– Ο ΣΥΡΙΖΑ βιάστηκε να ζητήσει «δύσκολες πολιτικές αποφάσεις», αλλά διαφώνησε με την υποχρεωτικότητα στους άνω των 60. Δεν είναι αντιφατικό;
Μόνο ο πρωθυπουργός κινείται αντιφατικά, χωρίς σχέδιο. Αποτυγχάνει και στη συνέχεια μετέρχεται αυταρχισμού. Είναι ο ίδιος που απέρριπτε την υποχρεωτικότητα και ξαφνικά την επιβάλλει στους άνω των 60. Ορίζοντας εξοντωτικό πρόστιμο 100 ευρώ, εκβιάζει οικονομικά τα χαμηλά εισοδήματα αλλά στους ευκατάστατους δίνει τη δυνατότητα εξαγοράς του δικαιώματος άρνησης. Την ίδια ώρα επιμένει να μην ενισχύει το ΕΣΥ, αρνούμενος την πραγματικότητα κατάρρευσής του. Έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί πως δεν έχει ενδείξεις ότι οι ασθενείς που διασωληνώνονται εκτός ΜΕΘ εξελίσσονται χειρότερα από τους διασωληνωμένους εντός ΜΕΘ! Αυτή η συλλογιστική οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι ΜΕΘ δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Εξακολουθεί να μην παίρνει μέτρα σε χώρους εργασίας και μέσα μεταφοράς. Προχωρά σε συγχωνεύσεις τμημάτων στα σχολεία, τα οποία έχουν μετατραπεί σε κέντρα επώασης του ιού. Είναι από τα σχολεία που θα γυρίσουν τα παιδιά και θα κολλήσουν ενδεχομένως τον παππού ή τη γιαγιά. Πρόκειται για αλλοπρόσαλλη στάση που έχει καταντήσει άκρως επικίνδυνη. Αντί για μέτρα ουσίας, επενδύει στον κοινωνικό αυτοματισμό για να καλύψει την αποτυχία του.
– Ορισμένοι υγειονομικοί έχουν αρχίσει να ζητούν lockdown. Αν ήσασταν υπουργός οικονομικών αυτή την περίοδο, θα δίνατε «πράσινο φως»;
Τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας είναι θέμα εισήγησης των αρμόδιων επιστημόνων και όχι απόφασης του υπουργού Οικονομικών. Δική του δουλειά είναι τα μέτρα στήριξης και ενίσχυσης της οικονομίας και της κοινωνίας. Η κυβέρνηση έχει δημοσιονομικά περιθώρια να στηρίξει ουσιαστικά εργαζομένους, νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η ίδια,όμως, συστηματικά χρησιμοποιεί τον χώρο για να διευκολύνει μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και ανώτερα εισοδήματα. Αυτό είναι ζήτημα πολιτικής επιλογής.
– Έχετε διαφωνία με την κυβέρνηση ακόμη και για το αν μειώνονται ή όχι οι δαπάνες υγείας. Τι συμβαίνει;
Η κρατική χρηματοδότηση του υπουργείου Υγείας μειώνεται κατά 820 εκατ. ευρώ, μάλιστα για νοσοκομεία και πρωτοβάθμια υγεία μειώνεται κατά 280 εκατ. Αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα στον Προϋπολογισμό. Η κυβέρνηση δεν αμφισβητεί τις μειώσεις, αλλά λέει ότι έχει κρατήσει 600 εκατ. στην άκρη, δηλαδή χωρίς να τα κατανείμει, για την πανδημία, «αν χρειαστεί». Αυτό που δεν λέει είναι ότι το 2021 οι έκτακτες δαπάνες για τον κορωνοϊό ήταν 1,25 δισ. Όπως καταλαβαίνετε, η πρόβλεψή της για έκτακτο αποθεματικό -που σημειωτέον δεν αφορά μόνο την υγεία, αφορά και άλλες δαπάνες- είναι η μισή από αυτή του 2021. Λες και φέτος η στήριξη του ΕΣΥ αποδείχθηκε επαρκής. Σαν να μη βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσής του, σαν να μη θρηνούμε θανάτους εκτός ΜΕΘ. Εξίσου προβληματική είναι και η αντίληψη «αν χρειαστεί». Εν μέσω φονικής πανδημικής κρίσης, η κυβέρνηση υποθέτει εκ νέου ότι τελειώνουμε με την πανδημία και βιάζεται να αποσύρει την όποια ενίσχυση στη δημόσια υγεία, μην τυχόν και στηριχθεί. Είναι δηλωτικό της πολιτικής στάσης απαξίωσης οτιδήποτε δημόσιου.
