Του Νίκου Φυλάγγελου
Ο ορισμός της τραγωδίας για τον Αριστοτέλη. Μια αποστροφή προορισμένη να ταξιδεύει στις γενιές των ανθρώπων. Να θυμίζει, να αφυπνίζει, να προειδοποιεί.
Η υπόθεση Λιγνάδη, μετά και τη σύλληψή του το απόγευμα του Σαββάτου, ως σύγχρονη τραγωδία. Για τον ίδιο τον πρωταγωνιστή, αλλά και για όσους γύρω από την υπόθεση αυτή, έστησαν έναν ακραίο χορό χυδαιότητας, υποκρισίας, εκμετάλλευσης.
“Επικίνδυνοι άνθρωποι”, όπως θα έλεγε και η Λίνα Μενδώνη. Παντού γύρω μας. Δυστυχώς, αρκετοί από αυτούς με βαρύνουσα σημασία ή ρόλους στο δημόσιο γίγνεσθαι. Η αφόρητη μοίρα ενός περήφανου έθνους, στην τριτοκοσμική εκδοχή της ιστορικής διαδρομής του.
