Προσωπογραφίες
Γράφει η Iron Lady
Στις φετινές αρχαιρεσίες για την εκλογή νέας ηγεσίας στον ΣΕΒ, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος δεν είναι υποψήφιος για το αξίωμα του προέδρου. Ούτε στις προηγούμενες ήταν. Ούτε σε εκείνες που προηγήθηκαν των… προηγούμενων.
Και όμως… Ο έμπειρος επιχειρηματίας φαντάζει εδώ και πολλά χρόνια ως ο «σκιώδης» ηγέτης του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων. Εκείνος ο οποίος, εν μέσω της εθνικής κρίσης και της ταραχώδους περιόδου της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων, έγινε «ιστορία επιτυχίας» με τα επιτεύγματά του στην πραγματική ζωή. Στην οικονομία όπου κρίνονται οι μεγάλοι παίκτες και τα σχέδια που εναρμονίζονται με την ανάγκη πίσω από τους αριθμούς να βλέπουμε και να διαβάζουμε ανθρώπους. Να επιστρέφει στην κοινωνία το μέρισμα της ευδαιμονίας.
Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος έγινε «success story», πολύ πριν… επινοήσει τη σχετική ρητορική ο Αντώνης Σαμαράς ως πρωθυπουργός της περιόδου των λεγόμενων «σαμαροβενιζέλων». Με συνέπεια και διαρκή εγρήγορση, ώστε να αντιλαμβάνεται εγκαίρως τις ευκαιρίες της συγκυρίας, και να τις εκφράζει ο ίδιος. Να ανακαλύπτει καινούριες διαδρομές.
Την ώρα που το ελληνικό επιχειρείν δοκιμαζόταν, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος ανατροφοδοτούσε δράσεις καινοτομίας. Για να αλλάξει ακόμη και εταιρική ονομασία, και να σεργιανίζει στις διεθνείς αγορές.
Φτιαγμένος από «μέταλλο»…
Ο πειρασμός της ακαδημαϊκής καριέρας
Στις ιστορίες από το παρελθόν που μας γοητεύουν να διαβάζουμε και να ακούμε, επειδή λειτουργούν ως έμπνευση για το μέλλον, ξεχωρίζει το σημείο καμπής στη διαδρομή του Ευάγγελου Μυτιληναίου.
Τότε που, αντιστάθηκε στον πειρασμό μιας ακαδημαϊκής καριέρας, με επίκεντρο το φημισμένο Χάρβαρντ της παραγωγής ηγετών σε κάθε πτυχή του δημοσίου βίου, για να επιστρέψει στην Ελλάδα και να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση, προκειμένου να τη σώσει. Και τελικά, την απογείωσε.
Αν κρίνει κανείς από το πώς «διδάσκει» επιχειρηματική πρωτοπορία και προσαρμοστικότητα, πιθανότατα θα είχε καταφέρει να κερδίσει τους φοιτητές του, με τις διαλέξεις του στα ακαδημαϊκά έδρανα. Όπως αποδείχτηκε ωστόσο, του ταίριαζε καλύτερα ο στίβος της επιχειρηματικής δράσης. Εκεί όπου, τα… συγγράμματα ανανεώνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ακολουθώντας τη διαδοχή των εξελίξεων.
Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος κατάφερε να γράψει και να υπογράψει ο ίδιος το βιβλίο της ζωής του. Η τύχη δεν κέρδισε, σε αυτή την ιδιότυπη αναμέτρηση με το πεπρωμένο.
Την Ιστορία τη γράφουν οι εξαιρέσεις
Με αστική καταβολή και αφετηρία, θα περίμενε κανείς ότι ο Ευάγγελος Μυτιληναίος θα ήταν… προβλέψιμος. Από τα «καλά παιδιά», που δεν περιμένεις να σε εκπλήξουν, να σε αιφνιδιάσουν.
Ο ίδιος φρόντισε να γίνει εξαίρεση. Από εκείνες που γράφουν Ιστορία. Αλλάζουν το σενάριο, όταν διαπιστώνουν ότι δεν τους εκφράζει. Ότι τους κάνει να αισθάνονται περιορισμένοι.