– Ο κ. Σταϊκούρας δήλωσε την προηγούμενη εβδομάδα στην εφημερίδα μας ότι οι παρεμβάσεις για την ακρίβεια ανέρχονται στο 1,1 δισ. Συμφωνείτε;
Άλλη μία δημιουργική λογιστική. Η κυβέρνηση για την ακρίβεια ανακοίνωσε μία ανεπαρκή επιδότηση περίπου 500 εκατ., η οποία μάλιστα δεν προέρχεται από τον κρατικό Προϋπολογισμό, αλλά από το ταμείο για τα δικαιώματα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Σε αυτά αθροίζει το έκτακτο δώρο εξαπάτησης για ένα μέρος συνταξιούχων, κόστους 200 εκατ. Μιλώ για εξαπάτηση διότι η κυβέρνηση δίνει αυτό το δώρο ενώ περιέκοψε από όλους 900 εκατ., τη μόνιμη 13η σύνταξη, την οποία θέσπισε ο ΣΥΡΙΖΑ -πλήρη για χαμηλές, αναλογική για υψηλότερες συντάξεις. Αθροίζει, επίσης, το έκτακτο δώρο στους υγειονομικούς, ενώ αρνείται να καταβάλει τις υπερωρίες τους. Αθροίζει το έκτακτο δώρο στα ΑμεΑ, ενώ μειώνει τον προϋπολογισμό για την υποστήριξή τους κατά 53 εκατ. το 2022. Δεν πρόκειται, λοιπόν, απλώς για μέτρα ανεπαρκή, αλλά για μέτρα που θριαμβολογούνται, ενώ έρχονται μετά από πολλαπλάσιες περικοπές. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση αρνείται μέτρα που θα μπορούσαν να προστατεύσουν ουσιωδώς από το κύμα της ακρίβειας, όπως τη μείωση των ειδικών φόρων κατανάλωσης καυσίμων, τον έλεγχο των καρτέλ στην αγορά ενέργειας, την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ.
– Γιατί ζητάτε τη νομική διάκριση των γυναικοκτονιών; Πιστεύετε ότι η ελληνική κοινωνία έχει σημαντικό πρόβλημα σεξισμού;
Η γυναικοκτονία είναι έγκλημα που αφορμάται από βαθιά εμπεδωμένα έμφυλα στερεότυπα, από την αντίληψη της ανωτερότητας των ανδρών και της κυριαρχίας τους επί των γυναικών. Αν δεν λεχθεί αυτό με το όνομά του και δεν κατοχυρωθεί διακριτά, αν αρκεστούμε στον γενικό όρο της ανθρωποκτονίας, εγκλήματος που τιμωρείται στη βάση της απαξίας για την αφαίρεση ανθρώπινης ζωής γενικά, τότε επιλέγουμε να εξαφανίσουμε μια πραγματικότητα. Επιλέγουμε να αποσιωπήσουμε τον χαρακτήρα αυτών των εγκλημάτων ως ακραίων πράξεων έκφρασης της πατριαρχίας. Και το ερώτημα είναι γιατί να θέλουν κάποιοι να εξαφανίσουν αυτή την πραγματικότητα; Γιατί αρνούνται την ορατότητα που θα έδινε στην πηγή του προβλήματος η νομική κατοχύρωση της γυναικοκτονίας; Η ελληνική κοινωνία βρίθει σεξισμού. Είναι ενσωματωμένος σε καθημερινές πρακτικές, συμπεριφορές και κυρίως στη γλώσσα. Όσο περισσότερο μιλάμε για αυτό, όσο τον καταδεικνύουμε, τόσο μεγαλύτερες ελπίδες έχουμε να τον καταπολεμήσουμε.
– Ενόψει του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ αναπτύσσεται διάλογος για τη φυσιογνωμία του κόμματος. Ποια είναι η δική σας άποψη;
Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. εισέρχεται στην προσυνεδριακή διαδικασία με όρους εξωστρέφειας. Ήδη εξελίσσεται μια πετυχημένη εξόρμηση του προέδρου και κεντρικών στελεχών του σε όλη την Ελλάδα, ενώ τις επόμενες ημέρες θα ξεδιπλωθούν δύο καμπάνιες: η μία για την ακρίβεια και η άλλη για την εγγραφή νέων μελών. Στο Συνέδριο θα συζητηθούν ζητήματα τακτικής και φυσιογνωμίας του κόμματος, αλλά και ένα άμεσα εφαρμόσιμο κυβερνητικό πρόγραμμα βασισμένο στις επεξεργασίες που έχουμε ήδη παραγάγει. Βασικό ζητούμενο είναι να αντιστοιχηθεί η πολιτική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., ως του ισχυρότερου αριστερού κόμματος στην Ευρώπη, με τη δυνατότητά του να οργανώνεται στη βάση της κοινωνίας και να παρεμβαίνει ουσιαστικά στους θεσμικούς φορείς εκπροσώπησής της (τοπική αυτοδιοίκηση, συνδικάτα, επαγγελματικούς συλλόγους κ.λπ.). Κεντρικός γνώμονας όλων των παραπάνω είναι πώς θα γίνουμε πιο αποτελεσματικοί και χρήσιμοι στην κοινωνία, δηλαδή πώς θα μπορέσουμε να διαμορφώσουμε ένα αριστερό και προοδευτικό πολιτικό ρεύμα αλλαγής πορείας της χώρας.
