Της Ελένης Κρικέλη
Σαν πέσει η αυλαία
Σαν πέσει η αυλαία, πάρε με μονάχα μια αγκαλιά ,
κοίτα με στα μάτια όπως έκανες ως τώρα
και να θυμάσαι :
ο χρόνος είναι σύμμαχος και η επιθυμία όπλο να ειδωθούμε ξανά!
Σαν πέσει η αυλαία!
Πόσες φορές καλούμαστε να πούμε εις το επανιδείν ή και αντίο.
Θαρρώ πολλές , εσύ ;
Αλίμονο όμως αν δεν συνέβαιναν και αυτές οι αλλαγές στη ζωή μας.
Ναι, είναι αλήθεια,
κάθε αποχωρισμός κρύβει αγωνία, λύπη, χαρά και περιέργεια για το κάθετι που ανοίγεται ομπρός μας.
Σαν πέσει η αυλαία όμως ,
τίποτα δεν θα είναι ίδιο.
Η καθημερινότητα θα πάρει νέα τροπή , μα όσα έζησες και έμαθες σαν φυλαχτό θα κρατηθούν .
Τα σημαντικά σου.
Όλα εκείνα τα οποία σε συγκίνησαν, σε παρακίνησαν, σε χαροποίησαν.
Η αυλαία θα πέσει όμως όταν είσαι έτοιμος για την αλλαγή.
Όταν πραγματικά γνωρίζεις για που θα χαράξεις ρότα.
Όταν η επιθυμία θα σε παρακινήσει για αυτό
και εδώ χρειάζεται προσοχή.
Η επιθυμία είναι αυτή που θέλεις να σε ωθήσει και όχι μια ανάγκη διαφυγής.
Άλλωστε το να δραπετεύεις είναι σχετικά εύκολο,
το να ορίζεις όμως στο χάρτη σου την πορεία που θέλεις να διανύσεις, ενίοτε αναδεικνύεται και δύσκολο.
Ας είναι όμως και έτσι , διότι και αυτό κρύβει την δική του ομορφιά . Κάπου εκεί κρύβεται και ένα μικρό Θέλω!
Ωστόσο ,
Η αυλαία θα πέσει,
και πάντοτε θα πέφτει,
είτε για να κάνεις ένα διάλλειμα ,
είτε για να κάνεις μια αρχή .
Κάθε που πέφτει όμως , για όποιο λόγο και αν πέφτει,
έχει τη σημασία να την αποχαιρετάς παρέα με εκείνους που παρέα την ανυψώσατε .
Με εκείνους που στο stage παρέα βιώσατε το καθετί .
Είναι στην ανθρώπινη φύση μας άλλωστε η αλληλεπίδραση, το μοίρασμα .
Συνεπώς , χαρά σε όποιον την εισπράττει στα backstage με τους ωραίους ανθρώπους της ζωής του , τόσο στην αρχή της όσο και στο τέλος της.
