Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
Η επιλογή του Χάρη Δούκα να συμπορευτεί με τον Κώστα Ζαχαριάδη, στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών στην Αθήνα, απέναντι στον Κώστα Μπακογιάννη, μοιάζει αριθμητικά αυτονόητη, αλλά πολιτικά… αυτοκτονική.
Και η πολιτική δεν είναι οι αριθμοί, αλλά οι άνθρωποι πίσω από τους αριθμούς. Οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να εξηγήσουν επαρκώς και με ειλικρίνεια τη… χρονοκαθυστέρηση στο να καταλάβουν πόσο ταιριάζουν. Θα έπρεπε να είχαν κατέλθει μαζί από τον πρώτο γύρο.
Το γεγονός ότι… θυμήθηκαν να παραμερίσουν τις διαφορές τους στον δεύτερο γύρο, απέναντι στον “κοινό εχθρό” Κώστα Μπακογιάννη, αποπνέει παλαιοκομματική μούχλα και πολιτικό τυχοδιωκτισμό.
Δεν εμφανίζεσαι με τέτοιες πρακτικές ως το “νέο” και το “διαφορετικό”. Μοιάζεις με το χθες που θα θέλαμε όλοι να ξεχάσουμε, επειδή μας οδήγησε στην κρίση.