Ο πολυδιάστατος επιχειρηματίας χαμογελάει συχνά, με νόημα, όταν του επισημαίνουν τον… ατίθασο χαρακτήρα του. Ότι δεν βολεύεται και δεν εφησυχάζει. Ότι είναι διαρκώς ανήσυχος, αναζητώντας καινούριες ευκαιρίες. Ίσως γι’ αυτό τις δημιουργεί ο ίδιος. Και εισπράττει το μέρισμα της δικής του καινοτομίας και έμπνευσης.
Αν προσθέσει κανείς και την αίσθηση του timing, θα έχει ολοκληρωμένο το προφίλ που εξηγεί γιατί ο Ευάγγελος Μυτιληναίος τα κατάφερε εκεί όπου οι περισσότεροι απέτυχαν. Ή μάλλον, εκεί όπου δεν τόλμησαν καν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους.
Με το βλέμμα στραμμένο εκτός συνόρων. Ώστε να αναγκάζει και τη διεθνή επιχειρηματικότητα να τον παρακολουθεί με προσοχή, και να ακολουθεί τα βήματά του.
Η «συμβίωση» με την πολιτική
Όπως συμβαίνει με κάθε ισχυρό επιχειρηματία, η πολιτική ως έννοια και ο πολιτικός κόσμος ως προσωπικό με… δικαίωμα υπογραφής για τις ζωές μας, είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο. Σκανδαλιστικό.
Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος απέφυγε την εμπλοκή με τους κομματικούς μικρόκοσμους. Δεν απέφυγε ωστόσο την έννοια της πολιτικής ως παρέμβαση. Κάθε φορά που έκρινε ότι χρειαζόταν, δεν κρύφτηκε. Δεν επέλεξε τη σιωπή. Πήρε θέση. Έδειξε δρόμους. Και ανέδειξε αδιέξοδα.
Περισσότερο σε σχέση με το εγχείρημα της Ενωμένης Ευρώπης, της νέας, κοινής πατρίδας μας. Μια Ευρώπη σε μελαγχολική απόσταση από τα οραματικά ιδεώδη των «πατέρων» της Ένωσης. Μια Ευρώπη εγκλωβισμένη στην ανεπάρκεια της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.
Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος προειδοποίησε πρόσφατα για όσα θα έρχονταν, ως ετυμηγορία των ευρωπαϊκών κοινωνιών, στις κάλπες των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου. Δεν αναζητούσε ωστόσο την επιβεβαίωση. Επεδίωκε την αφύπνιση της πολιτικής ηγεσίας της Ευρώπης. Όπως όλοι μας.
Η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο, τότε που είχε… αξία
Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος έχει στο βιογραφικό και την ενασχόληση με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και τον Ηρακλή. Σε δύσκολες και… περίεργες εποχές, θα έλεγε κανείς. Τότε που είχε… αξία, θα προσέθετε κάποιος άλλος.
Στην εποχή της παντοδυναμίας του Βαρδή Βαρδινογιάννη και του Σωκράτη Κόκκαλη, με τα τεράστια μπάτζετ που έκαναν τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό ομάδες οι οποίες μπορούσαν να διεκδικήσουν με συνέπεια ευρωπαϊκές διαδρομές, έστω και αν η τύχη δεν ήταν με το μέρος τους, τις περισσότερες φορές.
Αν ο Ευάγγελος Μυτιληναίος είχε παραμείνει, αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, πιθανότατα και το αποτύπωμα του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου θα ήταν διαφορετικό. Η χώρα μας θα είχε αλλάξει «πίστα».
Το βέβαιο είναι ότι θα είχε αλλάξει «πίστα» η Βόρεια Ελλάδα, και δεν θα περίμενε τον ερχομό ενός Ιβάν Σαββίδη, μετά από πολλές δεκαετίες. Και ως γνωστόν, γύρω από την άνθηση ενός μαζικού αθλήματος, όπως το ποδόσφαιρο, εδραιώνονται συνθήκες οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας.
Μια χαμένη ευκαιρία, ένα αναπάντητο «τι θα γινόταν, αν»…
