Όταν λιγοστεύουν τα δάκρυα για τη ζωή που δεν πρόλαβες να ζήσεις

 

Μια ευχή… Να είναι η ζωή περισσότερο γενναιόδωρη μαζί σου. Όσοι έχουμε βιώσει απώλειες από εκείνες που ξεριζώνουν την καρδιά, και θολώνουν τον ορίζοντα της προσδοκίας των ονείρων, γνωρίζουμε καλά το βάρος της επίδρασης της ηχούς μιας τέτοιας ευχής…

Η ζωή βέβαια είναι ένα δώρο από μόνη της. Ακριβό. Σπάνιο. Ένα ιδιαίτερο προνόμιο. Γι’ αυτό και είναι τόσο δύσκολο να προσπαθείς να μην τη χαραμίσεις. Να ζεις και για εκείνους που δεν είναι πια εδώ. Να συνεχίζεις, παρά τα όνειρα που σκότωσε η ζωή σου.

Σαν σήμερα, πριν από τρία χρόνια, ο Τζο Μπάιντεν έγινε ο Εκλεγμένος-Πρόεδρος των ΗΠΑ. Ο 46ος. Μετά από μια μακρά διαδρομή, όχι πάντοτε με επιτυχίες. Με πολλές πολιτικά γκρίζες σκιές. Με αυθόρμητα ερωτήματα για την κιβωτό υπεραξίας που κουβαλάει.

Και όμως. Έγινε Πρόεδρος, με τη μεγαλύτερη λαϊκή ψήφο στην Ιστορία. Ξεπερνώντας ακόμη και τον Μπαράκ Ομπάμα. Δηλαδή τον πρώτο Αφρο-Αμερικανό Πρόεδρο της υπερδύναμης. Η εκλογή του οποίου έδωσε φυσική υπόσταση στο “όνειρο” του Δρ. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Η διαδρομή του Τζο Μπάιντεν θυμίζει τόσο δραματικά τη σημασία της διαδρομής, για την οποία μίλησε ο Κωνσταντίνος Καβάφης στην Ιθάκη. Η καρδιά του ζωγραφίστηκε με τις πινελιές της θλίψης. Της απώλειας. Του θρήνου. Αρχικά, στο ξεκίνημα της διαδρομής του, όταν έχασε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα την πρώτη γυναίκα του, Νίλια, και την κόρη τους Έιμι, το 1972. Και πιο πρόσφατα, το 2016, όταν ετοιμαζόταν να διεκδικήσει το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών από τη Χίλαρι Κλίντον, και έχασε τον γιο του Μπο, από τον καρκίνο.

Η ζωή στάθηκε αδίστακτα άδικη με τον Τζο Μπάιντεν, σε βαθιά προσωπικό επίπεδο. Εκείνος όμως δεν λύγισε. Έπεσε, αλλά σηκώθηκε. Σκούπισε τα δάκρυα και συνέχισε. Η καρδιά φυσικά συνέχισε να ματώνει. Τα μάτια να θολώνουν πιο συχνά, κάθε φορά που η ηχώ των αναμνήσεων παραμέριζε το παρόν, και σκοτείνιαζε το μέλλον.

Εκείνες τις ώρες, που βίωσε την προσωπική πολιτική δικαίωση, κανείς δεν μπορούσε να διαβάσει την καρδιά του. Λένε ότι ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα. Οι πληγές ωστόσο δεν κλείνουν ποτέ ολοκληρωτικά. Είναι εκεί για να μας θυμίζουν, λες και υπήρχε ποτέ περίπτωση να ξεχάσουμε.

Ένας πατέρας που στερήθηκε το παιδί του. Ένας σύζυγος που έχασε τη γυναίκα του. Ένας άνδρας που είδε τη ζωή να γίνεται λιγότερη. Να χρωματίζεται με την απόχρωση του μαύρου. Άντεξε. Και έφτασε να γίνει Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Λες και η ζωή επιτρέπει να λιγοστέψουν τα δάκρυα. Για τη ζωή που δεν πρόλαβες να ζήσεις.

Του Μάνου Οικονομίδη

Twitter@EmOikonomidis

 

Best Of

Ο Πιερρακάκης αναζητεί εσωκομματικές συμμαχίες

    Ο Κυριάκος Πιερρακάκης «βαφτίστηκε» δελφίνος για το μέλλον της...

Η «Ιερή Τράπεζα» της Εκκλησίας… σκανδαλίζει

  Πολλά χρόνια μετά την εμπλοκή του στη διοίκηση του...

Η «πράσινη» Σδούκου και η «γαλάζια» κοινωνική βάση

  Η επιλογή της Αλεξάνδρας Σδούκου για το αξίωμα της...

Υπό διαρκή αμφισβήτηση ο Βεσυρόπουλος στη ΝΔ

    Η επιλογή του Απόστολου Βεσυρόπουλου για το αξίωμα του...

Newsletter

spot_img

Δείτε επίσης...

Ο ποιμένας που έδιωξε το “σκοτάδι” από το Βατικανό

Καρδινάλιος Μπεργκόλιο. Του Μπουένος Άιρες. Αργεντινός. Επαναστάτης.... Ο Πάπας που...

Στην αγκαλιά του Θεού

Η καρδιά του δεν άντεξε... Γαλήνιος, στην παπική κατοικία στην...

Η γενναιόδωρη υπομονή της Δημοκρατίας (μας)

  Η αδιαπραγμάτευτη γοητεία και χρησιμότητα της Ιστορίας ως βιωματική...

Οι (ανεξάντλητες) αντοχές της Δημοκρατίας

  Το λιγότερο ατελές πολίτευμα, το οποίο μας κληρονόμησε η...

Θεωρούμε τη Δημοκρατία τόσο δεδομένη, ώστε την υπονομεύουμε

  Του Μάνου Οικονομίδη Τέτοιες μέρες, είναι δύσκολο για κάθε ατίθαση...
Μάνος Οικονομίδης
Μάνος Οικονομίδης
Ο Μάνος Οικονομίδης είναι δημοσιογράφος. Σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας

Ο ποιμένας που έδιωξε το “σκοτάδι” από το Βατικανό

Καρδινάλιος Μπεργκόλιο. Του Μπουένος Άιρες. Αργεντινός. Επαναστάτης.... Ο Πάπας που επέλεξε το όνομα του Φραγκίσκου των φτωχών, των αδύναμων και των περιφρονημένων, ήρθε να απαντήσει...

Στην αγκαλιά του Θεού

Η καρδιά του δεν άντεξε... Γαλήνιος, στην παπική κατοικία στην Κάζα Σάντα Μάρτα του Βατικανού, ο Πάπας Φραγκίσκος "έφυγε" από τη ζωή, το πρωί της...

Η γενναιόδωρη υπομονή της Δημοκρατίας (μας)

  Η αδιαπραγμάτευτη γοητεία και χρησιμότητα της Ιστορίας ως βιωματική εμπειρία και υπενθύμιση αφορμών για εγρήγορση και αφύπνιση. Μια ανατροφοδότηση του εσωτερικού κινήτρου να αντισταθούμε...