Του Αλέκου Ευγενικού
Αν η Νάπολι δεν ήταν μια “μικρή πόλη”, προφανώς και ο ανταγωνισμός θα ήταν διαφορετικός. Γι’ αυτό και το να θρηνεί ένα ολόκληρο έθνος, αλλάζει πίστα και επίπεδο.
Η Αργεντινή δεν κοιμήθηκε, δροσίζοντας με δάκρυα τη μνήμη του Ντιέγκο της. Ένας λαός σε βαρύ πένθος, χωρίς ηλικιακές διακρίσεις, με κάθε γενιά να κατανοεί το βάρος της ιστορικής συγκυρίας, και να αρνείται να συμβιβαστεί με τη μεγάλη απώλεια.
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα δεν ήταν απλά ο, πιθανότατα μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, και ένας από τους μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού που επηρέασαν καθοριστικά τον παγκόσμιο αθλητισμό.
Ήταν μια ιστορικά πρωτοφανής περίπτωση, όπου ένα έθνος ταυτίστηκε τόσο απόλυτα και βιωματικά με έναν άνθρωπο. Μια γεμάτη προσωπικότητα, χαρισματική στις ατέλειές της. Έναν επαναστάτη.
Don’t cry for me Argentina…
