Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Την κοιτάζεις και αναρωτιέσαι… Πόσο φως μπορεί να κρύβει μέσα της αυτή η κοπέλα. Πόσο φως έχει μείνει ανοικτό, για να ζεσταίνει την ίδια, αλλά και εμάς. Μετά από όσα πέρασε, και όχι μονάχα από τα “τέρατα” της Θεσσαλονίκης.
Η ζωή δεν υπήρξε γενναιόδωρη με τη Γεωργία. Της στέρησε μέσα σε διάστημα λίγων ετών, τη μητέρα και τον πατέρα της, και μετά τον σύντροφό της. Έτσι, έμεινε μόνη. Και η μοναξιά, όσο κι αν συνηθίζεται, δεν παλεύεται τις γιορτινές ημέρες.
Και όμως, αυτό το κορίτσι κοίταξε τη ζωή στα μάτια. Και την κέρδισε. Ακόμη είναι πολύ νωρίς, για να διαβάζει τη μεγάλη αλήθεια που ανακαλύπτει κανείς σε ύστερες διαδρομές της ζωής του.
Στα δύσκολα, εκεί ανακαλύπτουμε τον πραγματικό εαυτό μας. Εκεί, το φως είναι πιο λαμπερό. Μονάχα έτσι, παραμερίζει το σκοτάδι…
