αποχωρήσει και καλά θυμωμένος.
Μετά ο Τούρκος μακελάρης έκανε κάτι πρωτοφανές: Κατήγγειλε μονομερώς όλες τις διμερείς συμφωνίες με το Ισραήλ, μεταξύ των οποίων και τη στρατιωτική συμφωνία, που επέτρεπε στην Ισραηλινή Αεροπορία να ασκείται στην τουρκική ενδοχώρα. Εκεί ετοιμάστηκαν οι φίλοι μας οι Εβραίοι να κάνουν οικόπεδο με μπάζα τον Ιρακινό πυρηνικό αντιδραστήρα. Πέρασαν 12 χρόνια, που μας κάνουν 144 μήνες, η σύγκρουση έγινε χάσμα και το χάσμα άβυσσος. Οπότε, η αντίληψη της Ντόρας για το λίγο και το πολύ έχει πρόβλημα, όπως και η έπαρση της αντίληψής της για την εξωτερική πολιτική. Έχει δε πολλές φορές εκφραστεί υπέρ του συμβιβασμού με την Τουρκία. Μόνο που ποτέ δεν πολυαναλύει τι είναι η Τουρκία. Μπορεί να νομίζει πως είναι κάτι σαν το Βέλγιο, αλλά με περιτομή. Δεν είναι. Διότι είναι λογικό να μιλάς για συμβιβασμό, π.χ. με την Ιταλία, όταν τα ζητήματα μεταξύ μας είναι οι μπακαλιάροι, οι σαρδέλες και τα μπαρμπούνια.
Οι φρατέλοι κάθε τόσο μας θυμίζουν τον παλαιό ανταγωνισμό με εμάς, παίρνοντας θέση όχι και τόσο ευρωπαϊκή και αλληλέγγυα έναντι ημών, σε σχέση με την Τουρκία, όμως δεν παραβιάζουν τον εναέριο χώρο μας στο Ιόνιο, ούτε απειλούν με αποβατικό στόλο τα Επτάνησα. Όταν όμως αναφέρεσαι στο κράτος-συμμορία, στον δάσκαλο των ναζί στη Γενοκτονία, που κατέχει τη μισή σχεδόν Κύπρο, μακελεύει Κούρδους και Αρμενίους, και τον 21ο αιώνα καθημερινά κάνει πολεμικές προκλήσεις, ενώ οι υβριστικές και απειλητικές δηλώσεις του Ερντογάν και των υπουργών του πάνε και έρχονται, καλό είναι, πριν μιλήσεις για συμβιβασμούς, να βουτάς τη γλώσσα σου στο μυαλό σου και στην ιστορική γνώση, αντί να νομίζεις πως επειδή πήγες στον γάμο της κόρης του Ερντογάν μπορείς να δαμάσεις τα κατσαπλιάδικα γονίδια και την ιδιοσυγκρασία των απογόνων του Ερτογρούλ. Ο τρίτος ήταν ο Γιώργος Κατρούγκαλος, ένας πάντα ευγενής συνομιλητής, που ειλικρινά χαίρομαι να τον βλέπω να κερδίζει τη μάχη της υγείας του και εύχομαι εκ βαθέων να μακροημερεύσει για να διαφωνούμε. Όμως κι αυτόν, πιστό στην πουρκουάδικη γραμμή του συμβιβασμού, δεν τον λες και λιοντάρι της αποτροπής.
Τι έκαναν, λοιπόν; Μαζεύτηκαν μερικοί Απόστολοι του Μαρασμού και συμφώνησαν μεταξύ τους. Δεν υπήρξε ούτε υποψία της αντίθετης άποψης για να την κατατροπώσουν, βρε αδελφέ, να του πουν την μπούρδα «μα, τι θέλετε; Πόλεμο;» και να τους απαντήσει. Δεν υπήρξε ένας εισηγητής που να μιλήσει για την επεκτατική και επιθετική φύση της ισλαμοφασιστικής Τουρκίας, να εξηγήσει την έννοια της αποτροπής και το γιατί είναι θανάσιμα επικίνδυνο να δείχνεις στον εχθρό σου υποχωρητικότητα και αδυναμία, όταν σε απειλεί ευθέως και κουρελιάζει κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου και καλής γειτονίας.
Δεν υπήρξε ένας άνθρωπος που να συμμετέχει και να εξηγήσει γιατί χρεοκόπησε η πολιτική του κατευνασμού, να τους πει «εσείς είστε το Κόμμα του Πολέμου και με την ενδοτικότητα των λόγων και πράξεών σας θα προκαλέσετε την επίθεση του θηρίου, γιατί όλα αυτά τα παράλογα υποχωρητικά απλά του ανοίγουν την όρεξη».
Και, όταν όλοι αυτοί, του ιδίου μήκους κύματος, αντιμετωπίζουν τα επιχειρήματα της Αποτροπής, τότε δαιμονοποιούν τον αγγελιοφόρο και αγνοούν το μήνυμα. Οι Τούρκοι ισλαμοφασίστες, όμως, κατανοούν προσεκτικά το μήνυμα που εκπέμπουν οι Απόστολοι του Μαρασμού -Πράσινοι, Μπλε ή Κόκκινοι-, και αυτό είναι επικίνδυνο για τα εθνικά συμφέροντα και την ειρήνη.
Μεγάλο μέρος του προβλήματος της χώρας, για την ακρίβεια του προβλήματος της καρμίρικης «ελίτ», που κουμαντάρει τον τόπο ως μια χαλαρή συμμαχία πολιτικών φεουδαρχών, φανερώθηκε σε μια φράση του πρωθυπουργού: «Μπορώ να σας πω ότι, ως μικρή χώρα, δεν θα ήθελα να διαπραγματεύομαι μόνος μου με μια μεγάλη φαρμακευτική. Χαίρομαι που η Ευρώπη διαπραγματεύτηκε ως σύνολο. Ναι, υπήρξαν επιπλοκές και, ναι, υπήρξαν ζητήματα, αλλά ας μη χάνουμε τη μεγάλη εικόνα».
Σωστά η «δημοκρατία» καυτηρίασε την απίθανης ηττοπάθειας δήλωση. Γιατί, αγαπητέ Κυριάκο, αν κωλώνεις μπροστά σε μια πολυεθνική εταιρία που πουλάει… φάρμακα, τι θα κάνεις μπροστά στο κράτος-συμμορία των Γενοκτόνων; Του δειλού η μάνα είναι που θα κλάψει σίγουρα και όχι του φευγάτου. Και εμείς, προφέσορα Τσούκαλη, ΓΑΠ, Ντόρα και Γιώργο Κατρούγκαλε, είναι αδύνατον να γίνουμε φευγάτοι. Πού να πάμε; Δεν έχουμε άλλη Πατρίδα για ρεζέρβα…
