Ο Μάικλ Τζόρνταν, ο μεγαλύτερος όλων, νικητής και διαμορφωτής ενός ομαδικού αθλήματος, που ο ίδιος μετέτρεψε σε προσωπική παράσταση, μας είχε… προσγειώσει εγκαίρως, για τις μεγαλόστομες συγκρίσεις μεταξύ εποχών. Για το ποιός είναι ο καλύτερος. Εξηγώντας, ότι κάθε εποχή έχει τον κορυφαίο της. Και είναι δύσκολο να συγκρίνεις εποχές.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, το φετινό καλοκαίρι του 2024, στο περιθώριο των σκιών των πειραγμένων μυαλών και της προσβλητικής ιδιοσυγκρασίας των δικαιωματιστών της λεγόμενης woke κουλτούρας, ένα ατομικό άθλημα μας θύμισε πόσο ευλογημένοι μπορούμε να αισθανόμαστε, όταν ζούμε σε εποχές ξεχωριστών και σπάνιων.
Το χρυσό μετάλλιο του Νόβακ Τζόκοβιτς στο τένις, απέναντι στον “επόμενο” Κάρλος Αλκαράθ, ήρθε με μυθικό τρόπο. Ήταν άλλωστε το μόνο που του έλειπε. Το μοναδικό κενό στη συλλογή του πιθανότατα μεγαλύτερου τενίστα όλων των εποχών.
Μετά βεβαιότητας της μεγαλύτερης προσωπικότητας που μας χάρισε το τένις. Μιας από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες όλων των αθλημάτων.
Εμείς… Που ευλογηθήκαμε να ζήσουμε στον καιρό του “Νόλε”. Στην εποχή του Νόβακ Τζόκοβιτς. Του μεγαλύτερου όλων…
Του Αλέκου Ευγενικού
